Rancho Rzeki Marzeń recenzja

„Mówi się trudno, w życiu nie można mieć wszystkiego. W tym przypadku ani przyjemności, ani Joshuy.”

Patricia wybrała się na wycieczkę, by odpocząć od zgiełku miasta i oczyścić myśli, pech chciał, że dopadła ją burza. Chcąc się przed nią schronić i przeczekać udała się do pobliskiego rancza. Nie wiedziała, że zapukanie do tych drzwi i poznanie Joshua tak odmieni jej życie. Już od pierwszej chwili czuli tę chemię i przyciąganie, jakie pojawiło się od pierwszej chwili, gdy tylko spojrzeli na siebie. Miło spędzili ten czas, poznając się i mimo że ona wróciła do miasta do pracy, a on pozostał na ranczu i zajmował się remontem. Nie potrafili zapomnieć o sobie i tych wspólnie spędzonych chwilach. Oboje wyczekiwali kolejnego weekendu, bo Patricia nie zamierzała rezygnować z jego zaproszenia i spędzenia czasu na ranczu. Coraz bardziej zbliżali się do siebie, ale niekiedy ciężko jest podjąć ryzyko i sięgnąć po szczęście, nawet gdy wszystko wskazuje na to, że jest się dla siebie stworzonym. Czy wygra lęk, a może postanowią zaryzykować? Czy Joshua okaże się jej ostoją w trudnych chwilach i zapewni jej bezpieczeństwo?

Byłam bardzo ciekawa tej książki i historii w niej zawartej, a ta ciekawość wzrosła po przeczytaniu opisu. Na plus jest to, że przy czytaniu uśmiechałam się, a książkę czyta się szybko i bez żadnych komplikacji, ale również bez większych emocji. W moim przypadku tak było. Pojawia się tu romans, zazdrość, przyjaźń, rodzina i niebezpieczeństwo. I właśnie to niebezpieczeństwo i wątek kryminalny odrobinę przyspieszyło mój puls i podkręciło moje zaciekawienie. Bohaterowie dostają od losu szansę na miłość, ale również będą musieli pokonać swój lęk, by móc cieszyć się tym uczuciem. Sama chętnie przeniosłabym się na takie ranczo lub inne miejsce, gdzie można byłoby uciec od zgiełku miasta, pracy i cieszyć się spokojem, ciszą i przyrodą. Bo niekiedy właśnie to potrafi przynieść nam wytchnienie, przynieść ukojenie, radość i poczuć się wolnymi. Zwłaszcza gdy robimy to, co przynosi nam przyjemność. Muszę wspomnieć jeszcze o tym, że oprócz poznawania wszystkiego z perspektywy głównych bohaterów, to postacie drugoplanowe również zostały dopuszczone do głosu i jest to ciekawe oraz dodaje ubarwienia całej historii. Tylko zabrakło mi podpisów, które ułatwiałyby mi szybsze rozpoznanie, o kim teraz czytam, a tak czułam się zagubiona i zdezorientowana, zanim skojarzyłam, kto to jest.