Jeden dzień recenzja

Poszukujemy szczęścia za daleko, za intensywnie, zbyt nachalnie. Rozglądamy się za nim i jesteśmy w stanie wyruszyć w pogoń za miłością na drugi koniec świata. A le po co? Co jeśli nasze szczęście jest tuż obok? A co jeśli prawdziwą miłość mamy tuż pod nosem? W końcu odkrywamy to co zawsze było przy nas, ale jest już za późno, straciliśmy za dużo czasu na marne w efektach i bezsensowne poszukiwania.
Emma i Dex. Dex i Emma. Najlepsi przyjaciele. Dexter pochodzi z bogatej rodziny, podróżuje po świecie imprezuje, zdecydowanie nadużywa alkoholu, papierosów a zdarzy się, że sięga po narkotyki w poszukiwaniu nowych wrażeń, zmienia kobiety jak rękawiczki, bo jest zbyt młody, żeby skupić się na jednej, żeby się ustatkować. Często ludzie biorą go za zarozumiałego, nadętego bufona, któremu wszystko przychodzi z łatwością i tylko dzięki majątkowi rodziców. Poważne sprawy go nudzą, nie cierpi rozmawiać o polityce i przyszłości, po co żyć jutrem skoro mamy jeszcze dzisiaj? Jakim cudem zaczyna się jego przyjaźń z miłą i uczynną Emmą, która ma ambitne plany, własne, niezmienne i nieugięte poglądy oraz ukochane książki?
Historia opisana przez Davida Nicholls ukazuje tylko jeden dzień w roku z życia bohaterów, w ten sposób przeżywamy z Dexterem i Emmą prawie dwie dekady. Jak zmieni się światopogląd Dextera? Jak wieczny imprezowicz ułoży sobie życie? Czy Emma spełni swoje plany i marzenia? Jak zakończy się ich historia, bo jakoś zakończyć się musi?
Książka świetnie ukazuje przemijanie. Czytając ją zdajemy sobie sprawę z szybkości z jaką upływa czas. Ile rzeczy może zmienić się podczas jednego roku? Dodatkowym plusem są dialogi, które aż kipią ironią i poczuciem humoru. Świetne opisy sytuacji, bohaterów i otoczenia sprawiają, że doskonale znamy przedstawione postaci. Ale co z minusami? Jako wybredna czytelniczka, muszę przyznać, że książka momentami staje się nudna, a niektóre zachowania Dextera i Emmy są co najmniej niezrozumiałe.
Po książkę tę sięgnęłam po obejrzeniu jej ekranizacji z Anne Hathaway czego serdecznie żałuje, bo przez film dokładnie wiedziałam czego się spodziewać. W ten właśnie sposób paraliżujące zakończenie nie było dla mnie tak emocjonujące jak powinno. Uroczyście obiecuję nie sięgać więcej najpierw po filmy nakręcone na podstawie książki.
Mimo wszystko jestem zdecydowanie na tak, polecam każdemu kto lubuje się w niezwykłych i stanowczo oryginalnych powieściach romantycznych.