Katia recenzja

Katarina Ruszczow to kobieta, której życie zbudowane jest na fundamentach bólu, przymusu i nieczystych interesów. Od najmłodszych lat musiała odnaleźć się w rzeczywistości, w której seksualność i atrakcyjność ciała stały się walutą, a ona sama – marionetką w układzie z braćmi Kuźniecow. To jednak nie był wybór, lecz przymus.

Teraz, gdy jej los łączy się z Maksym, Śrubą oraz spuścizną po chorwackiej Ośmiornicy, Katia nie odczuwa radości ani spełnienia. Powinna czuć się na szczycie, powinna smakować triumf, a mimo to w jej sercu zagnieździła się czarna pustka, która przez lata tłumiła jej prawdziwe uczucia. Mur, który zbudowała wokół siebie, zaczyna się kruszyć, a stłumione emocje domagają się ujścia. Bo jeśli ktoś ją zabił, to tylko po to, by mogła narodzić się nowa postać – potwór, który odnosi sukcesy.

Początkowo miałam mieszane uczucia w stosunku do Katariny. Jej postawa, brak buntu i pozorna akceptacja losu, który ją spotkał, irytowały mnie. Zastanawiałam się, dlaczego Shadow nie odsunął jej na bok, przejmując interesy po Kuźniecowie. Jednak kiedy zaczęłam poznawać prawdę o jej przeszłości, wszystko stało się jaśniejsze. Tak jak Lana, musiałam zderzyć się z okrutnymi faktami, by dostrzec, jaką siłę kryje w sobie Katia. W obliczu piekła, którego doświadczyła u boku oligarchy-potwora, śmierć zdaje się być jedyną formą wolności.

Z postaci męskich to Grot przykuł moją uwagę. Mężczyzna z trudną przeszłością, ale z jasnym podejściem do kobiet i interesów. Nie udaje, nie gra – jest sobą. Okazuje się coraz bardziej interesujący, wprowadzając do historii równowagę, jakiej brakowało mi w Katii. Unika półśrodków i nie maskuje rzeczywistości. Jego relacja z Katią nadaje fabule emocjonalną głębię, która wzmaga zainteroswanie. Zatęskniłam za mocnymi scenami akcji, które mogłyby jeszcze lepiej podkreślić charaktery bohaterów. Wątek z Rosjanami i Niemcami bardzo mnie zaciekawił, miałam nadzieję na więcej intrygujących zwrotów akcji z ich udziałem, co nadałoby ich światu wyrazisty kontur.

Warto także wspomnieć o Maksie, postaci, która zdecydowanie nie zdobyła mojej sympatii. Wręcz odwrotnie – z każdą sceną rósł we mnie niesmak i niepewność wobec niego. Jego działalność? Z pewnością najlepiej pasowałby do jednej walizki z braćmi Kuźniecow. Może jednak to był zamierzony zabieg autorki? Jeśli tak, to znakomicie przemyślana konstrukcja. Ciekawy okazał się brata Leny - Śruba, który zdaje się mieć bardzo ciekawą, barwną przeszłość i ją chciałabym poznać.

„Katia” to książka, która zanurza nas w mroki, brutalność i złożone emocje. Nie jest to opowieść prosta ani łatwa w odbiorze, ale to właśnie jej prawdziwość – w brudnej, pokręconej rzeczywistości oraz wielowymiarowych bohaterach – sprawia, że warto po nią sięgnąć. Cała seria urzeka swoją niezwykłością oraz intrygującą treścią. Wzbudza różnorodne emocje, a jej lektura potrafi wywołać rumieńce. Z całego serca polecam przeczytanie tej książki jak też całej serii.