Dług krwi recenzja

Dwie pierwsze części cyklu o Adamie Floriańskim i jego zagadkach genealogicznych były bardzo przyjemną lekturą. Grzegorz Gołębiowski, wykreował ciekawą postać literacką, zajmującą się genealogią, wszak sam z zamiłowania zajmuje się tym zagadnieniem. I bardzo dobrze, że stworzył bohatera, który pozytywnie zapisuje się w świadomości odbiorcy. Po pierwsze: ciekawe hobby, po drugie jego poszukiwania zbiegają się z nieprzewidywalnymi skutkami, w które się pakuje. Tak było w pierwszych dwóch częściach. Zastanawiałem się, w jakie tarapaty popadnie młody genealog.

Wiedziałem, że powieść będzie kontynuacją cyklu, ale przez pierwsze strony, bohatera "ani widu, ani słychu". Zamknąłem książkę, by przeczytać informacje na "skrzydełkach". Faktycznie, będzie i Adam i jego żona Anna. Wkroczą do akcji w odpowiednim momencie. Uspokoiłem się i mogłem nadal delektować się lekturą.

Przenosimy się tuż pod Warszawę, a dokładniej do Ożarowa Mazowieckiego (mam miłe wspomnienia z trenowania tenisa stołowego w IV-ligowej Ożarowiance). Tam autor powieści, także mieszkaniec, "uśmiercił" syna znanego przedsiębiorcy Jana Podgórskiego. Ten zginął w tajemniczych okolicznościach. Jego zwłoki zostały odnalezione w Ołtarzewie. Wypłynęły na powierzchnię stawu... związane, co mogło sugerować porachunki mafijne.

Do wyjaśnienia makabrycznego zgonu oddelegowano starszego aspiranta Jakuba Lutego i aspiranta Daniela Borowczaka, którzy od początku nie mogą znaleźć punktu zaczepienia.

Jaką, jak się później okaże, istotną rolę odegrają państwo Floriańscy? Dlaczego (wreszcie biblioteka w roli głównej, a właściwie!!!) pracownicy biblioteki w Ożarowie Mazowieckim będą tak ważni dla losów rozwiązania zagadki? Kto stoi za tym morderstwem i dlaczego nie będzie to jedyny trup w powieści?

Koniecznie zajrzycie to tej książki. I jak w posłowiu Pan Gołębiowski stwierdził, że powieść nie jest typowym kryminałem, zgadzam się z nim w 100 procentach. Nie leje się tu krew i nie tryska wszędzie jak w książka Chrisa Cartera. Za to jest wątek obyczajowy, jest trochę historii, w której poznajemy ożarowskie miasto, jest trochę przygody i romansu. No i ta biblioteka. Szkoda, że więcej nie mogę napisać na ten temat...