Zakątki czyli kto tu mieszka? recenzja

Gratka dla dzieci, które są bardzo ciekawe świata. Jak to jest żyć w innym zakątku globu? Takie pytania pewnie nie raz stawiają najmłodsi. Książka autorska Michaliny Rolnik odsłania wiele tajemnic i pokazuje w jakich domach mieszkają dzieci poza Polską. Mało tego – przedstawia, jak te dzieci wyglądają, jakie tradycyjne stroje noszą. Dwadzieścia niezwykłych miejsc oddalonych od nas o setki i tysiące kilometrów. Na każdej rozkładówce znajduje się dom charakterystyczny dla danego kraju i informacja któż taki w nim mieszka. Imię jest specyficzne dla danego kraju. Wiele z tych imion zabrzmi dla dzieci egzotycznie, ale to tylko dodaje uroku lekturze. Dobrze wiedzieć, że świat nie składa się z rodzimych Julek, Pawełków i Tomków. Dzieci świata mają na imię: Ingrid, Nanuk, Manolo, Pilpintu, Zodwa, Tuui, Ami, Kostas i Pire. Mnie spodobał się pomysł, by Polskę reprezentowała … Hania. Dziś imię nie na czasie – ale piękne i tradycyjne. Dzieci mają różny kolor skór i mieszkają w różnych domach: w Norwegii w czerwonych i drewnianych, w Hiszpanii ozdobionych pięknymi płytkami, w Grecji z niebieskimi okiennicami, w Japonii z papierowymi ścianami. To pokazuje jak różnorodny jest świat. Tam gdzie nas nie ma jest często inaczej, po prostu ciekawie. Może spowoduje to pierwsze podróżnicze marzenia – by kiedyś w przyszłości wyjechać w świat? Kto wie? Może niejedna podróżnicza kariera będzie miała właśnie początek w lekturze „Zakątków”? Niewątpliwie „Zakątki” inspirują najmłodszych. Wędrówka przebiega przez różne kraje i kontynenty: Chile, Peru, Meksyk, USA, Grenlandię, RPA, Etiopię, Algierię, Egipt, Indonezję, Tajlandię, Indie, Mongolię, Japonię, Grecję, Hiszpanię, Francję, Polskę, Norwegię.

Książka jest bardzo ładnie wydana – kolorystycznie stonowana, bez zbędnych ozdobników. Dzięki temu dzieci koncentrują się wyłącznie na postaciach, elementach strojów i budynków. Grube kartonowe karty pozwalają na wielokrotne przeglądanie. Mało tekstu zachęca do czytania pierwszych wyrazów. Kolejna ciekawa propozycja z naszego podwórka – i pomysł i realizacja – fantastyczna. Jest się czym pochwalić.