Historia polityczna Polski - nowe spojrzenie. Tom I recenzja

W 2017 r. skrajnie prawicowe wydawnictwo opublikowało książkę Radosława Patlewicza pt. Historia polityczna Polski. Nowe spojrzenie. Tom I. Książka liczy 340 stron. Zaczyna się od kilkunastostronicowego wprowadzenia a kończy się spisem ok. 21 książek/artykułów, których autor poleca do lektury.

Na samym początku należy wskazać, że Radosław Patlewicz nie jest z wykształcenia humanistą. Za to przedstawia się jako monarchista. Autor recenzowane książki ma pewne kontakty z radykalnie prawicowym wydawnictwem 3DOM. Jedną z osób odpowiadających za funkcjonowanie tego wydawnictwa jest Tomasz Stala. Można wskazać na link, w którym znajdziemy opis politycznych skłonności pana Stali:

Dopytywany przez Interię o to, czy to oznacza, że jest faszystą, Stala powiedział, że użył „skrótu myślowego”.

Moje poglądy ewoluowały. Z narodowego, przez poglądy faszystowskie, czyli państwowe. Faszyzm w życiu brzmi źle, ale chodzi o mocne pojęcie państwowości. Ewoluowały w kierunku monarchizmu. Nie jestem miksem trzech poglądów, ale tak wyglądała droga ku kształtowaniu się moich poglądów

— powiedział dodając, że nie czuje się faszystą.

Negacja Holokaustu

Ale to nie wszystko. Stala neguje też lądowanie na Księżycu – w jego ocenie wszystko zostało nagrane w studiu telewizyjnym. Stwierdził także, że jest „dużo znaków zapytania i wątpliwości” w sprawie komór gazowych.

Wnioskuję z badań naukowych, które mamy, umówmy się, komory gazowe zostały odbudowane w 1946 roku, bo zostały rzekomo zbombardowane i dopiero na potrzeby odwiedzających zostały odbudowane. (…) Nie rozstrzygam. Wiem, że są świadkowie, którzy widzieli komory gazowe i wynoszone zwłoki. Natomiast sytuacja, w której jakaś organizacja mówi, że o czymś nie wolno dyskutować, jest niedopuszczalna

(https://wpolityce.pl/polityka/661762-szok-jedynka-konfederacji-w-czestochowie-neguje-holokaust)

Na pierwszych stronach omawianej książki można przeczytać notkę autorstwa Grzegorza Brauna. Sądzę, że nie ma powodu by zbyt szeroko rozpisywać się nad tą personą. Wskażę tylko na krótką notkę:

Dlaczego właściwie faszyści tak nienawidzą akurat prof. Grabowskiego?

Bo mówi prawdę na temat tego, co się wydarzyło w czasie II wojny światowej i jakie były relacje między Polakami a Żydami, a jest to prawda, której jakaś część polskiego społeczeństwa nie chce przyjąć do wiadomości.

Nie wiem dlaczego, bo co by nam się stało, gdybyśmy to zaakceptowali i żyli z tym dalej? Przecież my dzisiaj nie ponosimy odpowiedzialności za to, co robili nasi dziadkowie. Nikt nie obarcza dzisiejszych młodych ludzi tym, co zrobili ci, którzy żyli tutaj przed nami. Ale to są fakty historyczne, z którymi musimy się pogodzić.

(https://krytykapolityczna.pl/kraj/grzegorz-braun-zrywa-wyklad-jana-grabowskiego-dlaczego/?fbclid=IwAR3sexPnBW2W46GODXQE3eNMmgKvGb5sc3UQPNxNhx0qZmTz0Iuj3eNE5NU)

W omawianej książce autor w 15-tu rozdziałach przybliżył dzieje Polski od X w. do końca XVIII w. tj., do rozbiorów Rzeczpospolitej Obojga Narodów. Warto przybliżyć kilka punktów/ciekawostek, o których Radosław Patlewicz napisał:

- opisując pojawienie się Słowian w naszej części Europy autor książki słusznie zbił argumenty, tych którzy lansują tezę o tzw. „Wielkiej Lechii”. Radosław Patlewicz prawidłowo wskazał, że sny o „Wielkiej Lechii” nie mają podstaw naukowych (źródłowych),

- przedstawiając losy Mieszka I i Bolesława Chrobrego autor z szacunkiem opisał ich trud w budowie polskiej państwowości. Jednocześnie słusznie wskazał, że ciężary gospodarcze ponoszone podczas wojen Chrobrego mogły przyczynić się kryzysu podczas panowania Mieszka II. Z niewiadomych powodów Radosław Patlewicz nie wspomniał, że podczas kryzysu polskiej państwowości do koalicji wymierzonej w Mieszka II przyłączyły się Węgry (kwestia przynależności dzisiejszej Słowacji),

- w opisie rządów Bolesława Śmiałego ogólnikowo wspomniał o konflikcie władcy z Stanisławem (biskupem krakowskim). Radosław Patlewicz przytoczył wyłącznie tezy mające usprawiedliwiać biskupa, którego kronikarz Gall Anonim nazwał zdrajcą.

- przybliżając czytelnikom smutny czas rozbicia dzielnicowego Radosław Patlewicz słusznie wskazał na winę Bolesława Rogatki, którego polityka przyczyniła się do utraty na rzecz Brandenburczyków Ziemi Lubuskiej. Tereny te powróciły do Polski dopiero w 1945 r.

- w opisie sytuacji gospodarczej ziem polskich autor praktycznie nic nie wspomniał o pozytywnej roli Żydów (Statut kaliski czy mennice księcia Mieszka Starego). Za to Radosław Patlewicz promuje kłamstwo na temat zw. „żydowskich mordów rytualnych”. Odnosząc się do tego antysemickiego mitu można przytoczyć taką opinię:

Mord rytualny to stara antysemicka legenda, korzeniami sięgająca jeszcze starożytności. W średniowieczu pierwszy przypadek posądzenia Żydów o zamordowanie chrześcijańskiego dziecka miał miejsce w 1144 roku w Norwich w Anglii.

Żydzi mieli zabić dwunastoletniego Williama, który szybko - jako męczennik - stał się przedmiotem kultu. W Rzeczypospolitej o takich oskarżeniach pisał Jan Długosz (XV w.), a pierwszy proces sądowy odbył się w 1547 roku w Rawie Mazowieckiej.

Członków gminy posądzonych o mord rytualny – krwi dzieci chrześcijańskich mieli Żydzi używać do wyrobu macy i przemywania oczu ślepych od urodzenia niemowląt – linczowano lub karano okrut­nie w majestacie prawa: jeszcze w 1760 r. w powiecie grodzień­skim domniemani sprawcy zostali powieszeni za żebro na haku, targano ich rozpalonymi kleszczami, palono im ręce, obcięto nogi, a na końcu poćwiartowano.

(https://oko.press/ks-prof-guz-bredzil-o-mordzie-rytualnym)

- Radosław Patlewicz słusznie opisał panowanie Kazimierza Jagiellończyka jako czas, w którym państwo polsko-litewskie obejmowało też tereny ówczesnego królestwa czeskiego i węgierskiego. Jednocześnie poddaje krytyce Filipa Kallimacha. Był on zamieszany w spisek na życie papieża Pawła II i wychowankiem królewskich synów,

- do kolejnych minusów (obok antysemityzmu) należy wskazać niechęć autora do Protestantów, których oskarża np. masowe zbrodnie, zanegowanie prawa własności a w obecnych czasach za „promowanie” lesbijskich pastorów i gejowskich ślubów.

- w kontekście dalszych losów państwo polsko-litewskiego autor zasygnalizował, że to wolna elekcja (po śmierci Zygmunta Augusta) przyczyniła się do rozbiorów. Walki między poszczególnymi stronnictwami i ingerencje dyplomatyczne/militarne/zbrojne sąsiadów podczas elekcji królów mogły przyczynić się do osłabienia siły państwa.

- w ocenie panowania Stanisława Augusta Poniatowskiego autor słusznie potępił króla za rozpustny tryb życia i jego zdradę, tj. przystąpienie do Targowicy. Radosław Patlewicz wskazał też, że Hugo Kołłątaj splamił się przywłaszczeniem pieniędzy podczas kasaty zakonu jezuitów i pod koniec powstania Kościuszkowskiego. Jednocześnie autor książki wspomniał o ciekawej sprawie – niechętnej wobec państwa polsko-litewskiego postawie władz Wielkiej Brytanii. Jej dyplomaci, uważali że Gdańsk powinienem należeć do Prus.

Jednocześnie należy wskazać, że Radosław Patlewicz nic nie wspomniał o patriotycznej postawie niektórych Żydów podczas powstania Kościuszkowego.

Podsumowując poza kilkoma ważnymi i ciekawymi informacjami książka nie jest warta większej uwagi. Szkoda czasu i atłasu.

Źródła cytatów:

- recenzowana książka,

- https://oko.press/ks-prof-guz-bredzil-o-mordzie-rytualnym

-https://krytykapolityczna.pl/kraj/grzegorz-braun-zrywa-wyklad-jana-grabowskiego-dlaczego/?fbclid=IwAR3sexPnBW2W46GODXQE3eNMmgKvGb5sc3UQPNxNhx0qZmTz0Iuj3eNE5NU

- https://wpolityce.pl/polityka/661762-szok-jedynka-konfederacji-w-czestochowie-neguje-holokaust