Paradajs

Zapraszam Was na wyborną ucztę do osiedla "Paradajs". Ostrzegam, że ta impreza jest tylko dla ludzi o mocnych nerwach, po niej już nic nie będzie takie samo, robicie to na własną odpowiedzialność. Ta pozycja nie jest dla wrażliwców, po niej możecie poczuć się zniesamczeni i zgorszeni.
.
"Paradajs" to powieść obleśna i nie smaczna, momentami przeraża i obrzydza. Pełno w niej wyuzdanych scen seksu, ale co z tego? Książkę czytało mi się rewelacyjne, nie przeszkadzały mi wątki erotyczne, one wręcz nadawały tej pikantności i drapieżności. Może ona wręcz Was przytłoczyć wulgaryzmami, brutalnością, która w rzeczywistości charakteryzuje meksykańskie społeczeństwo. Przedstawia obraz biedy, uleganiu wpływom innych, wyobcowaniu i zderzeniu się dwóch światów bogactwa i biedoty, z którymi codziennie musi się zmagać Polo. Szesnastolatek, którego życia nie ułatwia mu apodyktyczna matka i ciężarna kuzynka, która nie szczędzi żadnej chwili, aby się do niego dobrać. Pracuje na bogatym osiedlu, a każdy dzień jest dla niego biegiem z przeszkodami, który najlepiej jest zakończyć, po prostu upijając się.
.
Fernanda Melchior charakteryzuje się chorymi, dziwnymi i oryginalnymi książkami, które na pierwszy rzut oka są mega pokręcone, ale tym samym niesamowite, wciągające i uzależniające. Żal było mi ją kończyć, gdy akcja dopiero zaczynała nabierać tempa. Odwracając ostatnią stronę, czułam smutek, pustkę i rozczarowanie, że historia ta ma zaledwie tylko 150 stron, bo mogłaby się n...

Franko i Polo to dwójka nastolatków, narzekających na swoje nijakie ich zdaniem życie. Pierwszy z nich jest uzależnionym od pornografii otyłym dzieciakiem, obsesyjnie fantazjującym o swojej sąsiadce. Drugi pragnie jedynie uciec od otaczającej go biedy do lepszego życia. Pomiędzy nimi zaczyna rodzić się dziwna więź, której podwaliną są upijania się na mało uczęszczanym pomoście, a punktem zwrotnym okazuje się makabryczny i chory plan...

„Paradajs” Fernandy Melchor to obraz wyjątkowo paskudnego świata, w którym nienawiść do drugiego człowieka wykracza zdecydowanie poza wszelką skalę, a chore relacje rodzinne doprawiane są bezkresem ohydnych i brudnych myśli nastolatków, w których życiu nie ma żadnych wartości. Książka ta pomimo niewielkiej objętości, ocieka wszechobecnym wulgaryzmem, przemocą, nienawiścią stanowiąc przy tym przykład nadzwyczaj dobrze zobrazowanego staczania się młodych ludzi w odmęty chorych urojeń, gdzie nie czaka na nich żadna pomoc.

Fenanda Melchor stworzyła wyjątkowe stadium człowieka, korzystając z prostych i dosadnych słów, które długo jeszcze po zakończeniu lektury sieją spustoszenie w głowie czytelnika, niosąc się echem całkowitej bezsilności w starciu z tak wypaczonymi poglądami. Książka zdecydowanie nie dla każdego czytelnika. Ta pozycja albo zachwyci Was swoją prostotą w obscenicznym i bezpardonowym przekazie, albo wręcz przeciwnie- spowoduje długotrwałą niechęć i zniesmaczenie w stosunku do pióra autorki. Pomimo wszystko jedna...

Co widzisz patrząc na okładkę „Paradajs”? Niesamowite, wakacyjne kolory, flamingi, które kojarzą się głównie z czymś pięknym i… wolnym. Czyż nie jest tak? Gdzieś w tle prawdopodobnie jest mieniąca się złotem słońca woda, a ty siedzisz sobie na leżaku z drinkiem z parasolką.

Mogłoby tak być? Z pewnością.

To by było na tyle z tych pięknych przeżyć.

Otwórzmy samą książkę.

Brud.

Nagość.

Przemoc.

Nienawiść.

Alkohol.

Narkotyki.

Seks.

Gwałt.

Morderstwo.

Brud.

Celowo użyłam tego słowa dwukrotnie. Tej historii nie da się opisać, tak po prostu. Ona męczy, wkurza, obrzydza, odziera ze wszystkiego co piękne. Dotyka duszy i wcale nie robi tego w subtelny sposób.

Fernanda Melchor nie hamuje się w słowach. Pisze to, co czuje i myśli.

Czy tak właśnie wygląda ten świat?

Z pewnością porusza do głębszej refleksji.

Domyślam się, że autorka będzie miała tyleż samo przeciwników jak i osób, które są zachwycone. Nie wiem czy tę książkę można polubić. Nie wiem czy można przejść obok niej obojętnie. Jeśli tak, to nie poruszyła w tobie tego, co powinna.

Czytałam ją z miną, prawdopodobnie sugerującą lekkie obrzydzenie i zdziwienie. Bo skąd te zachwyty? Co w niej jest takiego… super?

I tak. Niektórzy śmieją się z tego, że czytelnik „musi się przespać i przemyśleć swoją opinię”, ...

Fernanda Melchor powraca z kolejnym czytelniczym armagedonem, tym razem w ulepszonym stylu i nieco bardziej dopracowanym warsztacie.
Proza, która nie bierze jeńców, wulgarna, odurzająca, potrafiąca zniesmaczyć ilością brudu, lepkością wydzielin, ale i zahipnotyzować.
Paradajs to nic innego jak geneza pewnego napadu, która zrodziła się w umysłach dwóch zgorzkniałych bohaterów. Jednym z nich pokierują niezaspokojone rządze, drugim chęć usamodzielnienia się. Melchor tym razem ponownie stawia na cielesność, jej postacie pochodzą z biednych rodzin naznaczeni są alkoholizmem, nie obce są im różne perwersję, z natury to czarne charaktery.
Autorka doskonale obrazuje naturę zła, a kiedy spirala nienawiści nakręci się wystarczająco nie obędzie się bez brutalnych scen.

Paradajs nie ma nic wspólnego z rajem - pragnę rozwiać Wasze złudzenia, jest mroczna niczym głęboka czerń tej okładki.

Poprzez przystępny styl zdecydowanie o wiele bardziej przejrzysty niż Czas huraganów nowa powieść trafi do większego grona odbiorców.

Duszny, parny, burzowy meksykański klimat, palące południowe słońce, smak przesłodzonej coli, ostra woń dymu papierosowego - z tym już zawsze nieodłącznie będzie mi się kojarzył Paradajs. Dodatkowego smaku całej opowieści dodaje miejscowa legenda o krwawej Hrabinie nawiedzającej bagna, znanej ze swych diabelskich perwersji.

W przeżartych pieśnią murach czają się czarne wdowy gniazdujące w najciemniejszych zakamarkach domu...

Fernanda Melchor w swojej książce idealnie odzwierciedla meksykański klimat i co najważniejsze kontrastujące warstwy społeczne, które go zamieszkują.

„Paradajs” kusi swym tytułem i piękna okładką, jednak zawartością szokuje i obnażona mroczne strony raju. Autorka nie przebiera w słowach, używa masy wulgaryzmów, a jej opisy są nad wyraz dosłowne i obrazowe. Sprawia to, że książka ta może zyskać tyle samo fanów co przeciwników. Jednak ja z całą pewnością zaliczam się do tej pierwszej grupy.

Dawno nie spotkałam się z książką, gdzie autor tak prowokuje językiem i bez strupów obnaża ogromną brutalność i granice pomiędzy klasami społecznymi, które przyćmiewają zmysły. Nie określa ona jawnie dobra i zła, ale genialnie ukazuje zetknięcie się bogactwa i biedy. Filarem powieści jest historia dwójki nastolatków, której zakończenie szokuje czytelnika i pozostaje na tyle otwarte, aby w naszej głowie pojawiały się różne scenariusze związane z tym co było nam dane przeczytać.

Jestem pod ogromnym wrażeniem jak autorce na tak niewielu stronach udało się stworzyć kompletną i przede wszystkim wzbudzającą skrajne i kontrowersyjne emocji powieść. „Paradajs” to świetna książka, która z całą pewnością przypadnie do gustu osobom zainteresowanym Meksykiem i jego współczesną historią.