Recenzja książki Czas huraganów

Brutalna, wulgarna, dosadna, specyficzna, inna, wyróżniająca się, tak mogłabym w największym skrócie opisać "Czas huraganów".

To protest tysięcy kobiet, które bez mężczyzny u boku uznawane są za bezwartościowe. To naczynia dla ich wydzielin, worki treningowe dla ich pięści, ciała do wydania na świat potomstwa, służące w ich domach, niby ludzie, ale przecież nie mężczyźni. W gardle jednej z nich narasta krzyk, który słyszą wszyscy, lecz trafi do serc i umysłów tylko nielicznych, zapali iskrę, wywoła bunt, który mężczyźni będą chcieli szybko ugasić.

To obraz krzywdy i cierpienia, którego zaznasz jeśli urodziłaś się dziewczynką. Jednocześnie ten kult patriarchatu ściśle pielęgnowany przez kobiety - matki, sprawia, że ten cykl nigdy nie będzie mieć końca. Bowiem chłopcy w rodzinie traktowani są jak małe książęta, wszystko im wolno, a każde przewinienie uchodzi na sucho.

Pierwszy raz nie napiszę nic na temat fabuły, ponieważ schodzi ona na dalszy plan. Wynika z niej jedno, że prawda potrafi mieć wiele twarzy, a ludzie są jak monety, które mają dwie strony. Jakim człowiekiem był Luismi? Tak złym i zdeprawowanym jak widziała go kuzynka, czy dobrym i wrażliwym, gdy wyciągnął do Nory pomocną dłoń w chwili, gdy najbardziej tego potrzebowała. Pewnie po trosze jednym i drugim.
Ciągły tekst bez choćby odrobiny dialogu szybko stał się dość męczący. Musiałam mocno skupić na nim całą swoją uwagę, a i tak potrzebowałam chwili przerwy, bowiem przerastała mnie ilość bólu i cierpienia. Czułam, że oblepia mnie wypływający z tej historii wszędobylski brud. Agresja, chuć, szlam, władza, zło i przemoc wobec tych najbardziej bezbronnych.

Brakuje mi słów, by opisać huragan uczuć, który wzbudziła we mnie ta opowieść. Smutek, żal, współczucie, obrzydzenie, przerażenie, gniew i sprzeciw, to tylko niektóre z nich. Nie potrafię ocenić tej pozycji. Na pewno mi się nie podobała, bo komu normalnemu mogłaby się podobać?! To nie tego typu książka. Jest po to, by ją poczuć, otworzyć w końcu oczy i zacząć mówić głośno o tym, co nas boli i uwiera.
Warto spróbować, jeśli nie boicie się dotknąć jądra ciemności.