The Infinity Between Us recenzja

To idealna książka na lato. Plaża, surfowanie, zachody słońca i miłość czyli to co latem jest najważniejsze. Mimo wszystko jest to też do bólu prawdziwa historia, z dramatem, który odmienił życie dwóch rodzin. Chociaż okładka sugeruje, że jest to lekki wakacyjny romans, to nie dajcie się temu zwieść. Oprócz beztroskiego surfowania wśród wysokich fal znajdziemy tutaj ludzkie dramaty i problemy, które dotykają wielu ludzi.
Violet po pięciu latach przyjeżdża do tego słynnego domku przy plaży w Ogunquit, od którego wszystko się zaczęło. Wspomnienia są zbyt bolesne, aby mogła tu przebywać, dlatego postanawia sprzedać domek i raz na zawsze zostawić przeszłość za sobą. Tylko, że przeszłość nie chce dać o sobie zapomnieć. Pech, złośliwy los czy też przeznaczenie sprawia, że w tym samym czasie, w domku znajduje się również Will - przyjaciel i mężczyzna jej życia. Lecz to jest już przeszłość, zdarzyło się to, co się zdarzyło i nie można tego cofnąć, a Violet zrobiła wszystko, aby zostawić to wszystko za sobą, jednak dopóki nie spotkali się znowu, nie miała pojęcia, że dramat, który wydarzył się pięć lat wcześniej położył się cieniem na jej obecne życie. W tym miejscu wspomnienia ożywają, a Will przypomina jej o wszystkim co najgorsze, dlatego nabiera pewności, że postępuje słusznie sprzedając domek letniskowy. Niespodziewanie pewne okoliczności sprawiają, że Violet przystaje na propozycję Willa i postanawia spędzić ostatnie lato w Maine. Czy uczucia, które żywi do Willa to rzeczywiście jest tylko nienawiść? Okazuje się, że pobyt w tym miejscu odmieni ich życie, a oni sami staną przed wyborem najtrudniejszej decyzji, którą muszą podjąć wspólnie. Kiedy do głosu dochodzą emocje, trudno o rozsądek. Czy Violet i Will odnajdą drogę do szczęścia i pokonają demony przeszłości, które utrudniają im ruszenie naprzód?
Wzruszająca, porywająca i wciągająca opowieść o miłości, traumach i szukaniu siebie. Mimo trudnych i ważnych tematów, bardzo przyjemnie spędziłam czas z Violet i Willem. Zapach trawy cytrynowej i morskiej bryzy, wręcz unosił się znad kartek przenosząc mnie w urokliwe, małe miasteczko nad morzem, gdzie szum fal i krzyk mew można usłyszeć przez 365 dni w roku.