Historycy szacują, że od 50 do 250 tysięcy polskich dzieci zostało w czasie II wojny światowej porwanych, pozbawionych tożsamości i zgermanizowanych. Wiele z nich umierało zanim dotarło do miejsca przeznaczenia – wycieńczone biciem, głodem, trudami podróży.
Soszka. Wojna się dzieciom nie przywidziała
Ewelina Karpińska-Morek
7.8
/10
Ocena 7.8 na 10 możliwych
Na podstawie 11 ocen kanapowiczów
Na podstawie 11 ocen kanapowiczów
/42a9182ae43ccb0b749078a0114c3396/n/soszka-wojna-sie-dzieciom-nie-przywidziala)
Popraw tę książkę
|
Dodaj inne wydanie
7.8
/10
Ocena 7.8 na 10 możliwych
Na podstawie 11 ocen kanapowiczów
Na podstawie 11 ocen kanapowiczów
Opis
Data wydania: 2020-10-01
ISBN: 978-83-8043-669-5, 9788380436695
Wydawnictwo: m
Kategoria:
Historia
Stron: 256
dodana przez: bookovsky2020
Gdzie kupić
Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki
2 osoby szukają tej książki
Moja Biblioteczka
Już przeczytana? Jak ją oceniasz?
Recenzje
"Soszka. Wojna się dzieciom nie przewidziała" Ewelina Karpińska- Morek
25.06.2024
Jest noc, w domu wszyscy spokojnie śpią. Nagle wpada niemiecki żołnierz z rozkazem oddania mu jednego z synów Zarzecznych. Chłopak jest przestraszony, płacze i prosi siostrę o towarzyszenie. Siostrę, która się ukrywa, a którą chwilę później żołnierz skatuje i zabierze oboje ze sobą. Od tej pory rodzina Zarzecznych jest rozbita. Zosia, podobnie jak... Recenzja książki Soszka. Wojna się dzieciom nie przywidziała
To nie wyobraźnia, a jedynie wspomnienia...
8.11.2021
Czasem przypadek sprawia, że z różnych zrządzeń losu może powstać coś dobrego i wartościowego. Tak właśnie było w przypadku książki dziennikarki Eweliny Karpińskiej – Morek „Soszka. Wojna się dzieciom nie przywidziała”, bo szukając materiałów do zupełnie innego projektu autorka natrafiła na panią Zofię Szukałę z domu Zarzeczną, wtedy 93 letnią sta... Recenzja książki Soszka. Wojna się dzieciom nie przywidziała
@MargaritaCzyta
× 3
Literatura faktu
8.08.2021
"- Jak się ci Niemcy do pani zwracali? - Zaczęli mówić do mnie "Sofie", ale ja nie mogłam słuchać, jak mówią tak po niemiecku. Prosiłam, aby mówili "Zosia". nie za bardzo im to wychodziło, nie mogli wymówić miękko "ś". To prosiłam, żeby mówili "Zośka". No i z tej Zośki i tak im wyszła "Soszka"." Zofia Szukała z d. Zarzeczna. Podczas wojny, jako ... Recenzja książki Soszka. Wojna się dzieciom nie przywidziała
@monidelko83
× 1
Pani Zofia, cicha bohaterka II wojny światowej.
2.08.2024
Moja kolejna książka, poświęcona tematyce wywożenia dzieci z Polski do Niemiec w celu ich przymusowej germanizacji. Pani Zofia Szukała ma 93 lata i poproszona o wywiad, zgadza się. Opowiada autorce historię swojego życia, które nie było łatwe, choć jak tak spojrzeć na historie innych osób, to Pani Zofia miała w tym ogromnym nieszczęściu, wiele szc... Recenzja książki Soszka. Wojna się dzieciom nie przywidziała
Moja opinia o książce
Opinie i dyskusje
@bookovsky2020
2021-11-03
8
/10
Przeczytane
IIWŚ i dzieci
W ostatnich latach pojawia się coraz więcej książek, opartych na faktach, poświeconych losom dzieci podczas II wojny światowej. Każdą z nich warto poznać. Mimo, że o „Soszce” napisano już wiele recenzji, które przeczytałam, wciąż nie byłam pewna jaka historia znajduje się na jej stronach, co na nich odnajdę.
Zapowiedzi i oficjalne opisy wskazywały na losy dziecka poddanego germanizacji. Podczas lektury odkryłam jednak, że w większym stopniu jest to opowieść o nastolatce wywiezionej na tzw. roboty do Niemiec, podobnie jak kilka milionów Polaków w różnym wieku. Relacja tytułowej Soszki, pani Zosi (ur. 1925 r.) okazuje się niezwykle pełna. Poznajemy wiele szczegółów z lat spędzonych przez nią u bauerów w zachodnich Niemczech. Wybijają się z nich kontrastujące ze sobą zwykła ludzka życzliwość, bestialskie okrucieństwo i głęboka tęsknota za domem, za ojczyzną. Autorce „Soszki”, na bazie opowieści jednej kobiety, udało się przedstawić schemat wspomnień, nieprawdopodobną mieszankę wrażeń towarzyszących większości ludzi, którym przyszło dorastać w jednym z najgorszych momentów w historii.
Niewątpliwie, w czasie II wojny światowej, ukształtowała się jedna z najbardziej wyjątkowych generacji od początków istnienia ludzkości. Pokolenie ludzi niebywale twardych, wytrwałych, pracowitych, ceniących wolność, dbających o wartość rodziny i przebywania wśród najbliższych, a także znających lepiej, niż ktokolwiek przed nimi i po nich, uczucie miłości do ojczyzny, domu, do...
Zapowiedzi i oficjalne opisy wskazywały na losy dziecka poddanego germanizacji. Podczas lektury odkryłam jednak, że w większym stopniu jest to opowieść o nastolatce wywiezionej na tzw. roboty do Niemiec, podobnie jak kilka milionów Polaków w różnym wieku. Relacja tytułowej Soszki, pani Zosi (ur. 1925 r.) okazuje się niezwykle pełna. Poznajemy wiele szczegółów z lat spędzonych przez nią u bauerów w zachodnich Niemczech. Wybijają się z nich kontrastujące ze sobą zwykła ludzka życzliwość, bestialskie okrucieństwo i głęboka tęsknota za domem, za ojczyzną. Autorce „Soszki”, na bazie opowieści jednej kobiety, udało się przedstawić schemat wspomnień, nieprawdopodobną mieszankę wrażeń towarzyszących większości ludzi, którym przyszło dorastać w jednym z najgorszych momentów w historii.
Niewątpliwie, w czasie II wojny światowej, ukształtowała się jedna z najbardziej wyjątkowych generacji od początków istnienia ludzkości. Pokolenie ludzi niebywale twardych, wytrwałych, pracowitych, ceniących wolność, dbających o wartość rodziny i przebywania wśród najbliższych, a także znających lepiej, niż ktokolwiek przed nimi i po nich, uczucie miłości do ojczyzny, domu, do...
× 8
|
link
|
CZ
@czytac.lubie
2022-03-21
8
/10
Przeczytane
Posiadam
Autorka, dziennikarka, przeprowadziła wywiad z bohaterką książki, panią Zofią Szukałą, urodzoną w 1925 roku, obecnie ponad 90-letnią kobietą. Wraz z nią mamy okazję przenieść się do jej lat dzieciństwa, przypadającego na trudne lata wojenne, poznać jej rodzinę.
Zosia, pochodząca z polskiej wsi, wywieziona z innymi dziećmi do przymusowej pracy w Niemczech, wspomina tamte lata. Została nazwana Soszką (trudno było wymówić jej imię) przez rodzinę, u której pracowała w czasie wojny.
Poznajemy również powojenne losy bohaterki, długi pobyt we Francji i powrót do Polski. Książka zawiera archiwalne fotografie z jej prywatnego zbioru.
Można powiedzieć, że o wojnie wszystko już wiemy. Ale gorąco zachęcam do lektury tej książki! Na pewno nie jest to łatwy temat. Ale pani Zosia wszystko dokładnie pamięta - to jej wspomnienia prawie stuletniego życia. Okrutnych lat wojennych nie sposób zapomnieć.
Książkę czyta się bardzo szybko, to tylko niewiele ponad 200 stron. Przenieście się razem z autorką do mieszkania pani Zosi, gdzie przy herbatce i ciasteczkach wysłuchacie historię jej życia. Wojna to traumatyczne przeżycia. Co czuje dziecko oderwane od rodziny? Jest przerażone, tęskniące i pełne lęku.
Uważam, że warto tę książkę przeczytać, bowiem okrucieństwa wojny nie powinny być nigdy zapomniane! Polecam!
Zosia, pochodząca z polskiej wsi, wywieziona z innymi dziećmi do przymusowej pracy w Niemczech, wspomina tamte lata. Została nazwana Soszką (trudno było wymówić jej imię) przez rodzinę, u której pracowała w czasie wojny.
Poznajemy również powojenne losy bohaterki, długi pobyt we Francji i powrót do Polski. Książka zawiera archiwalne fotografie z jej prywatnego zbioru.
Można powiedzieć, że o wojnie wszystko już wiemy. Ale gorąco zachęcam do lektury tej książki! Na pewno nie jest to łatwy temat. Ale pani Zosia wszystko dokładnie pamięta - to jej wspomnienia prawie stuletniego życia. Okrutnych lat wojennych nie sposób zapomnieć.
Książkę czyta się bardzo szybko, to tylko niewiele ponad 200 stron. Przenieście się razem z autorką do mieszkania pani Zosi, gdzie przy herbatce i ciasteczkach wysłuchacie historię jej życia. Wojna to traumatyczne przeżycia. Co czuje dziecko oderwane od rodziny? Jest przerażone, tęskniące i pełne lęku.
Uważam, że warto tę książkę przeczytać, bowiem okrucieństwa wojny nie powinny być nigdy zapomniane! Polecam!
× 2
|
link
|
Przeczytane
Witajcie!
Dziś przybywam z kolejną polecajką książki wojennej.
Od razu wspomnę o tym, że jak tylko przesuniecie paluszkiem, ujrzycie zdjęcie tytułowej Soszki, czyli Pani Zosi, które pojawiło się w książce ❤.
"Szoszka. Wojna się dzieciom nie przywidziała" jest jedną z mniej drastycznych książek o II wojnie światowej. Napisana formą wywiadu, opowiada o życiu Pani Zosi Szukały, z domu Zarzecznej, która rodziła się w Nowej Hucie.
Gdy wojska Niemieckie wkraczają do Polski w 1939 roku, Zosia ma 14 lat, choć jak sama wspomina, wygląda na 16.
Dzieciństwo zostało jej brutalnie odebrane w momencie, gdy Niemcy wytargają ją spod łóżka w środku nocy i wywiozą do Zagłębia Ruhry, opanowaną przez rodzinę Kruppów.
W momencie wywiadu ma 93 lata, gdy zagłębia się opowieściami w tamte lata, nie raz w jej oczach pojawia się młodzieńczy błysk. Szczególne iskierki widoczne są, gdy tylko rozmowa schodzi na temat podporucznika Pawła Barbarowicza...
Choć może wydawać się to dziwne i nie na miejscu, książkę czytało mi się bardzo dobrze. Napisana przyjemnym dla oka językiem, wielokrotnie szczegółowo tłumaczone wydarzenia, by czytelnik łatwiej się odnalazł, oraz dialog, gdzie nie zostają pominięte szczegóły takie jak picie kawy, krojenie ciasta w międzyczasie. Czułam się jakbym siedziała razem z Zosią i Eweliną przysłuchując rozmowie.
Niesamowicie dobrym pomysłem było umieszczenie zdjęć. Nad nimi spędzałam najwięcej czasu. Uwielbiam starodawne zdjęcia.
...
Dziś przybywam z kolejną polecajką książki wojennej.
Od razu wspomnę o tym, że jak tylko przesuniecie paluszkiem, ujrzycie zdjęcie tytułowej Soszki, czyli Pani Zosi, które pojawiło się w książce ❤.
"Szoszka. Wojna się dzieciom nie przywidziała" jest jedną z mniej drastycznych książek o II wojnie światowej. Napisana formą wywiadu, opowiada o życiu Pani Zosi Szukały, z domu Zarzecznej, która rodziła się w Nowej Hucie.
Gdy wojska Niemieckie wkraczają do Polski w 1939 roku, Zosia ma 14 lat, choć jak sama wspomina, wygląda na 16.
Dzieciństwo zostało jej brutalnie odebrane w momencie, gdy Niemcy wytargają ją spod łóżka w środku nocy i wywiozą do Zagłębia Ruhry, opanowaną przez rodzinę Kruppów.
W momencie wywiadu ma 93 lata, gdy zagłębia się opowieściami w tamte lata, nie raz w jej oczach pojawia się młodzieńczy błysk. Szczególne iskierki widoczne są, gdy tylko rozmowa schodzi na temat podporucznika Pawła Barbarowicza...
Choć może wydawać się to dziwne i nie na miejscu, książkę czytało mi się bardzo dobrze. Napisana przyjemnym dla oka językiem, wielokrotnie szczegółowo tłumaczone wydarzenia, by czytelnik łatwiej się odnalazł, oraz dialog, gdzie nie zostają pominięte szczegóły takie jak picie kawy, krojenie ciasta w międzyczasie. Czułam się jakbym siedziała razem z Zosią i Eweliną przysłuchując rozmowie.
Niesamowicie dobrym pomysłem było umieszczenie zdjęć. Nad nimi spędzałam najwięcej czasu. Uwielbiam starodawne zdjęcia.
...
× 1
|
link
|
@nataliawozniak2812
2022-03-28
Przeczytane
Poznajemy Soszkę czyli Zofię Szukała z domu Zarzeczna, która przenosi nas w czasy wojny.
Pomimo już swojego wieku ma naprawdę doskonałą pamięć, wszystko idealnie opisuje, nawet najdrobniejsze szczegóły.
Czytając książkę miałam wrażenie jakbym siedziała obok niej i pijąc herbatę słuchała jej historii, jej wspomnień jakie przeżyła.
Jest to naprawdę bardzo wartościowa lektura, którą trzeba przeczytać.
Znajdziemy w niej również losy innych dzieci, którym wojna odebrała to co najcenniejsze "spokojne dzieciństwo".
Wzbogacona jest o liczne fotografie co sprawia, że książka staje się jeszcze bardziej interesująca. Czyta się ją błyskawicznie, bo ma zaledwie 232 strony.
Pomimo już swojego wieku ma naprawdę doskonałą pamięć, wszystko idealnie opisuje, nawet najdrobniejsze szczegóły.
Czytając książkę miałam wrażenie jakbym siedziała obok niej i pijąc herbatę słuchała jej historii, jej wspomnień jakie przeżyła.
Jest to naprawdę bardzo wartościowa lektura, którą trzeba przeczytać.
Znajdziemy w niej również losy innych dzieci, którym wojna odebrała to co najcenniejsze "spokojne dzieciństwo".
Wzbogacona jest o liczne fotografie co sprawia, że książka staje się jeszcze bardziej interesująca. Czyta się ją błyskawicznie, bo ma zaledwie 232 strony.
× 1
|
link
|
Przeczytane
"Soszka. Wojna się dzieciom nie przywidziała" to przede wszystkim zapis rozmowy dziennikarki Eweliny Karpińskiej-Morek, z Zofią Szukałą z domu Zarzeczną. Kiedy panie rozpoczynają swoje spotkania i podróże w przeszłość, pani Zosia ma dziewięćdziesiąt trzy lata i jest rzutką starszą panią z niewiarygodną fotograficzną pamięcią. Dzięki temu może opowiedzieć ze szczegółami wiele kadrów ze swojego życia. Kadrów, ponieważ ta opowieść jest jak film, w którym przesuwają się obrazy.
Kiedy wybucha II wojna światowa Zosia ma czternaście lat, ale zaczyna swoją opowieść od wspomnień wcześniejszych, gdy mieszkała z rodzicami i rodzeństwem w Lubcu, wsi położonej w województwie łódzkim. Jej udziałem było wtedy zwykłe, szczęśliwe życie na wsi. Wraca również do lat jeszcze wcześniejszych, aby przedstawić swoich rodziców i rodzeństwo. O tym mówi początek tej wielowątkowej opowieści. Następne rozdziały to jakby hiperłącza, prowadzące do zakamarków pamięci naszej bohaterki. Pochłaniając kolejne strony, poznajemy wydarzenia, w których uczestniczyła Zosia, z czasem nazwana Soszką.
Nastoletnia Zosia zostaje zabrana do obozu przesiedleńczego w Łodzi, a następnie przewieziona do Niemiec. W ten sposób w tysiąc dziewięćset czterdziestym pierwszym roku dołączyła do grupy dzieci nadających się do zniemczenia. Poddano ją drobiazgowym badaniom, po których wylądowała w niemieckim gospodarstwie w małej miejscowości położnej niedaleko Dortmundu. Łatwo nie było, jedn...
|
link
|
Przeczytane
Moje własne
@Czytam_zapasowo
2021-11-16
6
/10
Przeczytane
Przeczytane
Przeczytane
2021
Literatura wojenna - Fakty
Przeczytane
KS
@ksiazkowyregal
2021-03-06
5
/10
Przeczytane
B/STW 2021
Cytaty z książki
O nie! Książka Soszka. Wojna się dzieciom nie przywidziała. czuje się pominięta, bo nikt nie dodał jeszcze do niej cytatu. Może jej pomożesz i
dodasz jakiś?
