Złota klatka recenzja

Inteligentna i piękna Faye ma wszystko – wspaniałego męża, ukochaną córeczkę i luksusowy apartament w najlepszej dzielnicy Sztokholmu. Jednak pozory mogą mylić... Jej idealne życie to w rzeczywistości desperackie próby zadowolenia Jacka. Dręczona przez mroczne wspomnienia z Fjällbacki, Faye coraz częściej czuje się jak zamknięta w złotej klatce. Nie może pozbyć się wrażenia, że poświęciła swoje ambicje na rzecz mężczyzny, który coraz bardziej się od niej oddala. Kiedy Jack i ich córka Julienne nie wracają z rejsu łodzią, a policja dostrzega w mieszkaniu kałużę krwi, podejrzenie szybko spada na męża Faye. Co przed nią ukrywa? Czy zabił własną córkę? Nic w życiu Faye nie będzie już takie, jak do tej pory.
.
Na wstępie za egzemplarz, chciałabym podziękować @wydawnictwoczarnaowca. Z tą autorką nie miałam nigdy styczności i wkońcu nadszedł ten dzień, że się z nią zapoznałam. Bardzo dużo czytałam opini i przeważnie były to same superlatywy. Długo zastanawiałam się co napisać, bo ni to kryminał ni to thriller, bardziej chyba obstawiałabym, że to powieść obyczajowa. No ale to nie zmienia faktu, że przy czytaniu tej pozycji bawiłam się przednio. Mamy tu dwie płaszczyzny czasowe, teraźniejszość oraz przeszłość, które przeplatają się ze sobą, by w pewnym momencie złączyć się w całość i dać nam obraz, byśmy mogli zrozumieć całokształt. Zawsze gdy narracja była wieloosobowa, ciężko było mi się skupić na czytaniu i wchłanianiu informacji. Tutaj mamy narrację pierwszoosobową, która sprawia, że czyta się szybko i gładko, no i przede wszystkim ma się wrażenie, że tempo akcji nieco przyspieszyło. Główna bohaterka Faye ma ciężkie życie, a autorka postanowiła w dwóch kontekstach pokazać przemoc domową; fizyczną oraz tą, która według mnie jest najgorsza- psychiczną. Książka została podzielona na kilka części, które pokazują dalsze realizacje planu Faye. Camilla Läckberg bardzo mnie zaskoczyła, bo czegoś takiego się nie spodziewałam. Dlatego polecam ją wam z czystym sumieniem, bo dla mnie to była istna petarda.