Opowieści Zuzanny recenzja

"Opowieści Zuzanny" to moje pierwsze spotkaniez twórczością autorki. Mimo,iż wiel o niejssłyszałam, to jakoś nigdy nie miałam okazji sięgnąć po żaden z jej tytułów. A zdecydowanie warto.
Zuzanna to kobieta, która w życiu wiele przeszła. Sam fakt w jak trudnych czasach przyszło jej dorastać, wojna nie była łatwa dla nikogo, ale dzieciom chyba szczególnie trudno było zrozumieć czas okrucieństwa.
Ziunia nie wiedziała, co ją w życiu czego, czego może się spodziewać. Zdana była tak naprawdę sama na siebie, na swój upór i twarde dążenie do wyznaczonych sobie celów. Niemniej jednak kobieta w życiu poradziła sobie zaskakująco dobrze, potrafiła o siebie zawalczyć i była świadoma, że jeśli sama o siebie nie zadba, to nikt za nią tego nie zrobi.
Historię poznajemy z kilku perspektyw, to Artur, wnuczek Zuzanny poznaje historie swojej babci, co znacznie wpływa również na jego życie. Mamy możliwość bliżej poznać również Artura, który przechodzi ogromną przemianę, a w jego życiu dzieją się ogromne zmiany.
Książka jest idealna dla tych, którzy mają jeszcze swoje najstarsze pokolenie, ale tego nie potrafią docenić. Uświadamia nam jak życie jest kruche i ulotne. Dla dziadków nigdy nie znajdujemy swojego cennego czasu, nie wysłuchamy ich, z góry zakładając, że przynudzają. Niemniej jednak oni również mają swoje, niejednokrotnie bardzo interesujące historie, którym zdecydowanie warto poświęcić czas, wysłuchać, docenić to, że z nami są.
Tak właśnie postąpił Artur, który wysłuchał opowieści swojej babci, co pozwoliło mu bliżej poznać historie jego rodziny, miłosne perypetie babci i trudne czasy wojny, gdy wszyscy walczyli o życie i wolność.
Poznaniu tej historii pomaga Arturowi dorosnąć, docenić co w życiu jest ważne, i na co należy zwracać większą uwagę. Jego życie diametralnie zmienia się na lepsze i statkuje.
Książka to bardzo piękna, ale również mądra i pouczającą historia, którą warto poznać. Myślę, że przypadnie do gustu większości czytelników. Czyta się ja lekko, przyjemnie i bardzo szybko. Mimo, iż porusza trudne tematy, to jest to lektura przyjemna. Ja przyznam szczerze, niejednokrotnie podczas czytania płakałam, jak również żałowałam, że sama swojej babci o nic już nie zapytam.
Serdecznie polecam!