Była/żona recenzja

Lubicie kryminały albo thrillery, a może nigdy ich nie czytacie? Dajcie znać!

Rozwód zazwyczaj oznacza koniec związku między małżonkami. Każdy rozchodzi się w swoją stronę by lizać rany albo zacząć żyć na nowo. Sprawa komplikuje się jednak, gdy w grę wchodzą dzieci, a oboje rodziców chce pozostać w ich życiu. W takiej właśnie sytuacji postawieni są bohaterowie „Byłej/Żony” Tess Stimson.

Andrew ma drugą żonę o imieniu Caz. Jednak mimo tego, że rozwiódł się cztery lata temu, jest na każde skinienie Louise, która mimo upływu czasu nie pogodziła się z zaistniałą sytuacją. Prowadzi to do tego, że mniej lub bardziej świadomie kobiety sabotują się nawzajem. Jednak na początku niegroźne wbijanie szpileczek przeradza się w prawdziwą wojnę podkopową, która odbija się na wszystkich członkach rodziny i przyjaciołach Caz i Louise. Awantury i zgrzytanie zębów to jedno, ale nic nie wskazuje, że już niedługo dojdzie do tragedii.

Do czego może prowadzić nienawiść i kto odpowiada za to co wydarzyło się tego felernego dnia?

Właściwie nie wiem od czego powinnam zacząć. Może od tego, że w trakcie lektury „Byłej/Żony” przynajmniej kilka razy moja szczeka opadła na ziemię i potoczyła się pod kanapę. To doskonale pokazuje, że uważam, że ta książka jest dobra, a nawet bardzo dobra.

Przepełniona nienawiścią, tęsknotą, żalem, złością i niedopowiedzeniami. Od pierwszej strony wiedziałam, że Andrew jest postacią, która działa mi na nerwy i której nienawidzę mocno, intensywnie i nieodwracalnie, a z każdym kolejnym rozdziałem miałam ochotę dorwać go w swoje ręce i porządnie mu przyłożyć (a musicie wiedzieć, że zwykle nie myślę o biciu innych).

Oczywiście nie zdradzę wam finału tej historii, bo przecież nie po to tu jestem, ale przyznam, że gdy skończyłam czytać, to przez dłuższą chwilę nie wiedziałam co mam zrobić z własnym życiem. Siedziałam, patrzyłam przed siebie i zadawałam sobie pytanie „jak do tego doszło?”. Nie będę ukrywać, że w tej książce podejrzewałam prawie każdego. No właśnie, „prawie”, bo tej jednej osoby zupełnie nie wzięłam pod uwagę…

Poza tym styl autorki jest bardzo przyjemny, a książka niemalże sama się czyta. Jest to moje pierwsze spotkanie z Panią Stimson, ale na 200% nie ostanie, bo jest niewiele książek, które zakończyły mnie do tego stopnia i do samego końca nie wiedziałam komu mam wierzyć.

Zapewne ci z was, którzy dotarli do tego miejsca zastanawiają się, czy polecam tę książkę i tak po stokroć tak! Polecam jak najbardziej, a patrząc na moją recenzję jest to chyba oczywiste.