Vincere l’amore recenzja

„Wszystko, co uważałam za moje, zostało mi tak szybko odebrane. Nigdy nic nie należało do mnie”
Vittore Beneventti od małego dorastał w świecie pełnym przemocy i był przygotowywany na
objęcie stanowiska Dona po swoim ojcu. Normalne dzieciństwo nigdy dla niego nie istniało. W wieku
trzynastu lat dokonał już bowiem swojego pierwszego morderstwa. Postrach szkoły, którego każdy
się boi i nikt nie odważy mu się sprzeciwić. Wiedzą, że jest bezwzględny i dla zdrajców nie okazuje
litości. Żołnierz doskonały, który wykonuje rozkazy bez mrugnięcia okiem i stawia mafię na
pierwszym miejscu. Czy zmieni się to jak spotka swoją przyszłą żonę i w grę wejdą silne uczucia?
Aranżowane małżeństwa wśród kręgów mafijnych są czymś normalnym i są na porządku
dziennym. Od wielu lat zaplanowane jest małżeństwo Vittore z Noemi. Ich losy zostały już
przypieczętowane, gdy byli dziećmi i mieli po 5 lat. Mężczyzna wie o wszystkim i się cieszy, ale co na
to nieświadoma niczego dziewczyna?
Noemi przez trzynaście lat mieszkała sobie beztrosko z dala od mafijnego świata w Palermo.
Nagła przeprowadzka do Los Angeles jest dla niej dużym zaskoczeniem. Na miejscu otrzymuje duże
wsparcie od syna przyjaciela ojca – Vittore i obietnicę pomocy odnalezienia się w nowym mieście.
Dziewczyna nie zdaje sobie sprawy, iż zaczął się proces wdrażania jej w niebezpieczny świat. Noemi
zbliża się do Vittore i zaczyna coś do niego czuć. Chłopakowi o to właśnie chodziło – o rozkochanie w
sobie dziewczyny. Jak zareaguje Noemi, gdy skrywane tajemnicę ujrzą światło dzienne? Pogodzi się z
tym i przyjmie swój los? A może postanowi się sprzeciwić? Czy uczucie okaże się silniejsze niż
poczucie zdrady?
Książka w tematach mafijnych to coś co lubię najbardziej. Fabuła niby powtarzalna z tym
aranżowanym małżeństwem, lecz wiadomo, że nie ma dwóch identycznych historii. Z początku nie
mogłam się połapać z tymi wymyślnymi imionami, ale po kilku rozdziałach było już ok. Nie wiem
czemu, ale denerwowała mnie trochę główna bohaterka swoim zachowaniem i niezdecydowaniem.
Za to Vittore jako przyszły capo przypadł mi do gustu, gdyż lubię silne charaktery. Akcja rozwijała się
w dosyć powolnym tempie. Książka jest debiutem autorki i moim zdaniem udanym. Chętnie poznam
dalsze losy bohaterów, bo zakończenie pozostawia wiele niewyjaśnionych spraw.