Szóstka wron recenzja

Do zdobycia duże pieniądze. Trzeba wykonać tylko jedno zadanie. Szkopuł w tym, że jest ono niemal niemożliwe do zrealizowania... Właśnie taką propozycję dostał Kaz Brekker, nastoletni geniusz świata przestępczego. Ma on na celu włamanie się do Lodowego Dworu, nigdy niezdobytej twierdzy wojskowej oraz uwolnienie z niej zakładnika, który wie o czymś, co może zmienić oblicze świata. Kaz zbiera grupę osób na tyle zdesperowanych, by podjęli się misji. Czy ich szóstka razem będzie nie do zatrzymania?
„Szóstka Wron” to ciekawa książka. Właśnie, ciekawa. Nie było efektu „wow”, na który liczyłam. Zacznę jednak od pozytywów. Czytało się bardzo szybko, książka wciągała (szczególnie tyczy się to ostatnich stron). A wszystko przez fabułę. Jaka ona była przemyślana! Od samego początku autorka wie, jak chce ją poprowadzić. Obmyślany jest każdy, nawet najdrobniejszy szczegół. Wszystkie intrygi, plany były dopięte na ostatni guzik. Autorka nie została miejsca na niespodziewany łut szczęścia ratujący bohaterów z trudnej sytuacji. To się ceni!
Bardzo zaintrygował mnie świat wykreowany przez autorkę. On także był dokładnie przemyślany od A do Z. Ciekawie czytało się o różnych ludach i innych kulturach. Bardzo podobało mi się też poznawanie przestępczego półświatka Baryłki. Świetne ukazane były też relacje między bohaterami, jak i same dialogi. Co do bohaterów mam mieszane uczucia. Są ciekawi, pełnowymiarowi, zapadający w pamięć. Autorka także na tym polu się nie obijała i stworzyła bogate życiorysy. A może... za bogate? Wydaje mi się, że była lekka przesada, że postacie były za barwne. Jak dla mnie ich życiorysy były za bujne. Zwłaszcza, kiedy przypomni sobie o ich wieku – najstarsza osoba miała 18 lat! Druga sprawa jest także związana z wiekiem. Bohaterowie wydawali mi się za dojrzali jak na swój wiek. Chociaż z drugiej strony dorastali oni w trudnych, brutalnych warunkach, więc musieli szybko dorosnąć.
Za to mieszanych uczuć nie mam co do zakończenia. Po prostu nie przypadło mi ono do gustu. Nie lubię AŻ TAK otwartych zakończeń. Zostawiono za dużo niewiadomych, zbyt wiele otwartych wątków. Jest to trochę wymuszanie sięgnięcia po kolejny tom, czego nie lubię. Taka końcówka zniszczyła trochę moje wrażenie o książce.
Było miło... no i tyle. Może gdybym była młodsza, to „Szóstka Wron” oczarowałaby mnie w większym stopniu. Niemniej warto zapoznać się z tą pozycją.