Soszka. Wojna się dzieciom nie przywidziała recenzja

Jest noc, w domu wszyscy spokojnie śpią. Nagle wpada niemiecki żołnierz z rozkazem oddania mu jednego z synów Zarzecznych. Chłopak jest przestraszony, płacze i prosi siostrę o towarzyszenie. Siostrę, która się ukrywa, a którą chwilę później żołnierz skatuje i zabierze oboje ze sobą. Od tej pory rodzina Zarzecznych jest rozbita. Zosia, podobnie jak wiele tysięcy innych dzieci z ziem polskich, zostaje uprowadzona, poddana badaniom oraz zgermanizowana. Może i nie jest dziewczyną z czysto niemieckim cechami, więc nie nadaje się do adopcji, jednak przechodzi selekcję i trafia do niemieckiej rodziny jako tania siła robocza w gospodarstwie rolnym w Zagłębiu Ruhry. Od tej pory zaczyna się jej nowa historia.

"Soszka. Wojna się dzieciom nie przewidziała" to reportaż Eweliny Karpińskiej- Morek, który przedstawia losy Zosi Szukały (panieńskie Zarzeczna) i wielu jej podobnym. Dzieci te, w ramach akcji Lebesborm , zostały porwane i germanizowane. Wiele z nich nawet nie dotarło do punku przesiedleńczego, umierając z wychłodzenia, głodu . A ci, którzy przetrwali, przechodzili selekcję rasową, by następnie zostać "adoptowanymi przez niemieckie rodziny" lub zsyłane do przymusowych robót.



Temat bardzo trudny, poruszający i szokujący. Jednak sposób, w jaki Pani Ewelina przedstawiła historię tytułowej bohaterki sprawia, że całość wydaje się lekka i łatwa w odbiorze. Wszystko to za sprawą rozmowy, wywiadu autorki z Zofią i opisaniu jej właśnie w taki sposób, bez przedstawiania wyłącznie suchych faktów. Pani Zofia w trakcie wywiadu ma ponad dziewięćdziesiąt lat, a mimo to jej pamięć jest doskonała. Te rozmowy trwają trzy lata- przy herbacie, miłej atmosferze i z licznymi powrotami do przeszłości.

Jestem jedną z wielu czytelników, którym tematy związane z II Wojna Światową, holocaustem i okrutnym działaniom wbrew ludzkości, są ogromnie ciężkie do przetrawienia - bez łez się nie obejdzie. Niejednokrotnie, będąc w trakcie tej powieści, podziwiałam ówczesnych ludzi za ich wiarę, niezłomność, oddanie i walkę. Jednocześnie cieszyłam się, że nie jest mi dane żyć w podobnych czasach - nie wyobrażam sobie co musieli czuć ci rodzice, którym zabrano dzieci. Aż serce boli i krwawi.
Najbardziej jednak podziwiam te małe dzieci, które wyrwane z domowych ognisk, przetrwały, choć często nie pamiętając swojej przeszłości.
Ta historia wzbudziła we mnie potężne emocje, dając jednocześnie ogromne pole do własnych przemyśleń. Tutaj nic nie jest proste, łatwe i przyjemne. O nie- tutaj jest walka o własne Ja, swoje miejsce na ziemi, swoją przyszłość. Walka, która wymaga poświęceń, trudu, cierpienia i wyrzeczeń. I nie zawsze na jej końcu czeka nas happy end.

Choć nie jestem ogromną wielbicielka tego typu literatury, to lektura "Soszki" była dla mnie czymś wyjątkowym, niezapomnianym i pełnym emocji. Ona wciąga, porywa i wypluwa czytelnika. Uważam, że każdy powinienem ją przeczytać, choćby po to, bo odkryć to, co ukryte- ośrodki aborcyjne dla Westfalii Waltrop- Holthausen, o czym wielu do tej pory nie wiedziało