Sikorka Mela recenzja

Okres okołoświąteczny sprawia, że moje wnuki częściej goszczą u mnie, bo gdy ich rodzice muszą iść do pracy nie mogą same zostać w domu a przedszkole nieczynne i szkoła też. Lecz nie przejmujemy się tym i zawsze miło spędzamy razem czas. Chociaż gramy wtedy w różne gry, to jednak ja zawsze staram się zainteresować dzieci literaturą. Tym razem wybór padł na książkę Agnieszki Olejnik "Sikorka Mela". Wydawało się, że będziemy ją czytać co najmniej dwa dni, lecz tak szybko i ciekawie biegnie w niej fabuła, że uporałam się w jeden dzień. Co prawda, powtarzałam jeszcze raz czytanie, bo wszystkim bardzo się ta książeczka podobała.

Okazało się, że sikorka Mela to bardzo przyjazny, ciekawy świata i rezolutny ptaszek, który chciałby żeby wszyscy byli szczęśliwi. I ptaki i ludzie. Całymi dniami zasypuje swoją mamę pytaniami dotyczącymi nie tylko życia sikorek i innych ptaków, ale także ludzi. Wiele rzeczy ją dziwi i zastanawia się czasem nad nimi, lecz jest to radosny ptaszek i uwielbia przede wszystkim dobrze się bawić i uwielbia obserwować całą okolicę. Gdy zauważa na balkonie małą dziewczynkę, jakiś czas jej się przygląda, wydaje jej się smutna.
Mama sikorki opowiada Meli o tej dziewczynce. Na tym balkonie kiedyś zawsze był karmnik dla ptaków i cała rodzina sikorek się tam stołowała. Lecz mam dziewczynki miała wypadek i od tamtej pory chodzi o kulach, więc mała Basia także zmuszona jest do spędzania czasu w domu lub na balkonie. I pewnie dlatego jest smutna. Na spacery wychodzi tylko wtedy, gdy jej tata ma wolny dzień od pracy.

Mała sikorka poznaje na działce Pana Zbyszka, który nadał jej imię Melania, po swojej zmarłej żonie. On tez jest smutny, bo nie ma rodziny i spędza swój czas samotnie na działce, ciesząc się z odwiedzających go ptaków, dla których ma zawsze przygotowane smakołyki. Mela wpada na pewien pomysł, żeby pomóc i Basi i Panu Zbyszkowi. Chciałaby żeby się zaprzyjaźnili, wtedy Pan Zbyszek mógłby wychodzić z Basią na spacery i nie był samotny i smutny. Mama Meli dość sceptycznie podchodzi do tego pomysłu, mówiąc jej, że to sprawa ludzi i nie powinna się mieszać w ich sprawy, a zresztą przecież nikt jej nie zrozumie, więc jak mogłaby pomóc.

Co wymyśliła Mela? Jak zamierza wdrożyć swój plan w życie? Czy uda jej się poznać Pana Zbyszka z Basią i jej rodzicami?

Ta historia jest bardzo pouczająca i to nie tylko dla dzieci, dorosłym również przyda się trochę wrócić do lat dzieciństwa i zajrzeć do świata ptaków i ludzi...
Agnieszka Olejnik pokazuje nam jak łatwo można trafić w serca, jak je rozgrzać i zobaczyć piękno oraz niby proste chwile życia, ale jakże ważne. To opowieść pełna emocji, inspiracji, ale także humoru i uśmiechu, którego nam tak na co dzień często brakuje.

Polecam tę książeczkę wszystkim, i małym i dużym a dodatkowo umilają lekturę śliczne rysunki.