Nacisk śruby i inne opowieści o duchach recenzja

Henry James zabiera nas w świat XIX-wiecznej Anglii, gdzie skomplikowane relacje społeczne splatają się z nieuchwytnymi duchami. "Nacisk śruby" jest opowieścią, która przeszła do klasyki gatunku, gdzie mistyczne tajemnice są tkane wzdłuż każdej strony. Przenosimy się do opustoszałego dworu, gdzie nowa guwernantka, znakomicie zarysowana postać, staje w obliczu nie tylko swojej roli w edukacji dwójki dzieci, ale także obecności czegoś nienamacalnego.

James posługuje się mistrzowskim stylem. Swoją narracją chwyta czytelnika za rękę i prowadzi go przez ciemne korytarze zagubionych dusz. W opisach otoczenia czuje się nie tylko wyrafinowanie epoki, ale także niepokojącą atmosferę. Wszystko jest tu przesiąknięte historią i tajemnicami.

Główna oś fabularna skupia się na pytaniu: Czy widzenie duchów jest jedynie wynikiem nadmiaru wyobraźni, czy może istnieje coś więcej? James nie daje prostych odpowiedzi, zostawiając czytelnika z dreszczem niepewności, czy to, co widzi, jest prawdziwe, czy tylko wytworem własnej psychiki.

"Nacisk śruby" to także historia o relacjach społecznych, zawiłych jak labirynt. James nie tylko maluje obraz konwencji społecznej tamtego czasu, ale też analizuje skomplikowane relacje między postaciami, ich zależności i zakazane pragnienia. Wszystko to umieszczone w kontekście nieuchwytnej obecności pozaziemskich sił.
Postacie w tej opowieści subtelnie przemieszczają się wokół siebie, układając z pozoru spokojne życie. Guwernantka staje się naszym przewodnikiem w tej (dosłownie) niezwykłej historii, a jej obserwacje i wewnętrzne rozterki sprawiają, że jako czytelnik zaczynamy kwestionować granice między rzeczywistością a fantazją.

Mocną stroną "Nacisku śruby" jest bez wątpienia język Jamesa. Jego zdolność do kreowania napięcia poprzez subtelne nawiązania, niejasne opisy i delikatne aluzje sprawiają, że każde zdanie jest jak odkrywanie kolejnej warstwy tajemnicy. Styl pisarski Jamesa hipnotyzuje czytelnika od pierwszej strony.

Jednakże, czytelnikom przyzwyczajonym do szybkiego tempa i bezpośrednich rozstrzygnięć "Nacisk śruby" może się wydać wymagający. Opowieść ta wymaga cierpliwości i uwagi, ale nagroda w postaci nietuzinkowego doświadczenia literackiego jest tego warta.

"Nacisk śruby" stanowi blisko połowę recenzowanego przeze mnie wydania. Ponadto dołączono tu pięć innych opowiadań: "Ostatni z Valeriów", "Upiorny czynsz", "Sir Edmund Orme", "Ołtarz zmarłych" oraz "Radosny zaułek". Cóż... Nieprzypadkowo najbardziej znany z tego zbioru jest "Nacisk śruby". Pozostałe teksty są dla mnie bardziej zabiegiem wydawniczym, aby wydać większą książkę.

Polecam, z zastrzeżeniem, że o sile tej pozycji stanowi przede wszystkim tytułowa opowieść.

Książka z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.