Głębia recenzja

GŁĘBIA autorstwa Pana Marka Stelara to kolejna, trzecia część przygód nadkomisarza Tomasza Rędzi i prokurator Agnieszki Rybarczyk.

Ich bliskim grozi poważne niebezpieczeństwo. Chcąc uniknąć cierpienia bliskich nadkomisarz podejmuje pewną decyzję, której konsekwencje mogą być dla wszystkich bardzo poważne. Od tej chwili zaczyna się pościg – łowca staje się zwierzyną, zwierzyna przeistacza się w myśliwego. Do samego końca nie wiadomo jak to się zakończy.

Od pierwszych stron tej historii czułem mrowienie skóry na karku. Znając już dwie wcześniejsze książki tej serii wiedziałem co prawda czego mogę się spodziewać, ale i tak tkwiła we mnie ta nutka ekscytacji. I nie pomyliłem się. Dostałem powieść kompletną. Podążałem krok w krok za nadkomisarzem. Ta droga była „ciemna, kręta i bez jakiejkolwiek pewności, że dokądś doprowadzi”. W pewnym momencie wszystko się sprzysięgło przeciw nam. Emocje w nas buzowały „jak w pomrukującym wulkanie, kiedy płynna magma szuka ujścia, a ciśnienie rozsadza szczeliny w skale”.

„Każdy ma w życiu taki moment, że doprowadzony do ostateczności działa niestandardowo, niezgodnie z przewidywaniami i wbrew zdrowemu rozsądkowi”. I my również – ja i nadkomisarz Rędzia – zostaliśmy w pewnym momencie doprowadzeni do takiego momentu. Czuliśmy się jak marionetki w teatrzyku, którymi ktoś steruje za pomocą strachu.

Fabuła tej opowieści dzieje się w dwóch strefach czasowych. Autor umiejętnie mnie przenosił z jednej do drugiej. W ten sposób pokazał mi źródło bieżących zachowań co było istotne, by zrozumieć to co się działo w książce. Wartka akcja nie dawała poczucia nudy, a ciekawie zbudowane role bohaterek i bohaterów tylko dopełniały całość. Bardzo fajnym był zabieg obsadzenia dwóch innych pisarzy: Annę Rozenberg w roli pani adwokat oraz Przemysława Żarskiego w roli policjanta.

Ta historia to nie tylko kryminalna intryga. To również opowieść niosąca ważne tematy – zadaje pytania i zaprasza do refleksji. „Ilu z nas jest przekonanych, że w razie zagrożenia pierwszy rzuci się komuś na ratunek? A kiedy przychodzi co do czego, stoją jak słupy sparaliżowani strachem. Nie wiemy, na ile nas stać, dopóki nas nie sprawdzą”.

Po lekturze GŁĘBI czułem jakbym stał nad przepaścią. Przede mną rozpościerała się nieprzenikniona głębia. Zamknąłem oczy. Myślałem co uczynić? Kiedy je otworzyłem, wciąż byłem jedenastoletnim chłopcem. Tak jak nadkomisarz Rędzia.

Zapraszam Ciebie do sięgnięcia po tę książkę i zajrzenia w głąb siebie. Dobrej lektury!