Sprzedawcy jaśminu recenzja

Najnowsza książka poetycka Małgorzaty Kulisiewicz „SPRZEDAWCY JAŚMINU” została opublikowana niedawno w Wydawnictwie SIGNO w Krakowie i opatrzona posłowiem Magdaleny Węgrzynowicz-Plichty. Na stu dwunastu stronach można odnaleźć nowe wiersze pogrupowane tematycznie w czterech częściach. Pierwsza, gdzie najwięcej jest wątków autobiograficznych od dzieciństwa po teraźniejszość, nosi tytuł „Człowiek i wyspa”, druga – „Ekfrazy” nawiązuje do wątków związanych ze sztuką, literaturą i muzyką. W trzeciej: „Szarej personie” odnajdziemy odbicie naszej współczesności ze wszystkimi jej bolączkami. Czwarta stanowi zwieńczenie wszystkich wątków i prezentuje wiersze metafizyczne i religijne. Ukazuje, jak tytuł wskazuje, „Przebudzenie” do nowego wymiaru egzystencji.

Okładka książki zaprojektowana przez Joannę Plichtę doskonale plastycznie współgra z tekstami wierszy i poematów, jako że w tomiku nie brakuje dłuższych form. Wiersz „Poezjobranie” zamieszczony na okładce tylnej (obok biogramu autorki) może pomóc w szybkiej interpretacji tytułu tego zbioru i daje wskazówkę czytelnikowi oglądającemu książkę, że są to poezje, i to raczej w formie klasycznej.

Liść czerwony piorunem strąca,
w listopadowy spleen nas wplata,
jak w babiego lata warkocz.

Jeszcze nie pora na odlotów jesień,
nie ptakami jeszcze-śmy, lecz snem złotym
niedopełnionym, dalekim, bez końca.

Jesiennym poezjobraniem
piękna świata.

NIEWAŻKOŚĆ

chwila

w bursztynowym pędzie

zatopiony miękko czas

wiruje

w trajektorii bezdechu

ukryte w przedsionkach

domysłu

tango huczy jak życie

jak cicho

Wprost z pociągu

anioł w lnianej sukience

w słoneczniki,

już nie dziecko,

jeszcze nie kobieta,

nieopierzony,

chabrowooki,

wpadł w otwarte ramiona

ulicy Floriańskiej

na zawsze.

W niektóre wieczory

wschodzi nad miastem

wiecznie młody

uśmiech słonecznika.

* * *

Jaszczury z klubu

wychodzą na lekkim rauszu,

wsiąkają

jak atrament w bibułę,

pomnażają barwy

stugębnej plotki

o końcu komuny.

Żyją z dnia na dzień,

wtulone w krzew magnolii

przy stancji

w starej kamienicy.

* * *

Złocisty aromat,

słodki kolor

karmelowej Karmelickiej,

codziennie tędy na uczelnię

i przez gąszcze bajkowych Plant.

W kolejce po kiełbasę

i toaletowy papier na kartki

czytamy „Wykłady z filozofii dziejów”.

„Ukąszenie heglowskie” nas nie dosięgnie.

Skóra pozostanie gładka,

nasycona mądrością wieków,

niepokonana,

obojętna.

* * *

Spleciony z milionów ludzkich dłoni

korowód,

linia serc biegnie

przez trzy północne kraje.

Staruszka historia pozwala czasem

na cuda.

Przecięty kolczasty

drut graniczny

między blokiem wschodnim

a zachodnim,

zburzony Berliński Mur.

Opatrznościowi ludzie

przeprowadzają

przez rozstępujące się morze.

Do innej epoki.

Przyszło nam żyć

w ciekawych czasach.