Prosta sprawa recenzja

Cześć! Dzisiaj mam dla Was moją opinię na temat książki „Prosta sprawa”, której autorem jest Wojciech Chmielarz. Na początku napiszę, że książka powstała podczas lockdownu i jak sam autor pisał – nie miał za bardzo na nią pomysłu i powstawała z odcinka na odcinek, które publikował na Facebooku. Ostatecznie udało stworzyć się coś większego i tak oto powstała „Prosta sprawa”, którą miałam przyjemność przeczytać. Jak wiecie, nie czytam za dużo powieści sensacyjnych czy kryminałów, ale nie są mi oczywiście obce. Czy się nudziłam? Absolutnie NIE! Świetnie się bawiłam, a za narrację zdecydowanie ogromny plus. Moja ulubiona, pierwszoosobowa.

Jest to moja pierwsza książka tego autora i od bardzo dawna chciałam sięgnąć po teksty Pana Chmielarza. „Prostą sprawę” czytało mi się naprawdę bardzo dobrze. Nie zawiodłam się, a główny bohater, którego imienia niestety nie poznajemy, bardzo przypadł mi go gustu. Pan Bezimienny jest bardzo tajemniczy od samego początku i tak naprawdę niewiele się o nim dowiadujemy. Czy mi to przeszkadza? OCZYWIŚCIE! :D Bardzo chciałabym się dowiedzieć kim był, co się w jego życiu wydarzyło i ile ma lat. Taki szczegół, ale bardzo mnie to interesuje.

Wszyscy pozostali bohaterowie, którzy pojawiają się w powieści są naprawdę bardzo barwni i każdy z nich ma w sobie to coś. Bardzo polubiłam Czachę (nie wiem, chyba mam słabość do takich książkowych dresów :D), Justyna również wzbudziła moją sympatię, a o samym Prostym także niewiele się dowiadujemy. Pierwsze skrzypce gra tutaj Pan Bezimienny, którego motywy działania są na początku bardzo zaskakujące.

„Prosta sprawa” opowiada o losach mężczyzny, który nagle pojawia się w Jeleniej Górze, aby odszukać swojego starego przyjaciela Prostego, niestety nie zastaje go pod znanym mu adresem i od razu pakuje się w wielkie bagno. Mafia, Czesi, tajemnicze przemyty, narkotyki, morderstwa i mnóstwo szemranych biznesów, a nawet więcej znajdziecie właśnie w tej książce. O samym Panu Bezimiennym nie chcę za wiele pisać, żeby nie psuć Wam frajdy z denerwowania się :D Ale takiego pozytywnego!

Dawno już nie czytałam powieści sensacyjnej i naprawdę się nie zawiodłam. Zdecydowanie sięgnę po inne książki autora, pewnie nawet większość, bo jak sobie coś wkręcę to koniec, muszę przeczytać wszystko :D I zdecydowanie czekam na kolejną część! Mam ogromną ochotę poznać kim jest nasz główny bohater, jak potoczą się jego dalsze losy i w co się znowu wpakuje. Fajne było też to, że mogliśmy wejść do świata innych osób pojawiających się w książce i zerknąć na wszystko z ich perspektywy. Zazwyczaj bardzo mnie to denerwuje, ale tutaj dodało tylko smaczku i zdecydowanie dużo humoru.