Sekretne życie autorów lektur szkolnych recenzja

Czy słyszeliście o powiązaniach Adama Mickiewicza z pewną sektą, dzięki której poznał swoją wielką miłość? Czy wiecie dlaczego Aleksander Fredro wszystkie swoje twory podpisywał również tytułem hrabiowskim? Czy czytaliście kiedyś o życiu miłosnym Elizy Orzeszkowej lub o tym jak Maria Konopnicka dbała o swoją reputację? A to zaledwie początek!

Sławomir Koper postanowił zebrać w jednym miejscu elementy życiorysu dobrze znanych nam twórców, jakie zwykle bywają przemilczane. Miał dość idealnych ludzi, których „twarze zastygłe w sztucznej powadze" znamy ze szkolnych sal. Oficjalne biografie zwykle pozbawione są czegoś, co autor określił jako „prawdziwe życie" i uznał, że najwyższy czas, by nie tylko „specjaliści" wiedzieli o ludzkiej stronie „autorów lektur szkolnych".
Akurat dla mnie jedynie część rozdziałów okazała się zaskoczeniem, ale większość ludzi może przeżyć ogromny szok, gdy jego wygładzona wizja chociażby Bolesława Prusa czy Adama Mickiewicza nabierze wybrzuszeń. Gdy zyskają oni nowych kolorów. Gdy ich życiorys przestanie być tak nużąco idealny. Bo przecież liczy się coś więcej niż twórczość czy patriotyzm (lub jego brak), a to, co wiemy z chociażby podręczników, zdecydowanie nie wykracza poza ten obszar. Nawet biografie najchętniej skupiają się jedynie na tych elementach, zapominając, że ludzie nie są tak płascy, jak te sugerują.
Przyznaję, że choć większość opisanych w książce kwestii nie była dla mnie zaskoczeniem, to pierwszy raz spotkałam się z takim pogłębieniem akurat tych tematów. Pierwszy raz też zetknęłam się z tak luźnym i ciekawym ich przedstawieniem. Nie spodziewałam się niczego innego widząc, kim jest autor tej książki. Ogromna dawka humoru i potężne zebranie informacji — długa bibliografia pełna szanowanych autorów wzbudza moje zaufanie.
Tak naprawdę jedyne, co mogę zarzucić tej książce to to, że na grzbiecie imię i nazwisko autora jest zbyt blisko tytułu. No i może to, że Sławomir Koper zbyt chętnie snuł domysły w miejscach, gdzie nasza wiedza posiada luki. Chociażby rozdział o Marii Konopnickiej bazuje na plotkach, bo kobieta bardzo dobrze zacierała ślady po wszystkim, co mogło nie spodobać się opinii publicznej. Nie jest jednak tak, że autor o jej domniemanych romansach pisze, jakby był ich pewien. Bardziej jakby były możliwe, a plotkowanie o nich sprawiało mu ogrom radości. Zresztą cała ta książka stanowi wielką ciekawostkę z biografii różnych autorów, więc to tylko połowiczny zarzut. Taki, by osoby, które nie uznają recenzji bez wymienienia choć jednego minusa, uznały moje ochy i achy za godną reklamę. Bo tak, ze swojej strony tytuł ten polecam. Spędziłam z nim kilka naprawdę miłych wieczorów i jeśli autorowi uda się wydać kolejną część „sekretnego życia" to zdecydowanie po nią sięgnę. Miło patrzeć na odczarowanie posągów tak, by znowu były ludźmi.

Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.