Od demonów nie uciekniesz recenzja

Lorenzo jest młodym, pełnym pasji malarzem. Jednak szczęśliwe i beztroskie życie skończyło się dla niego w chwili śmierci rodziców, a kolejne lata tylko przyniosły mu więcej cierpienia.

Kolejne pożegnania i rozczarowanie ludźmi, których znał od dziecka. Płomienna miłość, która nie przetrwała próby czasu. A przede wszystkim on – nieustannie czający się w mroku demon; wysłannik piekieł, który zmienił życie Lorenza w pasmo bólu i szaleństwa.

Alice z uwagą przysłuchuje się historii, w której granica między rzeczywistością a fantazją się zaciera. Czy Lorenzo oszalał, a może jego opowieść jest oparta na faktach? Ile warto poświęcić dla sławy? Czy talent jest ważniejszy od zdrowia i życia?

Alessandra Elizabetta Bellini o swojej książce pisze tak: „Ta historia nie jest łatwa, nie jest też lekka. Jest o mroku. O tym, co siedzi w nas i wokół nas oraz o tym, jak łatwo temu ulegamy i bez lęku w to wchodzimy, nie bojąc się konsekwencji”. Trudno nie zgodzić się z tymi słowami. Sama podczas czytania musiałam kilka razy wstrzymać się z dalszym poznawaniem fabuły. I to wcale nie dlatego, że książka była nudna lub nieangażująca. Wręcz przeciwnie; mimo trudnej tematyki czerpałam z lektury sporo satysfakcji. Jednakże właśnie kwestia tematyki sprawiła, że nie mogłam zmusić się do szybkiej lektury.

Opowieść Lorenzo stawia przed czytelnikiem wiele pytań. Właśnie nad nimi rozmyślałam w narzuconych sobie przerwach, gdyż dotykają one niewygodnych, ale znajomych człowiekowi kwestii. „Od demonów nie uciekniesz” można porównać do zepsutego zęba – wiemy, że będzie bolało, ale mimo to dotykamy go językiem. Nie ma w tym głębszej logiki, po prostu chcemy się upewnić, czy problem nie zniknął. A może rozwiązał się sam…

To na pewno nie jest książka, która przypadnie do gustu wszystkim. Dużo w niej bólu, rozpaczy i stopniowego popadania w obłęd. Perspektywa Lorenza wraz z rozwojem akcji zmienia się, ukazując powolne staczanie się mężczyzny. Narkotyki, alkohol, perwersja i seks – to wszystko dobrze obrazuje zmianę priorytetów młodego malarza, równocześnie sprawiając, że jego perspektywa traci na wiarygodności. Przynajmniej według mnie tak jest.

Ta historia pełna jest tajemnic, trudnych uczuć i ciągłego niepokoju. Opowieść Lorenza brzmi jak zakrzywiona wersja rzeczywistości, w której każda osoba może okazać się diabłem. On w tym wszystkim odgrywa rolę ofiary, człowieka o słabej woli, wręcz niepotrafiącego uwolnić się od wpływu złych sił.

Sam tytuł książki także pozostawia nas z pytaniami: o jakie demony chodzi? Czy te w głowie malarza? A może te materialne, które prześladowały go od lat młodości? Autorka zostawia nas z otwartym zakończeniem, pozwalając każdemu czytelnikowi znaleźć swoją własną interpretację opisywanych wydarzeń. Bardzo mnie ciekawi, jaka będzie Wasza…