(Bez)silna opiekunka, czyli polsko-niemiecka (bez)nadzieja recenzja

Dzięki pani @barbara.berezanska miałam przyjemność przeczytać tą oto książkę. To druga z kolei pozycja, którą przeczytałam, o tematyce nawiązujej do pracy polskich opiekunek w Niemczech. Nawet człowiek nie zdaje sobie sprawy, jak taka posada jest pracochłonna. Ile osoba zajmująca się starszymi osobami musi mieć przede wszystkim cierpliwości i empatii. Autorka opisuje tutaj swoje przeżycia względem swojej pracy, więc myślę że można to potraktować jako pamiętnik . Pani Basia pisze o tym, że to co widzimy w ogłoszeniach nie zawsze okazuje się prawdą. Tak naprawdę nie wiemy co spotkamy na miejscu. Wiadomo osoby starsze mają różne schorzenia, są ograniczeni fizycznie lub psychicznie, są agresywni, przejawiają objawy demencji starczej , chociaż zarzekają się że nic takiego nie ma miejsca. Najbardziej wstrząsnęło mną to, że rodzina takich ludzi, wszystko bagatelizuje. Albo mają jakieś wygórowane wymagania lub kontakt jest niełatwy. Przecież to jednak rodzina, powinna chcieć jak najlepiej A tu okazuje się, że skoro jest opiekunka to można zrzucić na nią ten "ciężar" niech sama się martwi i główkuje. A przecież opiekunka to też człowiek, który ma uczucia i przede wszystkim swoją godność i wie na co może się godzić a na co nie ,a nie jakaś maszyna, którą można zaprogramować tak, by chodziła jak w zegarku. Z tej lektury dowiedziałam się jakie są prawa opiekunów co może i czego nie może robić opiekunka. Chylę głowę autorce i wogóle wszyscy powinniśmy bić jej brawo za tą cierpliwość, konsekwentność, wytrwałość szczerość i oczywiście za odwagę za to, że opisała to wszystko na swoim blogu oraz w książce, pomimo tego, że wiele ludzi obrzucało ją błotem i nie byli zachwyceni, że opisuje takie rzeczy. Cała ta historia poruszyła moje serce, pomimo tego że nigdy nie doświadczyłam tego co pani Basia. Przeczytałam ja jednym tchem, mimo że nie był to łatwy i wesoły temat. Życzę wytrwałości i powodzenia, liczę na kolejne Pani książki bo naprawdę warto je czytać, a z miłą chęcią po nie sięgnę.