Stalker recenzja

Po historii Emmy Magada Satchula w swojej kolejnej książce „Stalker” zabiera nas nad Jezioro Białe, gdzie znaleziono rozczłonkowane zwłoki kobiety. Do tego śledztwa znowu została oddelegowana dwójka policjantów, których znamy z książki „Gdzie jest Emma?”, a mianowicie Weronika Herman i Maksymilian Bałucki.

Policjanci mają wrażenie, że cofnęli się w czasie, gdyż sprawa jest podobna do dwóch innych przypadków, które kiedyś prowadzili i niestety nie udało im się ich rozwiązać. W tym samym czasie na komendę zgłaszają się kobiety, które mają wrażenie, iż ktoś je śledzi. Gdyby tego było mało, również Weronika ma wraże, że jest obserwowana. Czy te sprawy się ze sobą łączą, czy może to tylko zbieg okoliczności?

Po skończeniu poprzedniej części nie mogłam się doczekać, kiedy wyjdzie następna część historii Weroniki i Maksymiliana, myśląc, czy będzie lepsza, czy może gorsza od historii Emmy. Powiem szczerze, że zdecydowanie się nie zawiodłam. Książka „Stalker” jest lepsza, niż poprzednia część. Autorka od samego początku buduje napięcie. Z każdym następnym rozdziałem jest coraz więcej zapytań i nowych śladów. Czytając, próbowałam odgadywać, kto stoi za tymi wszystkimi zdarzeniami, ale nic mi z tego nie wychodziło, gdyż autorka co chwile wprowadzała zwroty akcji.

Do tego dowiedzieliśmy się nieco więcej o życiu prywatnym policjantów. Wiemy już, jaką przeszłość ma Weronika. Wreszcie dowiedzieliśmy się, co poróżniło w przeszłości Weronikę i partnerkę Maksa. Zaskoczyło mnie też poznanie, czym się zajmował w Krakowie Bartek Stępnicki i powiem szczerze, iż nie wpadłabym na to.

Ciekawostką było też dowiedzenie się trochę o patomorfologii kryminalnej. Na przykład co się dzieje z płucami, gdy człowiek utonął.

Co do bohaterów to w „Stalkerze” są bardziej wyraźni, niż w historii Emmy, możemy ich bardziej poznać, jako zwykłe osoby. Polubiłam aspirat Weronikę, chociaż czasami zastanawiałam się, czy ona na pewno pracuje w policji, gdyż, gdy zaczynają dziać dziwne rzeczy wokół jej życia, ona jakby je ignoruje. Miałam wrażenie, iż myśli, że jestem policjantką, to nic mi się nie stanie.

Co do zakończenia to mnie rozwaliło. Jest w nim wszystko, od akcji, po niesamowite emocje i wielką niewiadomą. Kompletnie się tego nie spodziewałam. Ja się tylko pytam, jak tak można zostawić czytelnika w takim momencie i kazać mu czekać parę miesięcy do kolejnej książki :)

Reasumując: Magda Stachula napisała niedługi kryminał, w którym niczego nie brakuje. Dostaliśmy zwroty akcji, pełno emocji, dużo niewiadomych i niesamowite zakończenie. Książkę czyta się bardzo szybko i trudno odłożyć ją chociaż na chwile, więc warto zarezerwować sobie parę godzin. Z czystym sumieniem polecam tę książkę i mam nadzieję, iż niedługo wyjdzie kolejna część.