Recenzja książki Nowa rzeczywistość

W książce przedstawiona jest przyszłość z wirusem. Niepewnej przyszłości, jutra, którego nie jesteśmy pewni.
Rok 2035. Ludzie mają zakaz zgromadzeń, wszystko odbywa się przez internet. Nie ma imprez, spotkań towarzyskich, swobodnego wychodzenia na spacery jest niedozwolone. Żeby legalnie wyjść, trzeba mieć psa, a i tak jest limit kilometrowy co do spacerów. Wszędzie trzeba zakładać maseczkę, każde opuszczenie miasta, musi być zatwierdzone i porobione badania kontrolne. My już poznaliśmy taką rzeczywistość, byliśmy naocznymi świadkami pandemii. Nikomu ona się nie podobała, a co mówić, żeby żyć tak cały czas. Cztery główne bohaterki, cztery totalnie inne spojrzenia na świat. Wanda, Matylda, Zuza i Hanna to cztery przyjaciółki, które dorastały razem w małym miasteczku, razem przeżywają czas pandemii, ale jednak osobno.
Wizja, jaką wykreowała nam autorka, jest przerażająca. Czytając książkę, przychodzi nam na myśl, ostatnie wydarzenia na świecie, możemy się cieszyć, że pandemia w tym przypadku trwała dużo krócej.
Cała fabuła jest spójna i bardzo ciekawa, bohaterowie wykreowani bardzo dobrze i z sensem, każda z głównych bohaterek jest różnorodna z różnymi problemami. Podczas czytania na wiele rzeczy można się bardzo zirytować i zdenerwować, ale właśnie o to chodziło autorce. Jedne z nielicznych zarzutów to powtarzalność, rozumiem, skąd to wynikało, ale jednak niektóre, rzeczy można był, napisane krócej i zwięźlej. Często zachowania i postępowania bohaterów mogą negatywnie zaskoczyć, czego wcześniej nie przewidziałam. Książka przypadła mi do gustu pomimo tego, że nie lubię takiego motywu w książkach, chyba że jet to motyw wirusa, po którym powstają zombie. Lektura posiada więcej plusów niż minusów, co bardzo dobrze świadczy o tym debiucie. Pani Magda Puzio w swojej powieści umieściła też wątki, które podchodzą pod delikatny kryminał, co było naprawdę fajne. Autorka również połączyła lęki ludzi o zamknięciu w domu, o tym, jaka to by była tragedia dla społeczeństwa, po takich przeżycia każdy by musiał chodzić na terapię, co byłoby obowiązkowe. Książka bardzo mi się podobała, na pewno będę do niej wracać we fragmentach i będę ją polecać.

Książka z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl. Za co serdecznie dziękuję.