Kacper Ryx i król alchemików recenzja

O istnieniu tej serii poinformowała mnie koleżanka kilka lat temu, wielka fanka Gryzeldy Wiśniowieckiej. Kilka lat zwlekałam z lekturą, gdyż nie miałam czasu. Teraz go znalazłam. Seria pochłonęła moją wyobraźnię na półtora miesiąca. Ale było warto. Jestem nią zachwycona. To jedna z tych książek, które odrywają człowieka od rzeczywistości i przenoszą w świat przedstawiony powieści. A tu było razy 4, a każda po 600 stron. Tyle radości.
Każdy z 4 tomów poświęcony jest innemu królowi: od Zygmunta Augusta zacząwszy i opisując jeszcze czasy świetności Krakowa i całej Rzeczypospolitej. Skończyła się na Zygmuncie III Wazie, czyli od Zygmunta do Zygmunta, ale jakże oni byli inni. W powieści pojawia się wiele. Głównym bohaterem jest postać fikcyjna tytułowego Kacpra Ryxa, studenta medycyny, miłośnika rozumu i inwestygatora. W przeciągu jego życia zmieniło się wszystko. Widać to dopiero po przeczytaniu całości. Zmienił się Kraków, zmieniła Polska, zmieniło prawo i jego przestrzeganie, zmieniła religijność. A ryba psuje się od głowy, jak powiada stare polskie przysłowie. Ale w tej książce nie ma nudnego moralizatorstwa i wykładów, które zdzierżyłby tylko taki mój jak ja. O nie. To powieść w stylu książek Dumasa. Ich cechą było nastawienie na przygody głównego bohatera, a elementami były miłości, spiski, porwania, nieporozumienia i tajemnice. Tylko że Polskę i Francję dzieli wiele, więc w polskiej powieści historyczno-przygodowej dzieje się inaczej niż w tej francuskiej. Bo i realia mieliśmy inne, ale chyba ciekawsze i piękniejsze oraz smutniejsze. Tutaj jako wątki poboczne i bohaterowie zbiorowi występują: krakowscy arianie, kazimierscy żydzi, żebracy, mieszczanie, dworzanie, ale i ziemiaństwo kresowe, żacy i profesorowie Akademii Krakowskiej. Wszystko to wplecione w przygody Ryxa w sposób naturalny i ciekawy.
Widać, że autor trzyma się prawdy historycznej, że przestudiował dokumenty epoki i różne źródła. Oczywiście wiadomo, że pojawia się fikcja historyczna, ale prawda o upadku obyczajów wraz ze śmiercią Jagiellonów jest chyba zgodna z historią.
Książka nie jest nowatorska technicznie, bo schemat Dumasowski istnieje już od dawna, ale w sumie nie wymyślono nic lepszego w tym gatunku w popularnej powieści historycznej. Seria o Kacprze Ryxie wraca więc do sprawdzonych wzorów i dzięki temu odstaje od tego całego zalewu powieści z tłem historycznym, jakie masowo wypuszczane są na nasz rynek.
Bawi i uczy.