Z ręką na sercu recenzja

Tuva ma dwanaście lat i właśnie idzie do ostatniej klasy podstawówki. Ustala z tej okazji cele (znaleźć swój styl, zbudować bazę w lesie, pójść na urodziny z nocowaniem i zakochać się) i choć chce je osiągnąć, liczy na kolejny spokojny rok w towarzystwie dwóch najlepszych przyjaciółek. Tyle że szkolna rzeczywistość staje na głowie. Klasa dzieli się na dojrzałe, które zaczynają dbać o siebie oraz się zakochują i niedojrzałe, które wolą luźne ubrania oraz zabawy w lesie. Dwie najlepsze przyjaciółki Tuvy stają po dwóch przeciwnych frontach, więc wywierają na nią presję, a w dodatku nowa dziewczyna w szkole coraz częściej zajmuje jej myśli. Emocje zaczynają szaleć w sercach dziewczynek, kierują się one stereotypowym obrazem nastolatków i czują presję, by dopasować się w ramy doświadczeń, jakie wydają się niemalże konieczne w tym wieku. Niektóre głośno się przeciwko temu buntują, zaczynają czuć niechęć i pogardę. Tuva natomiast ciągle jest gdzieś pośrodku szarpana to w jedną to w drugą stronę. Szarpana przez przyjaciółki i przez własne emocje.

Dla „Z ręką na sercu“ jestem o wiele za dojrzała, a jednak zachwyca mnie sposób poruszenia tematów dorastania. Chylę czoła dla autorki, która tak wnikliwie weszła do głowy młodej nastolatki i postanowiła subtelnie rozwiązać supełki, jakie powstały przez plątaninę pytajników oraz wykrzykników. Stworzyła dzięki temu prawdziwe emocje, które duszą, ale ubrała to w bezpieczną formę. Sprawiła, że po ostatniej stronie czytelnik czuję się lekko. Realność przeżyć jest więc w „Z ręką na sercu“ na pierwszym miejscu, ale nie jest to tekst, który ma przygnębiać.

Tak właściwie to historia ta to komiks w formie pamiętnika. Pojawiają się sceny z dymkami, estetyczne ilustracje, strony z opisami dnia, wykresy, luźne ilustracje... Jest to forma chaotyczna, ale dzięki temu jeszcze lepiej odbija chaos w głowie bohaterki. Nie do końca estetycznie do mnie trafia, ale ja nie jestem grupą docelową historii, więc nic dziwnego. Ważniejsze jest to, że opowiada o czymś istotnym i robi to dobrze.

Yup, już rozumiem skąd tyle głosów uznania dla autorki.


przekł. Karolina Drozdowska