Przypadki Mikołaja Człowiekowskiego recenzja

Gdzie kończy się granica pomiędzy dzieciństwem a dorosłością? Czy w obliczu wojny te granice powinny zostać zatarte, a każda jednostka powinna zostać skierowana do walki?

Mikołaj Człowiekowski nie jest zwykłym nastolatkiem. Mnogość jego zainteresowań i niechęć do imprez, alkoholu i mediów społecznościowych sprawiają, że bez wahania decyduje się wspomóc walczących w III wojnie światowej. Chłopak jednak nie potrafi być szczęśliwy. Dzieciństwo w otoczeniu używek odbija na nim piętno, w związku z czym trudno mu nawiązywać bliższe relacje, lękiem napawa go również bliskość drugiego człowieka. W trakcie wojny Mikołaj jednak musi stawić czoło swoim lękom, aby zrozumieć, czym jest przyjaźń i że tylko dzięki pomocy przyjaciół można przetrwać najstraszniejsze chwile.

Bardzo trudno jest mi napisać opinię o tej książce, gdyż była zupełnie inna niż te, które czytałam do tej pory. Niestety nie przemówiło to na jej korzyść. Książka z założenia młodzieżowa, w moim odczuciu wcale taka nie jest. Porusza trudne tematy, można znaleźć też ukryte w niej przesłanie, ale nie do każdego nastolatka taki przekaz trafi. Cała akcja toczy się dość wolno, jest bogata w szczegóły, ale brutalna. Rozumiem, że taka jest wojna i tak trzeba było ją ukazać, ale dla mnie było tego zwyczajnie za dużo.

W trakcie lektury nie brakło odniesień do wydarzeń historycznych z przeszłości oraz ich przełożeniu na przyszłość, gdyż III wojna światowa przedstawiona w książce rozpoczęła się w roku 2036. Autor musiał mocno wykorzystać swoją wyobraźnię, żeby przedstawić świat przyszłości jaki rysuje się w jego głowie.

Zabrakło mi również większego zwrócenia uwagi na relacje, na istotę przyjaźni. Dopiero końcówka powieści bardziej zorientowana została na te kwestie. Miałam wrażenie, że po prostu czytam przebieg działań wojennych, które śmiało można by było umieścić w podręczniku od historii.

Moje oczekiwania wobec tej książki były zupełnie różne od tego, co otrzymałam. Liczyłam na powieść pełną wartkiej akcji, z emocjami, które w nastolatkach powinny buzować i rzutować na ich działanie, na ich życie. Niestety tutaj tego nie dostałam. Nie polubiłam również głównego bohatera, gdyż miałam wrażenie, że on nastolatkiem nigdy nie był i na pewno nie jest. Gdyby nie ciągłe przypominanie jego wieku, to miałabym wrażenie, że akcja przeskoczyła o dobre kilkanaście lat.

Nie mogę zatem tej książki z czystym sumieniem polecić, ale jeżeli interesuje Was taka tematyka, to jak najbardziej zachęcam do sięgnięcia po nią.