Przygody Hucka recenzja

Książka o przygodach Hucka jest bezpośrednią kontynuacją opowieści o Tomku, z tą różnicą, że Sawyer udaje się na dalszy plan. To Finn zostaje głównym bohaterem, to jemu Twain poświęca całość swojej opowieści.

Życie chłopaka było dotychczas jednym wielkim nieszczęściem. Jego ojciec jest pijaczyną, na nasze warunki wręcz menelem. Pierwszy do rozróby, sięgnięcia po alkohol. Przemoc nie jest jemu obca o czym Huck dowiedział się wielokrotnie. Styl życia doprowadził do tego, że był wiecznie nieobecny, w pewnym momencie uznany za martwego. Do świata żywych przywróciła go wieść o majątku w którego posiadanie wszedł Huckleberry. Jego powrót był równoznaczny z przywołaniem demonów przeszłości. Huck nie chciał być bierny, postanowił uciec. Zbiegiem okoliczności natrafił na Jima, niewolnika sąsiadki, który także postanowił dać drapaka.

Tomek Sawyer był dla mnie rozczarowaniem. Otaczający go nimb uwielbienia przez tyle pokoleń przygotował mnie na książkę co najmniej dobrą… miała swoje momenty, ale zdecydowanie więcej było minusów. Postać Hucka Finna sprawiła, że moje nadzieje na dobrą powieść odżyły. Książka w jeszcze większym stopniu stawia na ukazanie warunków społecznych na południu Stanów w XIX wieku przed wojną secesyjną. Twain bardzo skupił się na relacjach z osobami czarnoskórymi, warunkach ich codzienności i bytu w ogólnym tego słowa znaczeniu. Dla białych nic oni nie znaczyli, byli wręcz przedmiotami, narzędziem pracy, do którego zamiast paliwa wlewa się wodę i podaje kilka kromek chleba. Huck Finn bardzo podobnie traktował swojego towarzysza ucieczki. Tolerował, ale nie akceptował, był pełen uprzedzeń. Wraz z każdą przygodą jego stosunek się zmieniał, aby w końcu zaakceptować Jima, dostrzec jego równość wobec siebie.

Uważam, że Twain wykonał kawał dobrej roboty. Jego relacja jest bezbłędna, od serca, straszna i dobitna. Ale…

Niewolnictwo to tylko jeden z wielu elementów książki i tylko jedyny udany. Ponownie nie ma większej fabuły, po raz kolejny są to „przygody”, które niesamowicie nużą, są bezsensowne i powtarzalne. Co więcej brak tu humoru, który był ważną częścią poprzedniej części, a przemoc fizyczna jest wręcz wszechobecna. Twain doskonale przedstawia swoje czasy, ale reszta leży.

Przygody Hucka to powieść, która nie przetrwała próby czasu. Bardzo się zestarzała. Była kierowana dla dzieci, które aktualnie nie powinny jej czytać. Powieść, która wymaga przepracowania i omówienia. Świetnie omówienie niewolnictwa nie wynagradza lektury. Absolutnie nie polecam.