Zła Królowa recenzja

Wreszcie po wielkich trudach przychodzę do was z kolejną książką od Holly Black. Tym razem jest to tom pierwszy trylogii ,,Elfów Ziemi i Powietrza''.

Kaye ma szesnaście lat i prowadzi koczowniczy tryb życia. Podróżuje od miasta do miasta wraz z matką, która ma swój własny zespół rockowy. Jednak pewnego wieczoru po koncercie dochodzi do awantury między matką Kaye a jej konkubentem. Finałem całej sprawy jest to, że dziewczyna wraz ze swoją rodzicielką wracają do rodzinnego miasta... a tam Kaye zostaje wmieszana w spisek, który może skończyć się dla niej tragicznie.




Ogólnie trzeba przyznać, że pomysł na fabułę jest ciekawy, zwłaszcza iż mamy tutaj świat elfów, w którym autorka zawsze dobrze się odnajdywała... tylko z nieco innej perspektywy. Nie chcę za bardzo wam zdradzać tego, kim jest główna bohaterka, ale jeśli czytaliście inne książki Holly Black, to łatwo będziecie mogli się domyślić.

Dobre w tej książce jest też to, że mamy dobrze zarysową główną fabułę (poboczne wątki nieco kuleją, co mnie osobiście strasznie irytowało), która mimo tego nie wciągnęła mnie jakoś specjalnie od pierwszych stron. Jak wiecie, uwielbiam elfy i ogólnie fantastykę, a że czytałam inne książki tej autorki to sądziłam, że będzie tak samo cudownie jak zwykle. Nie było.

Od samego początku książka mnie nie wkręciła. Miałam wrażenie, jakby nic się w niej nie działo... a kiedy fabuła w końcu ruszyła to miałam wrażenie, że nie jestem jej świadkiem... a to wszystko o czym czytałam, działo się obok mnie za jakąś dziwną chmurą lub mgłą. To sprawiło, że na kilka dni odłożyłam książkę, a potem nie chciałam jej ruszyć. W końcu się przełamałam, ale naprawdę trudno było mi czytać i jednocześnie uwierzyć w nagłe zakochanie bohaterów czy chociażby głupotę matki i babci Kaye. Tak samo rzekomi przyjaciele głównej bohaterki wydawali mi się nieszczerzy... a cały ten świat taki mdły.

Niemniej muszę pochwalić książkę za to, jak świetnie pokazała różnicę między dwoma dworami, o których mowa jest w tej książce oraz za intrygę, która mimo że była prosta, to bardzo fajna.
A ostatni rozdział, choć krótki, podobał mi się najbardziej, tak samo jak i Roiben, który w sumie ratuje tę książkę.

Co więcej mogę powiedzieć niż to, że tym razem autorka skopała po bandzie. Fabuła jest bardzo nierówna i w sumie dlatego mogę dać tylko 5/10 tej książce. Przeczytam drugi tom, ale to bardziej z ciekawości czy coś zmieni się na plus niż dlatego, że interesują mnie dalsze losy bohaterów.