Tam, gdzie spotykają się wszystkie światy recenzja

Wharton jako jeden z nielicznych potrafi tworzyć świat, którego nie chce się opuszczać. Z najdrobniejszymi szczegółami opisuje swoje codzienne, często prozaiczne czynności. Ukazuje siebie jako jednego z nas, ma swoje wady, targają nim najróżniejsze emocje. Przyznaje się do słabości wobec młodszej kobiety. Pozostaje wierny jednak swojej żonie i rodzinie. To jedna warstwa tej książki, druga to niezwykły świat jego dzieciństwa, do którego powraca dzięki tworzonym obrazom.
Jednym słowem wciągająca i przyjemna lektura, choć nieco mniej porywająca jak chociażby "Werniks" czy "Powieści z Moulin du Bruit".