Wychowany na Marymoncie recenzja

Książkę 'Wychowany na Marymoncie" mogę porównać do szpitalnego monitoru, na którym znajduje się jedna pozioma linia. Treść jednolita i jednostajna niczym drut telegraficzny. W kółko to samo: rozróby, bijatyki, ostre spożywanie napojów wysokoprocentowych, wąchanie, wciąganie i łykanie substancji narkotycznych, balangi, imprezy, dewiacyjne zachowania. I całe 522 strony o tym, tylko w rozmaitych konfiguracjach. Męcząca, nużąca i żenująca lektura.

Narracja prowadzona jest w trzeciej osobie. Autor opowiada o Arturze, chłopaku z Marymontu i jego koleżkach, jeden gorszy od drugiego. Główny wątek przerywany jest często przez rozmaite wspominki Artura, co dla mnie było bardzo irytujące. Udawanie psa i gryzienie nauczycielki z całych sił w nogę, czy ganianie się nauczyciela z uczniem po całej szkole wydaje mi się co najmniej niedorzeczne. Chuligańskich wybryków było jednak coraz więcej. A im starszy był Artur i jego kompani, tym bardzie zatracali zasady moralne.

"Zachowania przestępców były coraz bardziej pozbawione hamulców. Lepiej było, żeby nikt nie znalazł się z nimi w bliskim kontakcie. Nieważne, czy mężczyzna, czy kobieta na pewno skończyłoby się to źle."

Autor wprowadza na karty swojej powieści wielu chuliganów i bandziorów wszelkiej maści. Smalec, Placek, Krakus, Talar i cała reszta to szemrane towarzystwo z Marymontu, które uwielbiało burdy w restauracjach, dyskotekach, i wszędzie tam, gdzie tylko się znalazło. Wystarczyło krzywe spojrzenie, a już była okazja do bijatyki i krwawej jatki.

"Zachowywali się jak najgorsze bydło. Agresywnie, obrzydliwe i wulgarnie. A do tego wszystkiego - nieprzewidywalnie."

Nie podobała mi się ta książka. Dialogi przeładowane wulgaryzmami, że aż mi się czytać tego nie chciało. Opisy libacji, kopulacji, burd, awantur i bijatyk przejadły mi się dość szybko. Nie chciało mi się nawet przerzucać kolejnych kartek i dalej brnąć w te patologiczne historie.
Co jakiś czas w treści pojawiało się się niczym mantra: "Patologia? Nie. Marymont". Jakby ten Marymont był jedyną na świecie wylęgarnią gangsterów i bandziorów. A przecież awantury, bójki, pijaństwo i zdziczenie zdarza się często po sąsiedzku, w pobliżu nas. Nie trzeba wcale szukać Marymontu.

Generalnie ta lektura pozostawiła u mnie niesmak. Z trudem dobrnęłam do końca. Szemrane towarzystwo z Marymontu było nie tylko patologiczne, ale także bardzo irytujące.

Książka z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.