Zbrodnie robali. Wesz, która pokonała armię Napoleona, i inne diaboliczne insekty recenzja

W 2011 roku ukazała się książka Amy Stewart pt.: "Zbrodnie roślin. Chwast, który zabił matkę Abrahama Lincolna i inne botaniczne okropieństwa". Publikacja ta bardzo szybko stała się czytelniczym bestsellerem. Teraz autorka powraca do nas ze swoją kolejną książką, która podejmuje jeszcze ciekawszą tematykę. "Zbrodnie robali. Wesz, która pokonała armię Napoleona i inne diaboliczne insekty" to książka, której lektura wywołuje u odbiorcy zaciekawienie i obrzydzenie zarazem. Jesteście gotowi na wejście w świat robali? No to zaczynamy!

Już na pierwszych stronach "Zbrodni robali", autorka uprzedza, że jej książka nie jest naukowym kompendium wiedzy o insektach. Co więcej, za tytułowe "robale" Stewart uznaje zarówno owady, jak i pajęczaki. Fakt, że na każdego człowieka przypada dwieście milionów owadów może nie napawa optymizmem, ale z pewnością wyjaśnia nam przyczyny, dla których powinniśmy poznać niektóre gatunki insektów, ich zwyczaje i zachowania. W końcu co nas nie zabije to nas wzmocni, a w przypadku robali powinniśmy chyba wiedzieć "czym to się bije".

I tak powoli wkraczamy do rzeczywistości, w której to nie człowiek jest osobnikiem dominującym. W świecie robali panuje jeszcze większy chaos od tego, który znamy z autopsji. Każdy gatunek rządzi się innymi prawami i zwyczajami, a wszystkie one tworzą razem środowisko, w którym walka o przetrwanie nabiera iście darwinowskiego znaczenia. Stewart podzieliła opisane insekty na okropne, niebezpieczne, sprawiające ból, zabójcze i niszczące, więc i ja idąc tym śladem postaram się Wam krótko scharakteryzować każdą z tych grup.

Robale okropne przysparzają nas o mdłości. Arykańska pluskwa nietoperzowa żywiąca się ciepłą krwią nietoperzy i samce tego gatunku kopulujące z kim popadnie to dopiero początek atrakcji, które przewidziała dla nas autorka. Gra wstępna ślimaka bananowego lub modliszki chińskiej z pewnością bardziej przypadnie do gustu osobom, którym nieobce są wszelkie seksualne fetysze. Pisarka przewidziała również fakt, że wśród czytelników zdarzą się osoby cierpiące na lęk przed wszelkimi robalami, więc i oni znajdą tu wskazówki, jak przejść odnoszącą sukcesy terapię entomofomii. Po lekturze informacji o przedstawicielach tego gatunku z pewnością każdy z Was sprawdzi, czy w jego przewodach nosowych nie gnieździ się przypadkiem sublokatorka w postaci muchy śrubowej.

Niebezpieczne, sprawiające ból i niszczące robale to cała plejada bohaterów, których z pewnością nie chcielibyśmy spotkać na naszej życiowej drodze. Do nich możemy zaliczyć chrząszcza kanoniera, który swego czasu eksplodował w ustach Karola Darwina, jak również cuchnącego pluskwiaka, o zapachu którego wspominać chyba nie trzeba. Zgromadzicie również informacje na temat kochanego i uwielbianego przez nas w lecie moskita oraz jego kuzynów i powinowatych. Czego chcieć więcej? Robali morderców rzecz jasna! Są i takie, które nie patyczkują się ze swoją ofiarą. Czy czarna pluskwa pampasów była przyczyną śmierci Darwina? Przez kogo możemy zapaść w śpiączkę afrykańską i co pchła szczurza ma wspólnego z epidemią dżumy? Odpowiedzi na te pytania z pewnością znajdziecie na kartach książki Amy Stewart.

Przed sięgnięciem po "Zbrodnie robali" muszę Was jednak ostrzec! Każdy opisany obiekt poparty został ogromnym rysunkiem, który z wielką precyzją nakreśla nam sylwetkę przedstawianego robala. Niektóre z nich są tak obrzydliwe, że na ich widok mamy ochotę przewrócić stronę. Przestrzegam zatem przed czytaniem tej pozycji w pobliżu osób, które nie mają w domu terrarium z pająkami i krzyczą na widok muszki owocówki. Nie mniej jednak ilustracje i szata graficzna to ogromny walor książki Amy Stewart, który powoduje, że można do niej wracać, kiedy tylko ma się ochotę na bliskie spotkanie z jakimś nietypowym insektem.

Dodam, że Amy Stewart nie wypiera się swoich zainteresowań, a niniejsza książka jest dowodem na to, iż pisarkę interesuje wyłącznie ciemna strona relacji człowieka z naturą. I choć Stewart nie jest z wykształcenia biologiem, to jej wiedza na temat wszelkiego typu insektów jest naprawdę powalająca. Pisarka zręcznie łączy zasłyszane lub przeczytane anegdoty z udziałem robali, z encyklopedyczną wiedzą na temat tychże bohaterów. Takie ujęcie problemu czyni lekturę "Zbrodni robali" przystępniejszą dla czytelnika, który potrafi rozpoznać tylko kilka gatunków owadów. Świetnie przeprowadzony podział na kolejne bloki tematyczne pozwala nam z uporem muchy krążyć wśród najbardziej obrzydliwych zagadnień. Nie pozostaje mi zatem nic innego, jak tylko zachęcić Was do przeczytania "Zbrodni robali". Zapewniam, że po lekturze tej książki inaczej spojrzycie na dżdżownicę ziemną, kleszcza, czy choćby wstrętnego karaczana prusaka.