Jak dogadać się z każdym w każdej sytuacji recenzja

W moim czytelniczym świecie brakowało poradnika dotyczącego sposobów rozmawiania z innymi w sytuacjach konfliktu. W gruncie rzeczy o tym jest książka zatytułowana „Jak dogadać się z każdym i w każdej sytuacji”, a jej autorami są Laurence i Emily Alison, którzy, jako psychologowie, współpracują z policją, mają więc do czynienia ze sprawcami przeróżnych przestępstw. Książkę wybrałam w Klubie Recenzenta na portalu nakanapie.pl i uważam za jedną z najbardziej pouczających i praktycznych lektur tego roku.

Choć początek był mało obiecujący. Kiedy zaczęłam czytać o metodach stosowanych przez amerykańskie służby, dotyczących skłaniania terrorystów do składania zeznań, zastanawiałam się, jak mogą mi się przydać w codziennym życiu rodzinnym i zawodowym. Wkrótce jednak okazało się, że wszystkich można skłonić do współpracy stosując proste zasady: uczciwości, empatii, autonomii i odzwierciedlenia (UEAO). Pamiętając o nich, autorzy prezentują cztery style komunikacji, porównując je do zwierząt: tyranozaura, myszy, lwa i małpy. Co więcej, w każdym z tych stylów możemy być dobrzy lub źli.

Autorzy zaproponowali w treści prosty test, który ma nam pokazać, który z tych sposobów komunikacji jest nam najbliższy. Przedstawili szereg przykładów z życia rodzinnego i zawodowego, w których wykorzystywanie umiejętności kierowania się zasadami UEAO sprawia, że rozwiązujemy konflikty w sposób nienaruszający autonomii innych, osiągamy dokładnie to, czego oczekujemy. Wymaga to co prawda żelaznej dyscypliny i opanowania, jednak jest zadziwiająco skuteczne. Pozwala uspokoić szalejącego przestępcę, jak i skłonić zbuntowanego nastolatka do powrotów o umówionej godzinie, czy upomnieć współpracownika, którego niewybredne żarty obrażają koleżanki z biura.

Autorzy wystawiają współczesnemu społeczeństwu bolesną diagnozę. Mówią o samotności, która, paradoksalnie, pogłębia się wraz z rozwojem technik telekomunikacyjnych, mających przecież łączyć. Sami jesteśmy sobie winni, bo nie przywiązujemy wagi do uspołecznienia. Wychowując dzieci więcej uwagi poświęcamy rozwijaniu ich umiejętności akademickich niż kontaktom z rówieśnikami, czy odnajdywaniu się w innych sytuacjach społecznych.

Co do strony wizualnej, która w tego typu publikacjach jest dla mnie ważna, tutaj straciła na znaczeniu. Nie ma tu żadnych graficznych fajerwerków, tabel, wyróżnień, podkreśleń i wykrzykników, nawet pogrubienia zdarzają się sporadycznie. W tym przypadku książka przykuwa całą uwagę treścią, jednolitym tekstem, ciekawym, a zarazem prostym.

Z książki płynie ogólne przesłanie, że dla naszego lepszego życia, szczęścia i radości, powinniśmy nauczyć się komunikować z innymi skutecznie. Nastawić się na słuchanie, zamiast mówienia. Potrafić prawidłowo odczytać emocje kryjące się za słowami. Pozwolić mówić drugiemu człowiekowi, by dowiedzieć się o nim jak najwięcej.