Przedświt recenzja

Większość czytelników zna twórczość Tomasza Michniewicza dzięki jego reportażom z niezwykłych podróży. Jednak tym razem autor stworzył coś zupełnie innego niż do tej pory. „Przedświt” to powieść, która wymyka się z udeptanych ścieżek prozy i serwuje nam coś nieoczywistego i nieszablonowego. To powieść z gatunku tych, które można interpretować na różne sposoby, w zależności od naszych własnych doświadczeń i przemyśleń. Muszę przyznać, że znalazłam w książce momenty, w których widziałam część siebie i swoich myśli i było to trochę dziwne doświadczenie.

Bohaterem powieści jest mężczyzna w średnim wieku, jednak nie znamy jego imienia. Poznajemy go na wizycie u psychoterapeutki. Mężczyzna jest po rozwodzie z żoną, z którą tworzył związek od osiemnastki. Spędzili razem całe dorosłe życie, nie mają dzieci, a wszystko co zostało im po małżeństwie to żal i niezrozumienie. Mężczyzna tłumi w sobie mnóstwo emocji i ma problem z ich zrozumieniem. Bardzo podobało mi się ujęcie mężczyzny, jako tak wrażliwą osobę, bo nieczęsto to się zdarza w powieściach. Mężczyzna próbuje zrozumieć co się stało z jego życiem, co się w nim zepsuło i czy jest w ogóle możliwość normalnego funkcjonowania, bez poczucia bezsilności. Jest mu żal tych wszystkich lat małżeństwa, które przepadły bezpowrotnie. Czuje, że zmarnował mnóstwo czasu i wie, że znaczna część jest jego winą. Pasja podróżowania i pisania, które z biegiem lat przerodziły się w jego pracę, przestały go cieszyć i dawać mu satysfakcję, jaką kiedyś odczuwał. Jego praca stała się powodem do zniknięcia jego życia osobistego i zaniedbania małżeństwa. Mężczyzna spotyka na swojej drodze kilka osób, które również mierzyły się z życiowymi niepowodzeniami i dylematami i te spotkania przypominały połączenie jawy ze snem, co było nieco dziwnym i niejednoznacznym zabiegiem.

Cała powieść jest utrzymana w nostalgicznym klimacie. Sporo tu rozmyślań bohater o tym czy podjęło się dobre decyzje w życiu co by było gdyby i co będzie potem. Czy wszystkie życiowe doświadczenia miały jakikolwiek sens, skoro najważniejszy element życia jakim było małżeństwo, bezpowrotnie zniknęło? Autor stawia ogrom pytań, jednak w zamian otrzymuje niewiele odpowiedzi. Całość jest enigmatyczna, momentami może wydawać się chaotyczna i trudna do zrozumienia, ale ja lubię od czasu do czasu sięgnąć po tego typu historie i zinterpretować je na swój własny sposób. Z pewnością ta książka zasługuje na przeczytanie i posmakowanie zupełnie innego stylu autora. Do tego okładka tej książki jest bardzo w moim typie.

Książka z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.