Siła kobiet recenzja

Dziewiętnastoletnia Rozalia, spragniona życia i rozkochana w zapachach, zostaje wyrwana ze swojego sielskiego, francuskiego kawałka świata. Ojciec, sam będący pół-Polakiem, postanowił wydać ją za mąż za oddanego ojczyźnie polskiego polityka, Ignacego Lubowidzkiego. Tym samym dziewczyna trafiła do Polski, obcego sobie kraju, skazana na łaskę i niełaskę męża oraz jego rodziny. Nie była gotowa na koszmar, który miał dla niej zgotować los, koszmar, który miał zgasić jej duszę.

Ada, młoda dziewczyna wychowana w zamożnej, polskiej rodzinie, żyje w świecie, w którym konwenanse są ważniejsze niż szczęście. Marzenia o innym, wolnym życiu, chowa głęboko w sercu. Świadoma, że nie ma szans na wyrwanie się ze sztywnych, rodzinnych ram, zdaje się być pogodzona ze swoim smutnym losem.

I trzecia z bohaterek, Zuzanna Grabińska. Ograbiona z szacunku i godności przez bogatego kochanka, musi walczyć o przetrwanie. By zapewnić godny byt swojej małej córeczce, gotowa jest znosić największe upokorzenia.

Losy wszystkich kobiet zbiegają się w momencie, kiedy dochodzi do zamordowania prominentnego obywatela Warszawy. Okazuje się, że był on swego rodzaju spoiwem, łączącym te trzy młode dziewczyny. Każda na swój sposób została przez niego skrzywdzona. Życie każdej z nich z całą pewnością wyglądałoby inaczej, gdyby nie pojawił się on na ich drodze.

Chwytająca za serce opowieść o losach kobiet, żyjących w okresie dwudziestolecia międzywojennego. Bohaterki, jako przedstawicielki swojej płci, stanowią smutny przykład tego, w jak podły, przedmiotowy sposób traktowane były ówczesne kobiety. Jednocześnie życie każdej z nich stanowi wspaniałe świadectwo hartu ducha, niewyobrażalnej wręcz siły, która kazała im przeć do przodu mimo tak okropnych warunków. Wielokrotnie upadały, były krzywdzone, jednak z każdej porażki podnosiły się silniejsze.

Przedstawione w książce obrazy niezwykle mnie poruszyły. Niejeden raz podczas czytania miałam łzy w oczach. Uczucia mieszały się we mnie, smutek, złość, współczucie. A jednocześnie wdzięczność, bo dzięki takim kobietom jak bohaterki żyjemy w świecie, w którym kobieta ma takie same prawa jak mężczyzna. I mimo, iż w praktyce zapewne różnie z tym bywa, to jednak żyjemy w dużej wolności, z prawem do wyrażania własnych opinii, zdobywania wykształcenia czy po prostu w poczuciu bezpieczeństwa i atmosferze szacunku. To przerażające kiedy uświadamiam sobie, że tak z pozoru drobne rzeczy nieosiągalne były dla kobiet jeszcze kilkadziesiąt lat temu.
Autorka stworzyła prawdziwe emocjonalne arcydzieło!