Wymazana granica. Śladami II Rzeczpospolitej recenzja

"Wymazana granica" Tomasz Grzywaczewski

Koniec dramatycznej w skutkach wojny położył kres wielokulturowej II Rzeczpospolitej. To właśnie wtedy terytorium Polski zostało pozbawione różnorodności na tle religijnym, narodowościowym, etnicznym, geograficznym, a przede wszystkim dawnych granic. Nadszedł czas ogromnych deportacji, przesiedleń, a razem z granicami zostały wymazane dawne przyjaźnie, rodziny rozdzielone na wiele, wiele lat...
Tomasz Grzywaczewski dociera do świadków tamtych wydarzeń. Podąża wzdłuż granic dawnej Polski, by spotkać się i porozmawiać z ostatnimi żyjącymi świadkami wydarzeń jakie rozegrały się po ustaleniach na konferencji w Jałcie. Ludzie, z którymi autor miał okazję porozmawiać przedstawiają historie pełne nostalgii, wspominają chwile beztroski, gdy w Polsce panował spokój. Przedstawiają oni pogranicze jako zarzewie konfliktów, buntów i nieustannie trwających dążeń do spełnienia własnych pragnień, ale też jako krainę swojego dzieciństwa, ukochaną ziemię rodzinną, której to zarzekają się nigdy nie opuścić.
W owym reportażu poznamy pełne wzruszeń, tęsknoty i samotności opowieści. Są to nie tylko wspomnienia, ale dotykające głębi serca relacje o życiu w obcym kraju, z dala od rodziny i przyjaciół. Jednym słowem pisane przez samo życie.
"Wymazana granica" jest reportażem niezwykłym, niełatwym, ale jednocześnie pięknym.
Uważam, że czytelnik z wielkim zainteresowaniem pochłonie książkę. Zwłaszcza lubujący się w niepodręcznikowych ciekawostkach historycznych, o których na szkolnej lekcji historii nie usłyszymy, osoba darząca zamiłowaniem dawne zwyczaje, tradycje.
Według mnie Tomasz Grzywaczewski bardzo przyłożył się do swojej pracy. Opisał on swoją wędrówkę wzdłuż granic II RP w sposób szczegółowy, ale też ciekawy i taki, który może zainteresować nawet młodszego czytelnika. Autor do ostatnich stron, zdań i słów pozostaje bezstronny. Nie znajdziemy tutaj elementów faworyzujących dany naród.
Reporter do zadania podszedł bardzo profesjonalnie, gdyż daje swoim rozmówcom wolny głos i możliwość wyrażenia własnego zdania o życiu w II RP i Polakach, postrzeganiu innych nacji oraz jakości życia po całkowitym podziale. Polecam.
⭐7/10