Recenzja książki Dopóki nie zajdzie słońce

"Dopóki nie zajdzie słońce" to historia Samuela, byłego żołnierza i agenta służb specjalnych. Wszyscy co czytali "Zapisane w pamięci" znają tą postać i na pewno domyślają się, a jeśli nie to właśnie spieszę z informacją, że za gruboskórnym złośliwcem kryje się trudna, niesamowicie ciężka, ale też interesująca historia.
Zacznijmy od tego, że autorka mnie nie zaskoczyła...
Dlaczego?
Bo ja wiedziałam, że ta historia będzie dobra! Sięgając po książki Ewy, to jak wybrać się do lodziarni na Starowiślnej, idziesz i wiesz, że się nie zawiedziesz, bo nie ma lepszych lodów w Krakowie.
...
"Czasami lepiej żyć wyobrażeniem [...]. Wtedy rozczarowanie mniej boli."
...
Chciałam napisać, że "Dopóki nie zajdzie słońce", to słodko-gorzka historia o życiu, tak po prostu, ale to określenie nie oddaje tego co jest w środku.
Nic, a nic.
Nasz główny bohater cierpi na PTSD - zespół stresu pourazowego. W swoim życiu robił brzydkie rzeczy. Ranił. Torturował. Zabijał.
Jak po takim czymś można wrócić do normalności? Nie można. Od przeszłości nie da się uciec, bo niestety, ale nie jesteś w stanie odciąć się od samego siebie.
Bardzo długo zwlekałam z napisaniem czegokolwiek o tej książce, bo jeśli historia, choć miejscami zabawna i erotyczna, porusza mnie bardziej, niż wszystkie inne przeczytane do tej pory, to ciężko mi o niej mówić, czy pisać. Ewa Pirce potrafi zagrać na emocjach, potrafi zmienić bieg tej historii w trakcie jednego dialogu (!), a w książce jest ich naprawdę mało. Mam wrażenie, że autorka doskonale bawi się przy tworzeniu tych historii i dlatego czytelnik ma szansę przenieść się w inny, bardziej lub mniej wyidealizowany świat.
W tej książce Ewa nie pisze tylko o życiu po wojnie, o przeciwnościach losu i porażkach. Autorka między pełnymi dramatu i smutku momentów, nie zapomina o teraźniejszości i daje nam ogromną dawkę czarnego humoru, ironii i sensualności, a to wszystko za sprawą głównej bohaterki.
Czy to jest erotyk, romans, dramat?
Nie. Trochę. Nie wiem.
Być może jeszcze nie wymyślono nazwy na ten gatunek. I choć wiem, że okładka z tym panem będzie sugerować erotyk, to nie patrzcie na nią (tzn. patrzcie, jeśli chcecie 😍) zamknijcie oczy i pomyślcie, że jej tam nie ma, bo jeśli nie przeczytacie jej tylko przez okładkę, to stracicie szansę na poznanie naprawdę ciekawej historii, gdzie zakończenie... no cóż, jak zawsze u autorki wkurzy, zdenerwuje i sprawi, że z niecierpliwością będziesz czekał na drugi tom, tak jak ja.
.
Boli mnie serce i naprawdę nie chcę tego pisać, ale ... "Dopóki nie zajdzie słońce" poruszyło mnie bardziej, niż pierwszy tom serii "Współcześni bohaterowie", a byłam przekonana, że nic takiego nie będzie miało miejsca.
.
Bardzo się cieszę, że mogłam objąć tę historię patronatem medialnym. Jestem z tego niesamowicie dumna i mam nadzieję, że na Waszych półkach znajdzie się miejsce na "Dopóki nie zajdzie słońce".
@ewapirce
@wydawnictwoniezwykle