Cisza recenzja

Pewnej nocy Nora budzi się na cmentarzu. W głowie ma pustkę, nie pamięta ostatnich pięciu miesięcy swojego życia. Nie wie kto ją porwał. Nie wie nic.
W głowie ma tylko czerń. Magnetyczną czerń lśniących oczu.
Oczy należą do kogoś kogo znała i z kim była bardzo związana przed porwaniem. Czy Nora odzyska pamięć? Czy dowie się kto ją uprowadził i dlaczego? Czy Patch i Nora będę razem?

Cisza - ciąg dalszy cyklu Szeptem, część trzecia.
W tej części lepiej poznajemy Hanka Millara - ojca Marcie, dziewczyny, która jest wrogiem numer jeden Nory od jedenastu lat. Autorka przybliża nam także postać Scotta - znajomego z piaskownicy naszej bohaterki, który razem ze swoją matką przeniósł się do miasteczka Nory ze względu na swoją nieciekawą przeszłość.
Rzadziej niż w poprzedniej książce pojawia się Patch i Vee, nie zniknęli oni bowiem całkowicie.


Akcja, tak jak w Crescendo, toczy się dość szybko. Jest wartka i dynamiczna. Bliżej poznajemy wątek Hanka Millara jako ojca Nory oraz całego Nefilskiego zgromadzenia.

W tejże części znowu pojawia się kilka drobnych błędów, których, jakimś cudem, w Crescendo było mało, bardzo mało. Teraz jednak wracają one falami!. Nie wiem od czego to zależy, ale przyznam, iż nieco utrudniało mi to czytanie. Mam nadzieję, że w czwartej części błędów nie będzie już w ogóle. Trzymam za to kciuki!

Nadal obstaję przy tym, że Szeptem to była najlepsza część całego cyklu, choć została mi jeszcze do przeczytania ostatnia książka, która będzie miała swoją premierę w Polsce w październiku tego roku.
Nie wiem dlaczego, ale nie przepadam za seriami, tudzież cyklami, książek. Zazwyczaj jest tak, że podoba mi się pierwsza część, a każda inna traci swój urok. Wolę jednak pojedyncze książki.
Jednak seria Szeptem nie jest taką serią, którą po przeczytaniu dwóch część odłożę na półkę i już do nie nie wrócę. Nie, nie. Czekam teraz z niecierpliwością na ostatnią już część cyklu o miłość śmiertelniczki i Upadłego Anioła.
Gorąco polecam!