Recenzja książki Świadek

Dzieciństwo każdy ma różne, jedni wspominają ten okres dobrze inni źle, jednych los w dzieciństwie ochrania od trosk i zmartwień, a innych ciężko obarcza wojną, głodem i namacalną bliskością śmierci. W książce Świadek Teresy Lewandowskiej główny bohater dzieciństwo przeżył na Kresach Wschodnich, skąd w czasie II wojny światowej, całą rodziną musieli uciekać przed banderowcami. Życie w skrajnych warunkach nie raz ukazuje nam, jak bardzo dojrzałe musi zachować się jeszcze chłopiec, który powinien żyć beztrosko cieszyć się życiem i poznawać świat w przyjaznym środowisku, ale nie może, wojna wymusza na nim podejmowanie decyzji, od których zależeć będzie jego los i los jego bliskich. Gdy głód zagląda do garnka każda pomoc jest potrzebna i chcąc nie chcąc dzieci muszą kombinować. Nie jeden raz, by zdobyć jedzenie dla całej rodziny wielce ryzykuje, swoim zdrowiem lub życiem, najlepszym przykładem jest wrzucanie granatu do wody by ogłuszyć ryby, praktyka niebezpieczna, ale konieczna, by nie umrzeć z głodu. Niebezpieczne czasy ukazują brutalność i bezsilność ludzka i często rodzice nawet nie zdają sobie sprawy jak niebezpieczna zabawy urządzały sobie ich dzieci. Czy w takich warunkach powinno dorastać dziecko? Jak doświadczenia, które jako dziecko przeżył wpłyną na jego dalsze życie? Książka jakich wiele, ale czyta się ją szybko i płynnie, dobrze ukazuje realia jakie tamte czasy przyniosły światu, choć brakowało mi tu kilki opisów, kilku historii, ale jest to książka z gatunku historyczno -faktowego złożona ze wspomnień, wiec do drobnych nieścisłości i braków nie zamierzam się czepiać, bo dla mnie książka jak najbardziej na plus, bo porusza tematykę ważną i potrzebna by nikt nie zapomniał jak okrutny potrafi być człowiek dla człowieka. Polecam ją każdemu kto chciał by zapoznać się z tematem, ale początkowo bez wchodzenia w szczegóły i dla osób których, interesuje tematyka wojenna widziana oczami chłopca, ale jeszcze dziecka.
Książkę otrzymałam z klubu recenzenta serwisu na kanapie.pl