Siła kobiet

„Siła kobiet” jest moim pierwszym spotkaniem z Barbarą Wysoczańską, wydaje mi się, że się polubimy i spotkamy ponownie. Nie miałam okazji zapoznać się z jej debiutem „Narzeczona nazisty”, która zbierała bardzo pochlebne recenzje, będę musiała to nadrobić.

Przenosimy się do czasów dwudziestolecia międzywojennego, kiedy kraj odzyskuje wolność, lecz Polacy nie bardzo jeszcze umieją sobie z tą wolnością poradzić. Na tle tych przeobrażeń poznajemy trzy bohaterki „Siły kobiet”, próbujące odnaleźć siebie, swoją siłę i swoją rolę w społeczeństwie. Rozalia Lubowidzka, Ada Lubowidzka, Zuza, pierwsza to żona, druga jest siostrą, a trzecia kochanką znanego i poważanego w społeczeństwie posła na sejm II Rzeczpospolitej Ignacego Lubowidzkiego. Ten szanowany polityk w domowych pieleszach zmienia się w kata, a rodzina udaje, że nie widzi fizycznych i psychicznych ran Rozalii. Pan i władca dalej masochistycznie zabawiałby się ze swoją żoną, gdyby nie fakt, że ktoś go zamordował.

Trzy wspomniane kobiety, pomimo całego zła, które wydarzyło się w ich życiu za sprawą Ignacego, wbrew początkowej wzajemnej niechęci, zawiązują sojusz i rozpoczynają walkę o lepszą przyszłość, o nowe życie.

Barbara Wysoczańska zabrała mnie w podróż, z której nie miałam ochoty wracać. Jej bohaterki stały mi się bliskie. Bardzo im kibicowałam, serce mi się krajało, kiedy dzia...

Rozalia, Zuzanna i Ada to trzy kobiety, których los połączył jeden mężczyzna Ignacy, a właściwie jego śmierć. Żona, kochanka i siostra, każda z nich próbuje odnaleźć swoje miejsce w tym trudnym, zdominowanym przez mężczyzn świecie...

,,Siła kobiet" to książka o kobietach, ich sile, determinacji ukazująca zmagania kobiet o swoje prawa i godne życie. Fabuła osadzona jest w dwudziestoleciu między wojennym, gdzie miejsce kobiet było głównie przy mężu. Miały być one posłuszne, uległe, nie miały prawa do decydowania, wyrażania poglądów czy studiowania. Autorka pokazuje z jakimi stereotypami musiały się mierzyć kobiety ale i osoby z nizin społecznych. Dodatkowym atutem są wplątane w fabułę prawdziwe wydarzenia z tamtego okresu, które pozwoliły nam choć po części zrozumieć tamte czasy. Literacki język pozbawiony zbędnych opisów urzeka i porywa od pierwszych stron. „Siła kobiet” to książka przepełniona krzywdą, cierpieniem w której nie brakuje przyjaźni i solidarności, miłości, nadziei na lepsze jutro oraz poszukiwania sensu życia. Polecam, gdyż to historia, która chwyta za serce i pozostaje w pamięci na dłużej.

Zdecydowanie jest to najpiękniejsza książka, jaką miałam przyjemność czytać w tym roku! Jest niesamowicie napisana, już od pierwszych stron ciężko jest się nam od niej oderwać i chociaż na chwilę ją odłożyć. Powieść mówi nam o sile kobiet, o ich troskach, zmartwieniach i o marzeniach jakie mają. Uwierzcie mi- nie raz złamie Wam ona serce, a po zakończeniu jej cały czas będziecie mieli przed oczami bohaterki tej historii.


Przeniesiemy się do dwudziestolecia międzywojennego i odradzającej się polski. Po 123 latach udało się nam odzyskać niepodległość, niestety są inne problemy, z jakimi spotyka się społeczeństwo. Autorka bardzo rzetelnie przedstawiła nam rys historyczny ówczesnej polski. Widzimy podziały społeczeństwa, hiperinflację oraz co najważniejsze brak praw kobiet. Rozalia, Ada i Zuzanna to trzy kobiety, które bliżej poznamy w tej historii- wszystkie połączył jeden mężczyzna Ignacy Lubowidziki. Był mężem, kochankiem i bratem - z jego strony kobiety nie raz musiały cierpieć, ukrywać się i czuć poniżane. Po jego śmierci chcą one zawalczyć o to, co powinno się im należeć. Staja się niezależne i pokazują innym mężczyznom i co najważniejsze kobietom, że każdy z nas ma takie same prawa i powinien być postrzegany na równi.


Uwielbiam czytać książki Pani Barbary Wysoczańskiej, która potrafi czarować pięknym słowem. Przeniesie nas w malowniczy świat, a w nim ukryje ważną i ponadczasową historię. Widzimy, jak losy potrafią się powtarzać, czy kobiety...

Dość ciekawa powieść obyczajowa, osadzona w XX leciu międzywojennym. Wtedy to prawa kobiet nabrały siły i rozpędu. Główna bohaterka Rozalia przeżyła traumę przy boku męża sadysty, ale los chciał że po trudach podźwignęła się i zaczęła szczęśliwie żyć. Polecam

Świetna i wzruszająca historia o sile trzech kobiet, które łączy jeden mężczyzna.

Czy wiecie dlaczego czarna parasolka jest symbolem walki kobiet?
W 1918 roku pod willą Józefa Piłsudskiego zebrała się grupa kobiet aktywistek domagających się podpisania dekretu o przyznaniu praw wyborczych kobietom.
Było zimno, padał śnieg i zniecierpliwione kobiety zaczęły uderzać parasolkami w okna willi. Tak chciały zmusić naczelnika do podpisania dekretu. Na drugi dzień został on podpisany, a czarna parasolka została symbolem walki kobiet.

"Siła kobiet" to powieść osadzona w dwudziestoleciu międzywojennym, gdzie Polska zaczyna się odradzać, a kobiety chcą walczyć o swoje prawa.
Rozalia Lubowidzka to młoda wdowa po Ignacym Lubowidzkim pośle II Rzeczypospolitej, zastrzelonym w zamachu.
Rozalia próbuje ułożyć swoje życie po małżeństwie, które było dla niej gehenną,pasmem bicia i upokorzeń.
Pewnego dnia otrzymuje list od kochanki męża z błaganiem o pomoc dla jej chorej córeczki.
Poznajemy również Adę Lubowidzką, która jest szwagierką Rozalii, pragnie wyrwać się z prowincji aby studiować.
Losy tych trzech kobiet przeplatają się ze sobą tworząc świetną powieść obyczajową.
To powieść o sile charakteru, która potrafi znieść wiele. Mimo licznych upokorzeń, braku szacunku, wyzwisk, bicia, poniżania dążą do wymierzonych sobie celów. Chcą coś znaczyć, a nie być tylko popychadłem, rzeczą, która można kopać kiedy przyjdzie na to ochota.
To rewelacyjnie napisana historia, która wciąga niemal od samego początku i trzyma zainteresowanie ...

⭐RECENZJA⭐

@barbara.wysoczanska bardzo pozytywnie mnie zaskoczyła swoim kunsztem pisarskim i to, w jaki sposób poprowadziła całą tę historię. Książkę słuchałam sobie w audiobooku, co było świetnym wyborem, zważywszy na to, że czyta ją aktorka Agata Kulesza, którą bardzo lubię i cenię! 😃
"Siła kobiet" nie jest banalną historią, nie jest to fabuła, którą da się od razu zapomnieć. Jest to historia, która chwyta za serce i potrafi sponiewierać czytelnika. Nasza główna bohaterka nie ma łatwego życia. Zostaje zmuszona do ślubu, a potem jest jeszcze gorzej. Jej mąż znęca się nad nią psychicznie i fizycznie, jednak do czasu. W końcu ktoś ją uwalnia od tego potwora. Podobało mi się, że mimo przeciwności losu, ona się nie poddawała i walczyła o siebie oraz swoje prawa 💪🏻 Główna postać pokazała ogromną siłę i drogę ku wolności, ku swojej wolności! 💪🏻 Kreacja bohaterów była świetna. Widać, że pisarka poświęciła im mnóstwo czasu, że oddała im swoje serce. Powieść mimo ciężkiego kalibru szybko się czyta i nie czuć uciekających stron, co powoduje, że jeszcze z większą przyjemnością sięga się po taką lekturę. Powiem Wam, moi Mili, że byłam dumna z naszej bohaterki i kibicowałam jej w każdym aspekcie życia! 💪🏻😁 Cieszy mnie to, że są tak silne postacie i one też motywują czytelnika do działania, przynajmniej tak było w moim przypadku. Nie wiem czy wspominałam, ale to było moje pierwsze spotkanie z aut...

Rozalia, młoda pół francuzka, pół polka zostaje wydana za mąż za wpływowego oraz szanowanego posła Ignacego Lubowidzkiego. Po 5 latach małżeństwa Ignacy zostaje zamordowany. Zaczynają wychodzić skrywane skrzętnie przed ludźmi tajemnicę. Okazuje się że mąż był brutalem i za zamkniętymi drzwiami pałacu okrutnie traktował żonę. Po liście od Zuzanny, kochanki męża, Rozalia postanawia się z Nią skonfrontować. Dowiaduje się że kobieta nie ma środków na życie swoje oraz córki (nieślubnego dziecka Ignacego). Co połączy kobiety?

Autorka pokazuje również życie siostry Ignacego Ady. Młoda dziewczyna mimo przeciwności chce zostać prawnikiem. Czy Jej się to uda w czasach gdy kobiety niewiele mają do powiedzenia i światem rządzą faceci?

_____________
Miałam spore opory przed tą pozycją. Dość obszerna treść i historia osadzona w latach początku XX wieku mnie odstraszały. Dałam tej książce szansę i nie żałuję. Przez tą historię się płynie. Każda kolejna strona pokazuje jak kobiety były traktowane i jak musiały walczyć o to co my mamy teraz. Jestem pod wrażeniem. To moja pierwsza styczność z twórczością autorki. I chyba nie ostatnia.

Powieść wielopłaszczyznowa, poruszająca złożone problemy etyczne i światopoglądowe. Autorka w doskonałym stylu prezentuje portrety kobiet, które uwikłane w traumatyczne doświadczenia próbują podjąć walkę o nowe życie bez przemocy, strachu i cierpienia. Powieść demaskuje obłudę i zakłamanie tzw. elity politycznej oraz daje obraz życia społecznego w odradzającej się Polsce. Książka zdecydowanie godna uwagi i głębokiej refleksji.

Zanim napisze coś o tej powieści, to wspomnę tylko, że jest to dla mnie creme de la creme wśród czytanych ostatnio przeze mnie książek. I to właściwie powinno wystarczyć, aby zachęcić do sięgnięcia po tę książkę.

To, że fabuła wciąga od pierwszej strony i trzyma do ostatniej to nie tylko ciekawy pomysł na nią, ale moim zdaniem przede wszystkim również świetnie wykreowane postacie bohaterów oraz porządny research dotyczący sytuacji polityczno-społecznej Polski międzywojennej z dużą dawką historii tego okresu.

Autorka zabiera czytelników zarówno do tętniącej życiem Warszawy jak i pokazuje życie w bogatych posiadłościach wiejskich, gdzie bardzo obrazowo przedstawiona została hipokryzja jakiej z lubością oddawali się nie tylko ludzie bogaci.

Książka przepełniona jest emocjami, które nie pozwalały mi na czytanie jej bez zapasu chusteczek, bo oczy co jakiś czas dziwnie wilgotniały zasłaniając tekst.

Jednym z wątków tej powieści jest romans, w którym nie brakuje scen miłosnych, ale opisane zostały one z subtelną delikatnością, pięknie i romantycznie bez wulgarności. Zmysłowo i namiętnie jak coś co jest jedynie dopełnieniem miłości i uczucia łączącego dwoje ludzi.

Ale autorka przedstawia również zbliżenia inne, brutalne, po...

Po przeczytaniu książki jakbym mogła to zmieniłabym tytuł na „Siła jest kobietą” Jedna z tych które są bardzo emocjonujące i pozostawiające bardzo duży ślad w naszym sercu. Oczami wyobraźni widziałam film na podstawie tej książki. Coś fantastycznego. Gratuluje autorce, bo tak jak po „Narzeczona nazisty” tak i teraz nie wiem, jak zasnę z wrażenia.

Od dawna wiadomo, że kobiety nie miały lekko. Zaczynając od bóli porodowych po braku szacunku, braku możliwości rozwoju osobistego w latach ubiegłych itd. Jaki jest wasz stosunek do czasów, w których aranżowało się własnym dzieciom małżeństwa? Cieszę się, że nie żyje w tych czasach i że mogłam sama sobie wybrać z kim chciałabym spędzić resztę życia. Kolejnym pytaniem do was jakie mam to co myślicie na temat braku szacunku męża do kobiety?

Zawsze my kobiety musiałyśmy wiele udowadniać, że jesteśmy tak samo warte uwagi jak mężczyźni choćby równouprawnienie w pracy. Zadaje to pytanie nie bez kozery, ponieważ poniekąd dotyczą naszych bohaterek. Nasze panie muszą zmagać się min. z mężem, który jest na wysokim stanowisku, ale jest potworem wobec własnej żony, którą bije, gwałci, poniża. Inna nasza bohaterka zmaga się z opinią samotnej matki w okresie 1924 r. która pewnie zhańbiła się gdzieś za pieniądze no i trzecia waleczna dama, która walczy o własne marzenia, walczy sama ze sobą, żeby w końcu wyjść z cienia i pokazać, że nie jest już małą dziewczynką i że może tak jak mężczyźni być np. prawni...

Kolejna rewelacyjna książka od znakomitej autorki Barbary Wysoczańskiej. Tym razem akcja "Siły kobiet" dzieje się w okresie XX-lecia międzywojennego. Jest tłem historycznym dla przedstawionych losów trzech kobiet.

Pierwsza z nich, Rozalia- kobieta mieszkająca we Francji, jako młoda dziewczyna zostaje wydana za mąż za Ignacego Lubowiedzkiego. To właśnie ten mężczyzna jest spoiwem dla trzech niezwykle silnych kobiet przedstawionych w książce. Ale po kolei...
Z racji, że korzenie Rozalii sięgają do Polski, ojciec dziewczyny postanawia wydać ją za mąż właśnie za Polaka. Nie byle jakiego, bo Ignacy to poseł na sejm II RP. Wszystko byłoby dobrze, gdyby nie fakt, że to małżeństwo było jednym wielkim koszmarem. Rozalia była poniżana, upokarzana każdego dnia. Mąż znęcał się nad nią nie tylko fizycznie, ale też psychicznie. Zastraszył ją, przez co nie miała wyjścia- musiała z pokorą znosić trudy małżeństwa. Boli również fakt, że bliscy mieszkający w tym samym budynku wiedzieli, co dzieje się za ścianą, ale nie reagowali....
W końcu Rozalia może odetchnąć, gdyż Ignacy zostaje zastrzelony... Trwa śledztwo w sprawie morderstwa. Tu również duży plus za ciekawy, tajemniczy wątek.
Po śmierci mężczyzny okazuje się, że miał on nieślubne dziecko z Zuzanną. Pomagał jej finansowo, ale do małej Lili nigdy się nie przyznał. Niestety dziewczynka ciężko choruje, dlatego jej matka, a kochanka Lubowidzkiego postanawia napisać list do wdowy po zmarłym mężczyźnie. Rząda pieniędz...

„(…), nigdy nie wiemy, co kryje się głęboko w sercu kobiety. Jakie tajemnice skrywa i jakie dramaty próbuje ukryć przed światem”.

Trzy kobiety żyjące w realiach dwudziestolecia międzywojennego w Polsce. W czasach kiedy bycie kobietą świadomą swoich praw, swojej wartości i możliwości było nie lada wyzwaniem.

Trzy zupełnie różne osobowości, charaktery, mentalności.

Ślepy los połączył je jednak za sprawą jednego mężczyzny, który na każdej z nich odcisnął swoje piętno.

24-letnia Rozalia Lubowidzka po 5 latach małżeństwa niespodziewanie została wdową. Nagle otworzyła się przed nią brama ucieczki z piekła, którym był dla niej ten związek – małżeństwo z rozsądku. Jej mąż Ignacy Lubowidzkie, poseł na sejm II Rzeczpospolitej, patriota i szanowany obywatel, PAN idealny, a prywatnie – delikatnie mówiąc potwór, który częstował swoją żonę poniżeniem i traktował jak wydmuszkę, ozdobę, własność – pewnej nocy został zastrzelony przed jedną z warszawskich restauracji. Rozalia przestała być zatem żoną swojego czcigodnego męża, co wlało w jej serce nadzieję na lepsze jutro..

Pewnego dnia Rozalia otrzymuje list z Warszawy od kochanki swojego męża, z błaganiem o pomoc jej chorej córce. Kobieta wie, że musi się z nią zobaczyć..

Do stolicy przyjeżdża też Ada Lubowidzka, siostra Ignacego, której marzeniem jest porzucenie nudnego życia na prowincji i zdobycie o wyższego wykszta...

„… nigdy nie wiemy, co kryje się głęboko w sercu kobiety. Jakie tajemnice skrywa i jakie dramaty próbuje ukryć przed światem. Robimy to, bo emocje to coś, co nas dyskwalifikuje w oczach mężczyzn.”

„Siła kobiet” to niezwykła książka, myślę, że doskonale wpasuje się w nastroje panujące na świecie w ostatnich dniach. Historia głównej bohaterki osadzona w latach 20-30 XX wieku, i w tle powstające z gruzów państwo Polskie, tworząca się dopiero II Rzeczypospolita pokazuje nam rolę i miejsce kobiet w tych czasach. Spychane na margines, nieliczący się element społeczeństwa, dyskryminowane na uczelniach, a w towarzystwie traktowane jak ładny dodatek i nic ponadto.

Chowane w domach, posiadłościach, winne bycia oddaną mężowi, milczące, przyjmujące ciosy, gnębione psychiczne, zdradzane i poniewierane. Nikt się za nimi nie ujmie, bo przecież to nie przystoi, a jak ją pobito lub zgwałcono to najwyraźniej zasłużyła i sama sobie winna. Straszny to obraz, ale pokazuje jednocześnie jak ogromnie zmienił się świat i jak tytaniczną pracę wykonały nasze poprzedniczki, że dziś pozycja kobiet w świecie jest zupełnie inna i choć daleko nam do ideału, to nie powinno się już na pewno mówić o kobietach „słaba płeć” bo udowodniłyśmy już dawno, że w każdej dziedzinie możemy z mężczyznami stanąć w szranki i być co najmniej tak dobre jak oni, a może czasami nawet lepsze.

Dziś patrzę na ukraińskie kobiety, które chwyciły za karabin i walczą na ...

“Siła kobiet” to książka o niezłomności, odwadze i sile kobiet. Ich solidarności, walce o przyszłość, godność i lepsze życie. Jestem zachwycona, bo problemy bohaterek idealnie wpisują się w klimat epoki, postacie są niezwykłe, a problematyka szalenie ważna. Wszystko przyprawione jest odrobiną historii. Czytałam ją jednym tchem 😊

Rozalia i Ada Lubowidzkie oraz Zuzanna Grabińska to bohaterki, które oprócz życia w przedwojennej Polsce i zmagania się z uprzedzeniami wobec kobiet, łączy postać Ignacego Lubowidzkiego- posła na sejm II Rzeczpospolitej. Po zamachu i śmierci mężczyzny ich losy się ze sobą złączą. Odkryją prawdę nie tylko o swoim mężu, bracie i kochanku, ale i o samych sobie.

Dla mnie ta opowieść byłą niezwykła! Wykreowane przez autorkę bohaterki to kobiety, które się podziwia. Pod kruchą, delikatną powłoką kryją się waleczne istoty, gotowe walczyć o siebie same, ale przede wszystkim o los innych kobiet. Ta powieść historyczna pokazuje jak ogromną siłę może mieć kobieca solidarność, jak zraniona kobieta potrafi kochać i nienawidzić. I bronić się- mimo że to czasy, gdy kobiety nie miały głosu. Konserwatyzm, stereotypy i konwenanse miały silniejszą moc niż dobro i godność drugiego człowieka.

Czytając, nie poczujecie objętości tej książki, bo mimo że to powieść, akcja dzieje się szybko, a losami bohaterek nie da się nie przejąć i nimi nie żyć. Autorka idealnie nakreśla problemy epoki, które zniewalały kobiety w tamtych czasach: dyskrymin...