Narzeczona nazisty

Jest rok 1938 studentka germanistyki Hania jest dama do towarzystwa Hrabiny Irene. Swoje ostatnie dni przed powrotem na studia spędza w Gdańsku, gdzie trafia w ręce Gestapo. Dzięki pomocy wnuka Hrabiny prawnika Johanna von Richtera udaje się jej wyjść na wolność. Młodzi od początku nie mogą oderwać od siebie oczu. Dzielące ich kilometry czy wcześniejsze zobowiązania nie są przeszkodą dla rodzącego się uczucia. Niestety ich nadzieje na wspólne życie niszczą nazizm oraz wojna.

"Narzeczona nazisty " to książka pełna emocji i wzruszeń. Ciężko się od niej oderwać gdyż zachwyca i porusza do granic. Wzbudza szereg emocji i można podczas lektury niejednokrotnie wzruszyć się do łez. To historia o ludziach którym przyszło żyć w trudnych czasach, o trudnych wojennych latach, o miłości która nie miała racji bytu i została wystawiona na wiele prób, o trudnych wyborach i decyzjach. Autorka pokazała również rolę kobiet podczas wojny, to jak walczyły często ryzykując własnym życiem. Świetnie pokazany wątek historyczny jest kolejnym plusem. Dzięki temu można było wyczuć się atmosferę i poczuć realia tamtych czasów. Pokazanie iż nie każdy Niemiec zgadzał się z ideologią Hitlera i nie każdy był zły było fantastycznym pomysłem. To cudowna wielowymiarową historia po która zdecydowanie warto sięgnąć. Za każdym razem podkreślam ze uwielbiam sięgać po debiuty bo można trafić na prawdziwą perełkę, a ta książka niewątpliwie nią jest.

Lubię czytać książki w których akcja toczy się podczas ll wojny światowej. Jednak z tą powieścią od dnia premiery było mi nie po drodze. Czemu? Nie wiem. Sięgnęłam po nią dopiero wtedy gdy okazało się że ma bardzo dobre opinie.

Główni bohaterowie to Polka i Niemiec którzy zakochali się w sobie w bardzo niedogodnym czasie bo u progu rozpoczęcia wojny. Fabuła ciekawa ale gorzej z wykonaniem. Wszystkie postaci występujące w powieści niczym żywcem przeniesione z harleqina. Akcja nudna, schematyczna i banalna. Książka przegadana. Myślę że gdyby autorka ograniczała się do 300 stron to znacząco wpłynęłoby na płynność i energię wydarzeń.

Według mnie powieść jest dobra ale aż lub tylko dobra. Chciałbym zrozumieć tych którzy piszą o niej " genialna " ale niepotrafię. Czy polecam? Tak, ale proszę się liczyć z tym że nie wszystkich ta książka zachwyci.

Czasem lubię przeczytać takie proste i romantyczne historie. Trochę banalne, momentami irytujące, czasem nieprawdopodobne. Ale powieść ogółem spodobała mi się, po prostu.

"Tylko ona trzymała go przy życiu. Tylko myśli i wspomnienia ich miłości stawiały go do pionu podczas tej parszywej wojny (...) Był jednak pewien, że nadejdzie dzień, kiedy znowu ją zobaczy i powie jej, że kocha ją najbardziej na świecie".

Hania to studentka germanistyki, po raz kolejny spędzająca wakacje w Gdańsku jako dama do towarzystwa hrabiny Irene von Richter. To tam poznaje wnuka starszej pani -Johanna. Od pierwszych chwil spotkania widać ich wzajemną fascynację. Ot tak zaczyna się ich historia. Wbrew wszystkiemu i wszystkim starają się aby ich miłość przetrwała. Czy się to uda?

"Narzeczona nazisty" to debiut jakich mało na rynku czytelniczym. Barbara Wysoczańska doskonale stanęła na wysokości zadania kreując wspaniałych bohaterów, tworząc niesamowitą powieść. Widać że wszystko było doskonale przemyślane, wątki idealnie się ze sobą łączą.
Zapewniła doskonały wachlarz emocji, sprawiła że było mi ciężko odłożyć książkę. Gdy już tak się zdarzyło, to mój wzrok ciągle do niej wędrował, a myśli krążyły wokół losów bohaterów. Bo czy miłość może przetrwać w obliczu wojny, gdy kochankowie stoją po wrogich stronach? Czy wszystkich ludzi mierzy się jedną miarą?
Czy można powiedzieć że historia Hani i Johanna jest piękna, cudowna, wspaniała gdy jest w niej tyle zła i ludzkiej podłości?
Zdecydowanie można. Dostałam w ręce fantastyczną, chwytającą za serce powieść, którą czytałam z zapartym tchem, ze łzami w oczach i pochłaniałam stronę za stroną.
...

📙Premiera książki 30.06.2021!!! 📙
Książka wita nas prologiem w marcu 1950. Jednak właściwą datą rozpoczęcia historii jest rok 1938. Polka Hania Wolińska na co dzień, oprócz studiowania germanistyki, jest damą do towarzystwa Hrabiny Irene. Obecnie przebywają w Gdańsku, gdzie podczas jednego ze spacerów dziewczyna zostaje aresztowana przez żołnierzy SS. Dzięki pomocy wnuka Hrabiny Johanna von Richtera, który jest prawnikiem udaje się jej wyjść na wolność.
Po tym zdarzeniu Hania wraca do Warszawy, gdzie czeka na nią narzeczony Władek, a hrabina wraca do Monachium. Pod pretekstem pogorszenia się jej stanu zdrowia, wzywa z powrotem Hanię do siebie. Zależy jej na tym, by zbliżyć ją do Johanna, co wcale nie jest trudne, ponieważ tych dwoje ma się ku sobie. Oboje zrywają zaręczyny ze swoimi połówkami, nie wiedzą jeszcze jak wiele przyjdzie im zapłacić za swoją miłość. Hania mają do wyboru miłość do ojczyzny i swojego mężczyzny, stawia na to pierwsze, przekazując tajne informacje o niemieckich planach, polskiej władzy. Johann, również nie mając wyboru zaczyna pracować dla NSDAP. Kiedy wybucha wojna, oboje muszą stoczyć walkę o siebie, swoją miłość, stojąc po obu stronach barykady.
Co to była za książka... Brakuje mi słów by opisać to, co czuję... Zgadam się z informacją na okładce, że jest to odkrycie tego roku. Nawet bym zaryzykowała stwierdzenie, że nie tylko tego. Tak genialnej książki pod względem fabuły, postaci, języka, stylistyki, umiejscowienia akcji, obudowan...

Ach co to za książka! Aż dziw, że jest debiutem literackim. Historia kompletna, porywająca, urzekająca i nieodkładalna. Opowieść równie piękna co przejmująca. Napisana w pięknym stylu literackim, który docenią najbardziej wybredni czytelnicy.

Ona Polka, on Niemiec - dzieli ich pochodzenie, zamieszkanie, przeszłość. Łączy natomiast miłość - ta nagła, gwałtowna. Ta, z powodu której gotowi są podjąć wszelkie ryzyko by być razem. Razem mimo i na przekór wszystkiemu.

Los jednak nie jest dla nich łaskawy. Z jednej strony naziści, z drugiej Polacy. Dwie nacje, przeciwne strony barykady, polityczne podziały i w konsekwencji wojna. Hanna i Johann niczym Romeo i Julia są kochankami, naznaczonymi miłością, która nie powinna mieć miejsca. Miłością, która dostarcza im bólu, stawia przed wyborami - własnego szczęścia czy szczęścia ojczyzny.

Fabuła tej powieści porwie Was i otoczy swoim cudownym przekazem. Ja zatraciłam w niej zupełnie. Razem z Hanią drżałam pod dotykiem hrabiego. Razem z Johannem wściekałam się na niesprawiedliwość zaślepionych dygnitarzy. Kibicowałam im, bałam się o nich, cierpiałam z nimi. I gdybym miała możliwość zapomnieć i jeszcze raz sięgnąć po tę powieść - zrobiłabym to samo.

Ta książka to jedna z tych, dla których zarwałam noc. Nie żałuję jednak ani jednej minuty.

Powiedzieć o niej cudowna, to jakby nie powiedzieć nic.

Nadszedł ten upragniony 30 czerwca, gdy to ta porywająca serca i umysły książka ma swoją premierę!
Ja już miałam możliwość zapoznania się z nią, więc serdecznie mogę ją polecić innym z całą odpowiedzialnością za swój wybór :)

"Miłość ci wszystko wybaczy...
Bo miłość moj miły to ja..."
Tekst ten w wykonaniu niezapomnianej Ordonki stanowi kanwę historii pokazanej w tej oto powieści.
Młoda studentka germanistyki, w ramach praktykowania podejmuje pracę wakacyjną u Niemki Oreny von Richter. dziewczyna wraz z pracodawczynią spędza czas w Gdańsku. Tam niesprzyjające okoliczności wpędzają Hanię w kłopoty, bo zostaje aresztowana przez Gestapo. Wybawieniem staje się wnuk Irene Johann, który przyjeżdża do siedziby po dziewczynę.
Nie trzeba jakoś szczególnie się wysilać, żeby domyślić się . że między młodymi rozkwitnie miłość, tak bardzo zakazana w obliczu zbliżajacej się wojny.
Dalsze karty powieści pokazują dramatyczne losy obojga, po dwóch różnych stronach barykady. Ale nie tylko, bo za pośrednictwem autorki i jej koncepcji wchodzimy w środowisko NSDAP , gdzie rodzi się okrucieństwo i probujemy zrozumieć dlaczego wylało się tyle nienawiści do zupełnie niewinnych ludzi.
Niezwykłe jest to, że prawdziwa miłość jest w stanie wszystko wybaczyć i we wszystko uwierzyć. Jest w stanie przetrwać tak wiele i niewiele trzeba, aby na nowo rozbłysła.
Niesamowite jest to, że i w tej powieści i w wielu innych na przekór śmierci, rozpaczy ludzie wciąz są w stanie kochać, marzyć, miec nadzieję, nawet tam , gdzie nie zostaje już nic.
Piękna to była powieść o byciu cżłowiekiem w każdych warunkach, o miłości bez granic i byciu lojalnym wobec kraju.

Czy na drodze do szczęścia dwojga ludzi może stanąć obłąkany rządzą nienawiści fanatyk? Jak silne uczucie musi łączyć dwoje ludzi, żeby przetrwać nienawiść jaką w Europie wywołała II wojna światowa? Barbara Wysoczyńska napisała książkę, która pokazała piękne uczucie, które zrodziło się między Niemcem a Polką, ludźmi, którzy nie chcieli wikłać się w żadne rozgrywki polityczne, a mimo to dopadła ich tragedia II wojny światowej.
Pytanie tylko czy nieszczycielska siła wojny jest większa niż prawdziwa, czysta miłość, która nie ma względu na wiek, narodowość czy pochodzenie.
To niezwykle emocjonalna książka, jedna z tych, które pamięta się latami. Trochę przypomnia mi "Słowika" ale chyba wywołuje jeszcze więcej emocji niż książka Hannah.
Tu jest tyle rozpaczy i cierpienia, tyle rozczarowań i żalu. Ta książka chwyta za serce w każdym zdaniu, to kolejna z tych pozycji, które niosą przesłanie "nigdy więcej wojny"
Cieszę sie, że są autorzy, którzy potrafią o II wojnie światowej pisać ciekawie i odkrywczo, choć wydawać by się mogło, że powiedziano już wszystko. Czekam na kolejne piękne książki autorki

Doceniam, bo to debiut. Rozumiem, że „Narzeczona nazisty” to lekki romans z historią w tle, a nie książka mocno historyczna.
Do mnie historia nie przemówiła, dziwi mnie również tak dużo wysokich ocen. Czytało się przyjemnie i szybko, bez nudy, więc niby nie było źle.

Niestety miałam wrażenie, że gdyby główną parę, czyli narzeczoną Hanię oraz nazistę Johanna ( a tak przy okazji jaki tam z niego nazista) posadzić przy jednym stole z ordynatem Michorowskim i jego trędowatą Stefcią oraz z Marysią i Wernerem z „Dziedzictwa von Becków”, żeby sobie pogadali, to odkryliby jak historia trudnej miłości lubi się powtarzać. Ja jako czytelnik nie lubię powtarzalności, wolałabym coś nowego, tymczasem Hania i Johann w zakresie romansu - to taki odgrzewany kotlecik, że hej!

Nie przepadam za romansami, więc bardzo liczyłam na warstwę historyczną, którą słowem „nazista” sugerował tytuł. I tu bardzo się rozczarowałam. Rozumiem, że historia miłosna to fikcja i że to ona jest motorem napędowym powieści, autorka może więc sobie fantazjować do woli. Ale jak puszcza wodze fantazji przy warstwie historycznej, która jest tłem, bo tak jej do wątku miłosnego pasuje - to na co liczy? Że nie zauważę, przymknę oko, czy że jestem ignorantem i można mi wcisnąć co tam ślina na język przyniesie?
Polka z domieszką żydowskiej krwi, bratająca się z najwyżej postawionymi nazistami, halo, halo! Szpiegowskie wyczyny i cudowne wielokrotne ocalenia? Kobiety na eksponowanych stanowiskach ...

Myślałam, że po "Czerni i purpurze" Wojciecha Dutki żadna książka o II wojnie nie będzie w stanie wywołać tylu emocji, a jednak się myliłam.
Debiut Barbary Wysoczańskiej to prawdziwa literacka uczta! "Narzeczona nazisty" napisana jest przepięknym stylem, Autorka rewelacyjnie buduje napięcie, prowadzi Czytelnika przez okrutny świat wojny, doprowadza do wielu wzruszeń.
Historia życia Hani Wolińskiej poprowadzona jest dwutorowo. Poznajemy ją jako dojrzałą i doświadczoną przez los i wojnę kobietę w latach 50, a potem cofamy się w czasie do roku 1938, gdy pracuje jako dama do towarzystwa bogatej Niemki Irene von Richter. Hania w dość dramatycznych okolicznościach poznaje jej wnuka Johanna. Od tej pory oboje nie mogą o sobie zapomnieć. I choć Hania doskonale zdaje sobie sprawę z tego, że tego rodzaju miłość w przededniu II wojny to kompletne szaleństwo, ulega temu uczuciu.
Skazana na ostracyzm w towarzystwie - zarówno wśród Niemców jak i Polaków, gdy wybuchnie wojna, a Johann zostanie siłą wcielony do wojska, Hania będzie zmuszona dokonać wielu tragicznych wyborów, które położą się cieniem na jej dalszym życiu. Przede wszystkim będzie musiała zdecydować czy jest Niemką czy nadal Polką i po której stronie barykady ma walczyć. Czy wybrać miłość do Niemca czy do rozdartej wojną Ojczyzny.
Przepiękna książka, która na długo zapada w pamięć. Pełna smutku, tęsknoty, ale i straszliwych opisów wojny, rzezi, pożogi, szaleństwa, które ogarnęło całe państwa.
Dałabym ni...

Książki z historią w tle od zawsze mnie zachwycają i tak też było i z tą historią!

Przeniesiemy się do roku 1938, gdzie młoda Polka Hania Wolińska, która jest studentką germanistyki zakochuje się w Niemcu Johannie von Richterze, który jest synem jej pracodawczyni. Ich uczucie wybucha niespodziewanie, chociaż tak naprawdę nigdy nie powinno mieć miejsca. Oboje są zaręczeni, pochodzą z innych środowisk i poza tym nagłym pożądaniem nie łączy ich tak naprawdę nic. Miłość nie wybiera, prawda? Ta książka nam to pokaże!

W tej powieści, która jest wspaniałym debiutem mamy dwa oblicza. Jednym z nich jest ta piękna, lekka i radosna miłość, a drugim jest brutalna, krwawa i bezlitosna wojna. Które wygra? W książce widzimy narastający konflikt, między Niemcami, a Polską., widzimy nadzieję ludzi, którzy liczą na to, że do najgorszego nigdy nie dojdzie i widzimy ból jaki niesie ze sobą wojna. Mnie ta powieść oczarowała! Jest to prawie 600 stron książki od której ciężko jest się oderwać i która nie raz Was poruszy. Z tymi bohaterami nie da się nie zżyć! Mamy tutaj bardzo dobrze oddane i przedstawione realia tamtych czasów i zdecydowanie jest to pozycja po którą warto jest sięgnąć!

Już dawno nie czytałam tylu zachwytów nad powieścią. Masa dobrych ocen, ogrom pozytywnych recenzji. I też chciałam być w tym gronie. Jednak coś nie wyszło.

Opowieść o zakazanej miłości z wojną w tle. Ona, Polka z niższych warstw społecznych, on, Niemiec, dobrze sytuowany z szanowanej rodziny. Jedno krótkie spotkanie wystarczy, żeby młodzi oszaleli na swoim punkcie. Jednak nadchodzi wojna, a natroje nie są optymistyczne. Już po prologu wiemy jak się skończy ta historia, ja nie lubię tego zabiegu w książkach, bo niszczy to całą tajemnicę. Podobało mi się pokazanie, że nie wszyscy Niemcy byli źli. Na wojnie nie ma wygranych i autorka dobitnie nam to opisuje. Jest to największy plus tej powieści, bo fabularnie nie jest już tak super. Czytałam ją długo, bo jest obszerna, jednak też dlatego, że podczas lektury nie czułam tego swoistego przymusu, jaki mam przy wciągających pozycjach. Trochę przegadana, z wieloma opisami, momentami mnie nudziła.

Jest to bardzo przyzwoita powieść, napisana pięknym jezykiem. Dopracowana pod względem stylistycznym, czyta się całkiem przyjemnie. Jest to powieść wojenna, więc cieżko mówić o jej lekkości, jednak nie niesie ona wielkiego ładunku emocjonalnego. Jeśli podejdziecie do tej historii bez wygórowanych oczekiwań - będziecie zadowoleni.

Miłość w obliczu wojny. Tak bym mogła opisać jednym słowem powieść Barbary Wysoczańskiej. Pojawiają się też ciężkie zakończenia i trudne początki. Historia młodej Polki Hanny i przystojnego Niemca Johanna do teraz siedzi mi w głowie, barwni bohaterowie którzy codziennie muszą stawiać czoła trudnej rzeczywistości. Widać, że autorka solidnie przygotowała się do tematu. Książka tak mnie wciągnęła, że trudno było się oderwać. Hanna Wolińska pod względem zainteresowań przypominała mnie. Jak tak wygląda debiut autorki to czekam z niecierpliwością na jej kolejne książki.

Jeśli tylko jesteście ciekawi tamtych czasów i miłości pomiędzy Polką a Niemcem to koniecznie musicie przeczytać tę książkę, ja wam gorąco polecam. I gratuluję autorce świetnego debiutu oraz czekam na kolejne wyśmienite historie.