Puszka Pandory recenzja

Zwykle mam alergię na polskich autorów. Po prostu nie mogę się przyzwyczaić, że nasi rodacy piszą równie dobrze jak ci zagraniczni, więc omijam takie książki szerokim łukiem. Jednakże sięgnęła po książkę Kornelii z różnych względów, jednym znich była czysta ciekawość.
Jeżeli komuś spodobał się film ,,Bodyguard" to ta książka jest właśnie dla niego. Czytając pierwsze strony miałam wrażenie jakbym miała przed sobą film na papierze. Jednakże później książka mnie tak pochłonęła, że nie zwracałam już na nic uwagi. Główną bohaterką jest sławna i bogata piosenkarka, która dostała liścik z groźbą i skierowała się po pomoc do zawodowego ochroniarza. I tu zaczynają się ze sobą przeplatać namiętność, strach, podejrzenia i poświęcenie. Ochroniarz - Krzysztof chce za wszelką cenę znaleźć osobę odpowiedzialną za pogróżki wobec jego kientki, nigdyby się nie spodziewał, że Dominika odmieni całe jego życie.
Spodobało mi się nawiązanie do filmu, przez co książkę miło się czyta i można się w niej zatracić, ale najważniejsze jest to, że są niesamowite zwroty akcji i tak naprawdę do samego końca nie wiemy kto jest tym dobrym, a kto złym. Autorka skupiła się głównie na opisywaniu emocji i przemyśleń bohaterów, co jest wielkim plusem, gdyż możemy poznać bohaterów od samego środka. Puszka Pandory jest taką książką, o której się nie zapomina i z chęcią do niej wraca. Czyta się ją przyjemnie i szybko, przeczytanie jej zajęło mi zaledwie jeden dzień z krótkimi przerwami, a i tak nie miałam ochoty się od niej odrywać. Gdy już zaczynamy się zagłębiać w świat Dominiki i Krzysztofa trudno się skupić na czymś innym, niż na tej dwójce bohaterów.
Przyznam szczerze, że nie żałuję wydanych pieniędzy. Zwykle nie czytuję kryminałów, jednak ta książka jest wyjątkiem od reguły. Polecam ją każdemu i mam nadzieję, że wciągnie was równie mocna jak mnie. Mam nadzieję, że Kornelia napiszę jeszcze nie jedną równie ciekawą książkę, bo ten debiut zdecydowanie jej się udał i powinna kontynuować to co zaczęła.