Piruet Mentony recenzja

Piruet Mentony w miarę rozwoju akcji staje się podsumowaniem życia Zycha, poprzez liczne retrospekcje głównego bohatera do czasów młodości. Co jest miarą mijającego czasu? W ogólnoprzyjętym porządku to jednostki czasu: sekundy, minuty i godziny. Zach rozumuje w inny sposób, zrozumiały dla outsidera skupionego na twórczości, zwłaszcza nadprodukcji fraszek. Dla Zacha miarą czasu staje się ilość orgazmów. Cały koncept książki opiera się na stosunku seksualności z rzeczywistością, której wynikiem jest pewna nieokreśloność charakteru powieści.

Mam wrażenie, że cel książki, którym jest odwzorowanie toku myślowego bohatera stała się okrojona z fabuły, często treściowo nawiązując bezpośrednio do wymiaru seksualności Zacha na każdym etapie życia. W powieści znajdziemy wiele analitycznych opisów, jak gdyby narrator dokonywał matematycznych obliczeń, celem przewidzenia losu czy potwierdzenia właściwego toku zdarzeń. Pewność bohatera jest momentami iluzoryczna, statystyka zmierza się z rzeczywistością. Zach jako człowiek uwikłany przez własne obsesje do wykonywania czynności, nie potrafiący osiągnąć niespełnionych potrzeb obrazuje złożoność bohatera a jednocześnie jego niemoc.

Treść opisu nawiązująca do obsesji bohatera, maniakalnym przeliczaniu wartości egzystencji na statystyczne wartości skumulowane w szeregu zdarzeń: Dwieście zjawia się w ostatnim zdaniu. Bogu ducha winne dwieście. Lekkie, bezproblemowe, gawędziarskie. Przychodzi na myśl beztrosko. Kojarzy się z ilością luster, pasuje do zdania i zostaje zapisane. Stoi w tekście, chociaż właściwie nie istnieje. Jest niewiarygodne. Ta niewiarygodność też zostaje zapisana. Niemniej chodzi o dwieście. Dwieście stoi jak byk. Dziwne, że właśnie dzięki niemożliwości swojej jakby podtrzymywało na duchu, przynosiło ukojenie. Zgoła krzepi. Niestety, od kiedy wyrażone jest słowem, w dodatku drukowanym, umożliwia robienie z nim rzeczy strasznych. I wtedy tamto dwieście, przeklęte dwieście uprzykrzające Zachowi życie swoimi powrotami ze zwierzęcym uporem od niedzieli, raptownie spada na tę okazję jak jastrząb przeznaczenia na rozkojarzonego gołębia przypadku. Załatwia go w mgnieniu oka.

Dziękuje serwisowi Na kanapie oraz wydawnictwu Novae Res za możliwość przeczytania. Książka została otrzymana z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.