Czas huraganów

W jednej z ubogich wiosek w Meksyku, dzieci znajdują zwłoki miejscowej wiedźmy. W miejscu tak okrytym przemocą i złem, wydarzenie jest na porządku dziennym, a my towarzyszymy w odkryciu prawdy tego zabójstwa...

Czytając 'Czas huraganów' doświadczamy wewnętrznego monologu jaki towarzyszy bohaterom. Jednak jest to jedynie zarys na którym opiera się ta historia.

Lektura meksykańskiej autorki Fernandy Melchor nie jest łatwa w odbiorze. Klimat jest ciężki, duszny, treść niestety także nie należy do tych prostych. Ociekająca brutalnością, bezwzględnością i wulgarnym językiem nie będzie dla każdego odbiorcy. Przykuwająca uwagę okładka jest chyba najłagodniejszym elementem tej powieści. Jednak pomimo wulgarnej i trudnej historii, poznajemy dokładniej życie osoby wyobcowanej, odrzuconej przez społeczeństwo. Książka przepełniona jest wulgaryzmami i elementami brudnej strony człowieczeństwa.

Książka jest wstrząsająca. Zagłębiając się w wiedzę o społeczeństwie meksykańskim, możemy doszukać się wielu informacji świadczących o ubogich dzielnicach, przepełnionych używkami oraz osobami starającymi się tylko przetrwać, więc gotowe są poświęcić swoje ciało, co autorka nam tutaj przedstawiła.
Jeśli jesteś odporny na trudne tematy to zachęcam.

Jak na Wydawnictwo Kobiece (którego imprintem jest Mova) jest to bardzo mocna i brutalna książka, albo moje wyobrażenia o literaturze wydawanej przez kobiety dla kobiet mocniej zalatują formaliną niż byłbym skłonny przyznać.
Punktem wyjścia jest znalezienie ciała kobiety zwanej Wiedźmą w niewielkiej meksykańskiej wiosce. Czy rzeczywiście była wiedźmą każdy może sam zdecydować a informacja ta jest zupełnie nieistotna. Jasne za to jest kto zabił i ta informacja również nie ma żadnego znaczenia. Nie ma tu kryminalnej zagadki ani fantastycznej tajemnicy rodem z horroru. Z drugiej jednak strony meksykańska rzeczywistość opisana przez Fernandę Melchor od horroru niewiele się różni. Bieda, przemoc, narkotyki, alkohol, pedofilia i brak nadziei na z wyrwanie się z tego zaklętego kręgu tworzą mieszaninę, którą autorka opisuje ze szczerością i dosłownością mogącą wywoływać odrazę u co wrażliwszych czytelniczek i czytelników. Jest to jednak też książka o poszukiwaniu nadziei. Wszyscy jej bohaterowie i wszystkie bohaterki pragnęli zaleźć w swoim życiu źródło nadziei i chwytali się wszelkich dostępnych środków by to osiągnąć w okrutnym świecie, uwięzieni i uwięzione w ubóstwie i kulcie machismo, który równie niszczący okazywał się zarówno dla kobiet jak i mężczyzn.

Fernanda Melchor z pewnością musiała kiedyś przeczytać książki Marlona Jamesa, bo jej powieść konstrukcją fabuły i stylem mocno przypomina "Krótką historię siedmiu zabójstw" tego autora. Poszczególne rozdziały ...

Najdziwniejsza książka jaką kiedykolwiek mieliście okazję przeczytać to.....?

Książkę przeczytałam już z dobrych kilka dni temu i nadal mam problem z ocenieniem jej, ona była mega dziwna, przerażająca, ale zarazem fascynująca i siejąca takie spustoszenie w głowie, jak tytułowy huragan. Okładka kusi i przyciąga oko, opis bardzo intrygujący, z kolei cała powieść trudna w swoim odbiorze, poprzez swoją formę i sposób jej napisania i narrację. Nie ma tutaj akapitów, zdania są tasiemce, zdarzało się, że jedno zdanie było długości pół strony. W pewnym momencie miałam wrażenie, że autorka chce wszystko opowiedzieć na jednym wydechu.

To nie jest przesłodzona i milusia historia, czeka Was wiele wulgaryzmów, przemocy, brudu wylewającego się z każdej uliczki, ludzi mieszkających w skrajnym ubóstwie. Osobiście mi te przekleństwa nie przeszkadzały, tylko dodawały książce pazura, drapieżności i powagi sytuacji poruszonego tematu przez autorkę.

"Czas huraganów" to obraz przedstawiający ciemniejszą stronę Meksyku, to z czym na porządku dziennym borykają się ludzie. Bieda, patologia, prostytucja, pedofilia, narkotyki codziennie zbierają swoje żniwa. Ta książka to wołanie o pomoc ludzi wyrzuconych na margines społeczny, odtrąconych i pogrążonych w nędzy.

Cała historia zaczyna się od znalezienia ciała kobiety, zwanej przez miejscowych ludzi "Wiedźmą". Z każdą stroną i rozdziałem, co raz bardziej zbliża nas autorka do poznania tej tajemniczej śmierci. Pozn...

Czas huraganów Fernandy Melchor to moje drugie spotkanie z literaturą meksykańską. Powieść rozpoczyna się od znalezienia ciała wiedźmy w rowie. Historia kobiety oraz jej matki była zdumiewająca, gdyż pokazuje jak bardzo żywe są zabobony, wiara w uroki i czary w lokalnym społeczeństwie. Dość brutalny początek jest zapowiedzią przepełnionej brutalnością i nienawiścią historii o meksykańskiej ludności. Nawet relacje w rodzenie pełne są przemocy, wulgaryzmów i niezdrowych emocji. Jest tutaj kilka scen erotycznych, jednak mocno wypaczonych, dalekich od romantycznych uniesień. Atmosfera jest bardzo duszna, gęsta, przygniata czytelnika brakiem nadziei czy perspektyw.

Sama lektura nie należała do najprostszych także z uwagi na język. Długie zdania, często przedstawiające zlepki myśli, mrocznych, dusznych, jak cała historia. Musiałam się mocno skupić, by nie stracić wątku.

Wydaje mi się, że Czas huraganów to książka, która nie wszystkim przypadnie do gustu. Jednak jeśli macie ochotę spróbować czegoś innego, niebanalnego, ale przede wszystkim niepokojącego, to warto sięgnąć po tę książkę.

Niezwykle drapieżna, pełna wulgarności i przerażająca opowieść, obrazuje maksimum zepsucia i okrucieństwa mieszkańców małej meksykańskiej wioski. Jest w tej historii mnóstwo zezwięrzęcenia, wulgarnego erotyzmu, obrazów ciężko przyswajalnych, a jednak fascynujących.
Długie, niekończące się zdania oraz język naszpikowany wulgaryzmami zupełnie nie przeszkadzał mi w odbiorze fabuły. Polecam!

Ta okładka skrywa huragan pełen brutalności i zła. Ta historia obdarta jest ze wszelkiego człowieczeństwa. Bohaterom odebrano jakąkolwiek intymność. Wszystko jest zepsute, brudne, chore, okropne. Obraz społeczeństwa Meksyku przeraża i szokuje. Zostawia z ogromem skrajnych emocji.

Po opisie spodziewałam się czegoś innego. Książki, w której zbrodnia będzie głównym wątkiem, a nie tylko tłem. A może jest tylko powodem, by opisać to, co zostało opisane? Nie wiem, o czym jest ta książka. Nie wiem, gdzie podziała się fabuła, bo na darmo jej szukać. Nie wiem, o co chodziło autorce.

„Czas huraganów” zaskakuje formą. Narracja bez dialogów. Pozbawiona jakiejkolwiek cenzury, pełna wulgaryzmów. Zdania sprawiają wrażenie pisanych na szybko, w przypływie myśl. Zapisać, aby nie uciekły. Sformułować je w długie zdania, czasami nawet na całą stronę. A potem czytać je i pięć razy, aby zrozumieć.

Tysiące myśli i brak dialogów. Całe strony tekstu, z którego wylewa się brud. W pewnych momentach i czytelnik czuje się brudny.

Inna, dziwna…

To nie jest delikatna książka. To nie jest lekka historia. To ból, patologia, okrucieństwo, obrzydliwość. To życie, które kręci się wokół ćpania, picia, złodziejstwa, krętactw, bicia, zaspokajania potrzeb seksualnych i prostytucji. To opowieść, gdzie kobietę sprowadza się tylko do jednego i to już od najmłodszych lat. To książka, w której człowiek jest sam ze s...

Dawno nie miałam do czynienia z tak wulgarną, odpychającą, a zarazem... wciągającą i ciekawą książką. Mrok i brutalność wyziera z każdej strony, otacza czytelnika strachem i niepokojem.

Duszna atmosfera nie pozwala na zaczerpnięcie oddechu- niemal czuć na własnej skórze, upał meksykańskiego klimatu a w nozdrzach smród niemytych ciał- bieda i beznadzieja życia bije czytelnika dosłownie po oczach, i nie pozwala odwrócić wzroku.

Autorka pisze brutalnie i bardzo wulgarnie, pozwala nam poczuć klimat brudnego, dziwnego, a zarazem fascynującego Meksyku, (nie liczcie jednak na podróżnicze ciekawostki) gdzie narkotyki, prostytucja, homoseksualizm, gwałt i mord jest na porządku dziennym, gdzie ze śmierci się śmieje, a życie przepływa przez palce i nim człowiek się obejrzy, jest wrakiem na dnie.

Przedstawia świat pozbawiony, jakichkolwiek skrupułów, gdzie człowiek nienawidzi człowieka a pozbawiony środków do życia... gotowy jest na wszystko.

Nie brakuje także szczypty magii, zaklęć i pradawnych wierzeń. Wzbudziły one niejednokrotnie dreszcze na ciele. Osnuły magią i tajemniczością.

Wydarzenia opisane są brutalnymi, dosadnymi i niemalże niekończącymi się zdaniami- nie liczcie na dialogi, cała historia leci niemal z "automatu".

Postaci jest wiele, wymaga to sporo uwagi i skupienia. Kilkakrotnie byłam zmuszona wyjść z mojej strefy komfortu, bo książkę czyta się dość długo i momentami topornie, ale świetnie to odd...

Wulgarny język, brutalna rzeczywistość, duszna atmosfera. To, co wyróżnia tę książkę to zło. Wszechobecne zło ...

Historia rozpoczyna się od znalezienia przez grupę dzieciaków z La Matosy rozkładającego się ciała miejscowej wiedźmy. Znali ją wszyscy, kobiety przychodziły do niej po mikstury i pomoc, mężczyźni fantazjowali o niej jednocześnie się jej bojąc i brzydząc. Kto ją zabił i dlaczego? Żeby się tego dowiedzieć trzeba przebrnąć przez opowieść złożoną z kilku bohaterów. Wydarzenia i styl wypowiedzi są szybkie, chaotyczne. Trzeba się skupić, naprawdę skupić, aby dostrzec bieg wydarzeń i połączyć fakty. Ale warto, wszystko ostatecznie układa się w całość. Bohaterowie zwierzają się ze swojego życia, które jest pełne przemocy i narkotyków. Ich sposób postępowania ma w sobie coś paskudnego. Przez większość czasu podczas czytania czułam dyskomfort. Autorka zabiera czytelników swojej książki prosto do nizin społecznych Meksyku, do obskurnych domów, w których brakuje miłości. Zaś przestępczość i prostytucja są na porządku dziennym ...

Istnieje duża szansa, że nigdy wcześniej nie czytaliście takiej książki. Jest nietypowa, gwałtowna i przytłaczająca. To jedna z tych powieści, po której można mieć kaca. Pozostawia mętlik w głowie. Trudno nie odczuć zgorszenia po jej przeczytaniu. Ale w ostatecznym rozrachunku - podobała mi się. "Czas huraganów" wzbudza emocje, nawet jeśli są one negatywne to jednak pozostają gdzieś w pamięci.

"Czas huraganów" to jedna z tych książek, dla których zdecydowanie można poświęcić kilka godzin snu. Co to była za przejażdżka... Zostawiła po sobie piorunujące wrażenie, zszokowała nie raz, a to wszystko na ledwie 200 stronach powieści!
Nie powiem, na samym początku było mi ciężko się wkręcić – przez bardzo... inny sposób prowadzenia narracji miałam w pierwszej chwili mały problem z wciągnięciem się, ale po jakichś 15-20 stronach już się przyzwyczaiłam i wtedy poleciałam jak burza! "Czas huraganów" wciąga niesamowicie swoją surowością, brutalnością i... rzeczywistością. Przerażającą, niemal ciężką do uwierzenia (a na pewno zaakceptowania), ale jednak rzeczywistością. Mamy tutaj ukazany obraz prawdziwego Meksyku, tej jego strony, o której raczej się nie mówi. Dostajemy wgląd do dominującej części społeczeństwa i jest to obraz... przejmujący. Ale wart poznania. Fernanda Melchor stworzyła naprawdę nietuzinkową pozycję i gorąco ją polecam – choć ostrzegam, nie jest to najlżejsza lektura, więc siadając do niej bądźcie na to przygotowani! Nie jest to tytuł do relaksu, a po skończeniu łatwo o nim nie zapomnicie, to wam mogę obiecać.

We współpracy z wydawnictwem Mova.

"Nazywali ją Wiedźmą, tak samo jak jej matkę. Była Małą Wiedźmą, gdy stara zajęła się leczeniem i rzucaniem uroków, i po prostu Wiedźmą, kiedy została sama, w roku, w którym osunęła się ziemia."
Nie ukrywam, że czekałam na tę książkę i byłam jej bardzo ciekawa, ale czy mi się podobała? Tego jeszcze nie wiem, muszę ją dokładnie przemyśleć, na pewno jest to bardzo oryginalna pozycja, zarówno w formie jak i w treści. Ta niezwykle realistyczna, obrazowa, brutalna, a momentami wręcz wulgarna opowieść będzie ogromnym wyzwaniem, nawet dla doświadczonego czytelnika. Zabierając się za lekturę, musicie się przygotować na emocjonalne piekło, przez jakie zostaniecie przeciągnięci. Momentami miałam ochotę ja odłożyć, ale jednocześnie nie mogłam się od niej oderwać, rezultat był taki, że przeczytałam ją na raz. "Czas huraganów" to jedna z tych książek, która trudno zdefiniować, ale z całą pewnością jest warta uwagi i wyrobienia sobie własnego zdania. Osobiście nie wiem czy jeszcze kiedyś do niej wrócę, ale na pewno o niej nie zapomnę, i niech to będzie dla was moją rekomendacją.

Smród, brud i ubóstwo. Okraszone wieloma, raczej mało wyszukanymi epitetami. Musiałam wręcz zmuszać się do czytania, i te nie ze względu na trudny przekaz czy kaliber tej powieści, a przez to że była niesamowicie nudna. Przez większość czasu nierozumiałam o czym czytam, a może nie chciałam?
Liczyłam na mocny kryminał, brudny i dosadny, a dostałam opis każdej możliwej patologii, tyle że w meksykańskim środowisku. Nie czułam żeby to było wybitne, ani pod względem treści, ani pod względem stylu, który był chaotyczny, rozwlekły i nie miał nic wspólnego z pięknem. Nie podobała mi się i jest to największe rozczarowanie tego roku.

Jak dla mnie najgorsza książka jaka czytałam do tej pory!
Nie dobrnęłam do końca bo po prostu nie mogłam się przez nią przebić!! Pierwsze co to dla mnie tragiczny język pełen wulgaryzmów, podejście do życia traktowania drugiego człowieka a zwłaszcza kobiet jak dla mnie nie do przyjęcia.
Jedyny plus za fajna okładkę która przyciąga oko.

Doceniam pomysł i wykonanie, ale nie porwało mnie to ze sobą. Polecam osobom, które mają ochotę przeczytać coś innego niż zwykle i trudniejszego w odbiorze.