Blizna recenzja

„Blizna” autorstwa Juana Gomeza-Jurada to prequel opowiadający o losach Iriny - bohaterki książki „Loba Negra. Czarna wilczyca”, która podbiła serca hiszpańskich (i nie tylko) czytelników. Przyznam, że jest to jedna z premier, na którą warto było czekać. Czemu? O tym opowiem za chwilkę :)

Simon Sax mógłby być szczęściarzem. Jest młody, inteligentny, a jeśli sprzeda swój niesamowity algorytm międzynarodowej korporacji, zostanie także miliarderem. A mimo to czuje się samotny. Jego sukces kontrastuje z całkowitym brakiem zdolności towarzyskich.
Aż pewnego dnia pokonuje swoje uprzedzenia, wchodzi na portal randkowy i szaleńczo, z pasją i niedoświadczeniem nastolatka, zakochuje się w Irinie, pomimo tysięcy dzielących ich kilometrów. Ona jednak skrywa mroczny sekret… Kim jest ta dziewczyna? Czy to naprawdę przypadek, że trafiła do jego życia? Jaka tragiczna historia kryje się za blizną na jej policzku? Co jest prawdą, a co misternie opracowanym kłamstwem?

„Blizna” to książka, która trzyma w niepewności aż do ostatniego zdania. Przyznam, że początek tej historii nie specjalnie mnie kupił - zapowiadał się na niczym wyróżniający się thriller, jednak im więcej stron przeczytałam i więcej tropów wychodziło na jaw, zaczynałam rozumieć, w jak ogromnym byłam błędzie.

Jest to również tytuł, który zapewnił mi coraz więcej emocji z każdym skończonym rozdziałem. A skoro już o tym mowa... Juan przygotował dla swojego czytelnika historię pełną krótkich, lecz treściwych rozdziałów, które kończą się w odpowiednich momentach, co w połączeniu z przyjemnym dla oka językiem, sprawiło, że pochłonęłam ten tytuł za jednym zamachem.

„Blizna” należy do grubasków - liczy dokładnie 469 stron, jednak spokojnie, nie oznacza to, że w trakcie lektury znajdziecie wiele nieznaczących dialogów, bądź opisów. Autor wiedział, co robić kiedy pisał tę pozycję, ponieważ brak w tej książce „zapychaczy stron”, a prawie każdy element fabuły ma kluczowe znaczenie dla finału tej historii.

I na koniec tradycyjnie kilka słów o zakończeniu. Przyznam, że finał tej książki to istna wisienka na torcie. Nie sądziłam, że od samego początku autor podsuwał mi mylne tropy, przez które dałam wywieźć się w pole. Do tej pory nie potrafię uwierzyć jakim cudem moje przypuszczenia okazały się w stu procentach klapą - jakim cudem (po przeczytaniu tak sporej ilość thrillerów/kryminałów) nie byłam w stanie nawet w najmniejszym stopniu domyślić się zakończenia...

Czy książkę polecam? Jeszcze się zastanawiasz?! Oczywiście, że tak! Spokojnie, jeśli nie czytaliście trylogii z Antoniną Scott, możecie śmiało przeczytać ten tytuł, jednak w najbliższym czasie radzę Wam również zainteresować się tą trylogią, ponieważ książki Juana uzależniają. „Blizna” w zupełności mnie kupiła oraz zapewniła wszelkie emocje, jakie od dobrego thrillera wymagam.