Wczasowiczka. Śmierć w Tatrach recenzja

Zakopane, Tatry, góry... wiele osób uwielbia zimową stolicę Polski: Krupówki, Kasprowy Wierch, Nosal i inne miejsca i szczyty, które wymagają więcej wysiłku i wprawy w chodzeniu po górach. Są tacy, którzy uwielbiają kryminały rozgrywające się w górskiej scenerii, są jeszcze podobni, gdyż kryminał retro to dla nich strzał w dziesiątkę. A takim jest właśnie książka pt. Wczasowiczka. Śmierć w Tatrach napisana przez duet Ewa Salwin i Grzegorz Kalinowski.

Nie spodziewałem się, że taki duet może stworzyć interesujący kryminał retro. Choć częściowo można dostrzec, które fragmenty pisała pani Ewa, a które pan Grzegorz, to całość tworzy całkiem ciekawy, wpisany w epokę przedwojenną powieść. Zanim o niej, nie może zabraknąć kilku słów o autorach.

Zacznę od Ewy Salwin. Autorka kilku powieści obyczajowych, które umiejscawia w okresie międzywojnia. Pasjonatka Warszawy, varsavianistka, kulturoznawczyni, historii sztuki oraz muzyki klasycznej. Natomiast pan Grzegorz, dziennikarz sportowy, pamiętam jego komentarze meczów piłkarskich, twórca filmów dokumentalnych i teledysków, autor wielu cenionych kryminałów.

Na okładce widzimy odwróconą do czytelnika kobietę, która spogląda gdzieś w dal, zapewne w tatrzańskie pejzaże, pokryte głębokim śniegiem. U góry okładki na nas, odbiorcy lektury, patrzą oczy. Co w nich się czai? Czy możemy już być zaniepokojeni, bądź powinniśmy odczuwać strach? O tym przekonamy się, czytając kryminał, którego premiera przypadła na 31 lipca bieżącego roku.

Główną bohaterką powieści jest Zuzanna Orłowska. Kobieta próbuje ułożyć swoje życie na własnych warunkach. Jest w trakcie sprawy rozwodowej, chciałaby w stolicy otworzyć swoją galerię wzorniczą. W Zakopanem przebywa jej najbliższa przyjaciółka Michalinka, która chciałaby się spotkać z Zuzanną w Zakopanem. Zaproszenie jest tajemnicze, ponieważ Michalina nie chce zdradzić powodu zaproszenia. Jedyne, czego dowiaduje się Zuza, jest fakt, że przyjaciółka chce jej przekazać pewną tajemnicę, która odmieni losy jej dotychczasowego życia.

Rok 1937 nie był bezpieczny w najwyższych polskich górach. Turyści giną na szlakach w niewyjaśnionych okolicznościach. W to wszystko zostaje wplątana Zuzanna. Chcąc czy nie chcąc, swoje prywatne sprawy musi odłożyć na bliżej nieznaną przyszłość. Elity przebywające w Tatrach, znane postaci historyczne, pejzaże znane wielu amatorom turystyki górskiej to wszystko na kartach niezwykle interesującej powieści, kryminału retro.

Kto morduje? Czy może to przypadek, nierozwaga turystów na szlakach?

Na pewno nie będziecie się nudzić, czytając tatrzańską powieść. Polecam serdecznie.

Skarpie Warszawskiej dziękuję za możliwość przeczytania i zrecenzowania książki.