Kłamca, kłamca recenzja

Największym marzeniem Didi Storm było zdobycie sławy, pieniędzy poklasku. Nawet kosztem swoich dzieci. Zaniedbana w dzieciństwie przez matkę Remmi w swoim dorosłym życiu próbuje odkryć tajemnicę Didi. Dlaczego Didi sprzedała jedno ze swoich dzieci, chłopca i co stało się z jego bliźniaczką Ariel? W trakcie poszukiwań prawdy do Remi dołącza jej stary przyjaciel Noah. Czy zraniona przez matkę córka i prywatny detektyw odkryją tajemnicę Didi? Czy prawda, którą odkryją będzie warta ceny? Czy wiedza i spokój sumienia ukoją zranione serce córki?

Powieść „Kłamca, kłamca” Lisy Jackson fascynował mnie i przerażał jednocześnie. Wszechobecna tajemnica. Kłamstwo osaczały. Przeszłość przeplatająca się z przyszłością. Kolejni bohaterowie. Kolejne fakty. Kolejne zabójstwa. Książka ukazująca prawdę o Didi Storm tak naprawdę będąca kolejnym zapalnikiem do tragedii. Samobójstwo młodej kobiety tak podobnej do Didi... Im więcej wiadomych, tym więcej pytań: co się stało z Didi naprawdę?

Lisa Jackson na tle bezmiaru pustyni pokazała jak bardzo potrzebna nam jest prawda. Fakt. Ostateczna wersja by móc samemu wyciągnąć wnioski. Nauczyć się żyć z prawdą i ją zaakceptować. Życie nie układa się nam tak jak chcemy. Zaskakuje swoimi zwrotami akcji. Wolimy jednak wiedzieć, że bliska nam osoba zmarła, a nie zaginęła. Śmierć to dokonanie, a zaginięcie trwanie. Kolejny aspekt to pogoń za marzeniami, która tak każdemu potrzebna może zmienić się w fanatyzm, ścieżkę „po trupach do celu”, zapominając przy tym o odpowiedzialności za życie swoje i swoich dzieci. Życie składa się z wyborów, nie zawsze dobrych, ale mając dzieci jesteśmy już za nie odpowiedzialni. Matka powinna dać dzieciom bezpieczeństwo i miłość.

Momentami gubiłam się w odkrywanych faktach. Ilość informacji i bohaterów przytłaczała. Fantastyczny koniec, w którym wszystkie puzzle trafiły na właściwe miejsce i utworzyły już cały spójny obraz fabuły. Nigdzie nie znalazłam motywu pojawiającej się co jakiś czas piosenki:

„Światełko małe mam,
Niech świeci dzisiaj nam”.

i to jest mój niedosyt po „Kłamca, kłamca”. Wtedy jednak kryminał straciłby swoją tajemnicę...

Polecam, czytajcie.

Dziękuję Wydawnictwu Skarpa Warszawska za egzemplarz do recenzji.