Piąta ofiara recenzja

Chicago. Jedna z najsurowszych zim od wielu lat. Pod powierzchnią skutego lodem jeziora znaleziono ciało nastolatki Elli Reynolds. Nikt nie wie, jak to możliwe – dziewczyna zniknęła przed trzema tygodniami, podczas gdy jezioro zamarzło kilka miesięcy wcześniej. Co więcej Ella ma na sobie ubrania, w których ostatnio widziano inną poszukiwaną nastolatkę. Ale jej zaginięcie zgłoszono dwa dni temu… Media ogłaszają, że za porwaniem stoi seryjny morderca. Sam Porter próbuje rozwikłać zagadkę, czując, że sprawa może być początkiem czegoś większego. Jednocześnie wbrew poleceniom przełożonych, ogarnięty obsesją, na własną rękę kontynuuje pościg za Zabójcą Czwartej Małpy. Detektyw Porter szybko zdaje sobie sprawę, że jedynym miejscem bardziej przerażającym od umysłu seryjnego mordercy jest umysł kobiety, która wydała go na świat.
.
Tu z tego miejsca mogę powiedzieć, że ta pozycja podobała mi się bardziej niż pierwsza część. W rzeczywistości pod koniec książki nastąpił taki zwrot akcji, że szczęka mi opadła. Książka początkowo według mnie, dostosowuje się do wydarzeń, próbując przypomnieć rzeczy z poprzedniego tomu. Jest to na plus, ze względu na to, że jeżeli ktoś nie czytał ciągiem wszystkich części, to ma możliwość odświeżenia sobie sytuacji. Pozycja ta proponuje serię mrocznych narracji, dzięki czemu czytelnik widzi, że detektywi i policja są tak samo zagubieni, jak my, jeśli chodzi o dochodzenie. To ważny punkt w kanonie powieści kryminalnej, jak mówi Agatha Christie: detektyw nigdy nie powinien wiedzieć więcej niż czytelnik. Czwarta Małpa jest wprowadzeniem do świata Bishopa. Na dodatek dowiadujemy się do czego jest zdolny i przypuszczam, że będzie to w kwestii przeczytania trzeciej części, by zrozumieć jego zachowania od a do z. Najlepszą rzeczą w tej historii to te zwroty akcji, które sprawiają, że krzyczysz, które sprawiają, że chcesz wiedzieć, co, kiedy i dlaczego się wydarzyło. To jedna z tych historii, w których nieuchronnie wierzycie, że jest się kolejnym badaczem i nie przestajecie wymyślać teorii, winowajców i sposobów rozwiązania zagadki. I bez spolerowania, to zakończenie jest prawdopodobnie najbardziej otwartym zakończeniem jakie w życiu czytałam !!! Tyle nie wyjaśnionych wątków, tyle pytań, że to się w głowie nie mieści, mózg usmażony. 🤯 To tak, jakby autor pod koniec ,powiedział, że nie chce mu się już pisać i tak zostawi... 😱 A niech czytelnik się pomęczy, a co mi tam ! Piąta ofiara to książka, za którą stoi wielka praca. Barker znów nabiera mocy i przynosi nam gęstą i mroczną powieść. Powieść bogatą w detale, starannie wyrzeźbioną i ze spektakularną dokumentacją policyjną. Na koniec dodam, że Barker zmusił mnie do przeklinania końca z całej siły, ponieważ powtarzam, że miałam nadzieję, że są odpowiedzi na moje nieznane pytania, a tu co? Jest tylko więcej napięcia i zaskakujących odkryć. Polecam !